Żeby ja ciebie nie pokochał, byłby ja wolny jak wiatr w polu i na sercu swobodny, i na duszy swobodny, a sławny jak sam Konasewicz Sahajdaczny. Twoje to liczko mnie nieszczęście, twoje to oczy mnie nieszczęście; ni mnie wola miła, ni sława kozacza!

Żeby ja ciebie nie pokochał, byłby ja wolny jak wiatr w polu i na sercu swobodny, i na duszy swobodny, a sławny jak sam Konasewicz Sahajdacz...

- Poznajomiże waćpan, mości Zagłobo, i mnie z panem namiestnikiem Skrzetuskim.... poznajomijże! - A i owszem, i owszem. Mości namiestniku, oto jest pan Powsinoga. - Podbipięta - poprawił szlachcic. - Wszystko jedno! herbu Zerwipludry... - Zerwikaptur - poprawił szlachcic. - Wszystko jedno! Z Psichkiszek. - Myszykiszek - poprawił szlachcic. - Wszystko jedno. Nescio, co bym wolał, czy mysie, czy psie kiszki. Ale to pewna, żebym w żadnych mieszkać nie chciał, bo to i osiedzieć się tam niełatwo, i wychodzić niepolitycznie. Mości panie! - mówił dalej do Skrzetuskiego ukazując Litwina - oto tydzień już piję wino za pieniądze tego szlachcica, któren ma miecz za pasem równie ciężki jak trzos, a trzos równie ciężki jak dowcip. Ale jeślim pił kiedy wino za pieniądze większego cudaka, to pozwolę się nazwać takim kpem, jak ten, co mi wino kupuje. - A to go objechał! - wołała śmiejąc się szlachta. Ale Litwin nie gniewał się, kiwał tylko ręką, uśmiechał się łagodnie i powtarzał: - At dałbyś waćpan pokój... słuchać hadko!

- Poznajomiże waćpan, mości Zagłobo, i mnie z panem namiestnikiem Skrzetuskim.... poznajomijże! - A i owszem, i owszem. Mości namiestniku, o...

Kiedy w brzuchu pusto, w głowie groch z kapustą...

Kiedy w brzuchu pusto, w głowie groch z kapustą...