rozwińzwiń

Warszawa w rozmowach

Okładka książki Warszawa w rozmowach Justyna Krajewska
Okładka książki Warszawa w rozmowach
Justyna Krajewska Wydawnictwo: Instytut Wydawniczy Erica historia
230 str. 3 godz. 50 min.
Kategoria:
historia
Wydawnictwo:
Instytut Wydawniczy Erica
Data wydania:
2016-01-01
Data 1. wyd. pol.:
2016-01-01
Liczba stron:
230
Czas czytania
3 godz. 50 min.
Język:
polski
ISBN:
9788365310521
Tagi:
Warszawa
Średnia ocen

5,9 5,9 / 10

Oceń książkę
i
Dodaj do biblioteczki

Porównaj ceny

i
Porównywarka z zawsze aktualnymi cenami
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Ładowanie Szukamy ofert...

Patronaty LC

Książki autora

Mogą Cię zainteresować

Oceny

Średnia ocen
5,9 / 10
14 ocen
Twoja ocena
0 / 10

OPINIE i DYSKUSJE

Sortuj:
avatar
702
22

Na półkach: ,

Lubię czytać wspomnienia związane ze świetnością przedwojennej Warszawy i takie ciekawe,a nawet zaskakujące historie znalazłam w książce Justyny Krajewskiej.Celem autorki jest odmalowanie chlubnej przeszłości stolicy sprzed 1939r. i, z tego punktu widzenia, najbardziej wiarygodne są wspomnienia osób urodzonych 15, 20lat przed wojną,głównie powstańców,postaci takich jak Edmund Baranowski,Stefan Klemens Bałuk,Bohdan Tomaszewski,którzy, mimo sędziwego wieku,świetnie odtwarzają topografię miasta,zdarzenia,nazwiska.Autorka oddała też głos potomkom znamienitych rodów przedsiębiorców takim jak:Andrzej Jacek Blikle,Jan Jabłkowski,Kordian Tarasiewicz,którzy przez pryzmat rodzinnych dziejów opowiadają historię stolicy.Najbardziej wciągnęły mnie rozmowy: ze światowej sławy śpiewakiem operowym Wiesławem Ochmanem,który pasjonująco opowiada o przedwojennej i wojennej Pradze,wplatając wiele wątków autobiograficznych oraz znakomitym aktorem Janem Kobuszewskim,który mówi o sobie"(...)będąc starym-malutkim,po przejściach okupacyjno-powstańczych,nie mogłem być beztroskim dzieckiem".To,co łączy wszystkie wspomnienia,to niesamowite uwielbienie Warszawy,wielokrotne podkreślanie bohaterskich zasług miasta i jego mieszkańców,nieutulony żal za wspaniałością utraconego na zawsze ducha piękna i secesyjnej architektury "Paryża Północy".Niestety,ze względu na zbyt liczne błędy autorki i korektora,zarówno stylistyczne,ortograficzne(!)jak i rzeczowe,ocenę obniżam na 7.

Lubię czytać wspomnienia związane ze świetnością przedwojennej Warszawy i takie ciekawe,a nawet zaskakujące historie znalazłam w książce Justyny Krajewskiej.Celem autorki jest odmalowanie chlubnej przeszłości stolicy sprzed 1939r. i, z tego punktu widzenia, najbardziej wiarygodne są wspomnienia osób urodzonych 15, 20lat przed wojną,głównie powstańców,postaci takich jak...

więcej Pokaż mimo to

avatar
419
409

Na półkach: , , ,

Książki z wspomnieniami ludzi mają w sobie coś niezwykłego. Czyta się je zapartych tchem. Sprawiają, że inaczej patrzymy na historię, na ludzi, na samych siebie.

"Warszawa w rozmowach" jest zbiorem wywiadów z ludźmi sławnymi i tymi nieznanymi. Wraz z nimi przenosimy się w czasie do przedwojennej Warszawy. Odbywamy podróż pełną sentymentów i czasem smutnych wspomnień. Wspomnień, które warto było poznać.

Może napiszę kilka słów o każdym wywiadzie. Tak chyba będzie najłatwiej.

Rozmowa z Stefanem Klemensem Bałuk (PS. Starba, Kubuś, Michał Zawistowski) była ciekawa, pasjonująca. Zrobiła na mnie ogromne wrażenie, bo opowiadała o Warszawie zniszczonej, okupowanej i o człowieku, który bardzo dużo przeszedł. Był to pierwszy wywiad i po nim myślałam, że może być tylko lepiej (ale nie zawsze tak było).

Następna rozmowa przeprowadzona została Edmundem Baranowskim, ps. Jur. Człowiekiem, który walczył,w Powstaniu Warszawskim, napisał książki, o których nigdy nie słyszałam. Wywiad z nim był ciekawy, bowiem najpierw poznaliśmy Warszawa lat z jego dzieciństwa (a wówczas wspomnienia są najpiękniejsze),by następnie poznać Warszawę w czasie wojny, powstania. Fajnie było to, że nie idealizuje młodzież z tamtych lat. Otwarcie pisze czy też mówi, że młodzież chciała szybko dorosnąć, spróbować papierosa itp. Czy teraz nie jest podobnie?

Później wywiad był z Andrzejem Jackiem Blikle - profesorem nauk matematycznych, który urodził się 24.09.1939r. Ciekawa data narodzin. Ciekawie jest, że była taka dość znana firma zwana Blikle - kawiarnia. Wiele można się dowiedzieć na jej temat, więc i ten wywiad przypadł mi do gustu.

Za to rozmowa z Ewą Burdewicz-Wałaszewska mi się nie podobała. Jej styl odpowiedzi nie przypadł mi do gustu. Jakoś odnosiłam wrażenie (może mylne),że ma się za lepszą od innych ludzi. Chociaż historia jej ojca jest ciekawa i warta poznania.

Jan Aleksander Englert to również ciekawa poznać. Można się dowiedzieć kilka słów o jego rodzinie oraz o nim samym. Spodobał mi się. Podobnie jak Michał Fogg, który jest prawnukiem Mieczysława Fogga.

Rozmowa z Zygmuntem Gebethnerem ps. Zygmuntowskim również przypadła mi do gustu, choć idealizował młodość, ale kto tego nie robi?

Piotr Grygoruk to też ciekawa postać związana z Pragą, przez co robi się jeszcze ciekawiej. Ogólnie ten wywiad najbardziej mi się podobał. Było w nim dużo humoru. Ale również mnóstwo ciekawostek. Tutaj też najwięcej poznałam znaczeń, m.in. co oznacza bycie Warszawiakiem. Dużo też było na temat gwary warszawskiej. Szkoda, że ona powoli zanika...

Za to przy rozmowie Janie Jabłkowskim mogłam poznać historię jego rodziny oraz domu towarowego Jabłowskich. Bardziej było o firmie niż o człowieku. Ale historia tej firmy jest warta poznania.

Alina Janowska to aktorka. Akurat ją kojarzyłam już, więc przynajmniej przy jednym wywiadzie wiedziałam, z kim autorka rozmawia. Rozmowa z aktorką jest ciekawa. W ogóle bardzo mi przypadła go gustu Alina, czuję, że mogłabym ją polubić. Strasznie fajny ma sposób bycia. Widać w wywiadzie, że nikogo nie udawała, była sobą i mówiła szczerze. Mega pozytywna postać z ciekawą historią.

Emilian Kamiński również pochodził z Pragi. Duża część tej rozmowy jest o pewnej, tajemniczej kamienicy z historią.

Jan Kobuszewski pięknie opowiada o starej Warszawie, o uczuciach, które do niej czuł.

Z Juliszem Kulesza ps. Julek rozmowa skupiła się na młodości, młodzieży warszawskiej, nauce, szkole, ale też i o walce o swój kraj, swoje miasto, swoją ojczyznę.

Julian Eugeniusz Kulski ps. Chojnacki, Goliat opowiada o ojcu, który był wiceprezydentem. Ta rozmowa wywarła na mnie ogromne wrażenie, bowiem postać wiceprezydenta Warszawy w czasach, których przyszło mu dbać o miasto była... ogromnie ciekawa. I tak, wiem, że w tej opinii nadużywam słowa "ciekawe".

Władysława Matkowskiego ps. Brzoza, Wojciech również skądś kojarzyłam. Wywiad był z nim bardzo krótki, przez co czułam pewny niedosyt.

Wiesław Ochman opowiadał o swojej rodzinie, młodości, o Pradze. Wreszcie dowiedziałam się czegoś o złodziejach, który aż tacy źli to wtedy nie byli. Zabawny wywiad, z którego można się dowiedzieć kilka ciekawostek.

Kordian Tarasiewicz mówił o przedwojennej Warszawie.

Bohdan Tomaszewski ps. Mały opowiadał o czasach szkolnych, ale i późniejszych, gdy wojna przyszła. Były tu też opowieści o nauce w czasach wojennych.

Danuta Szaflarska mówiła o przedwojennej, ale i też w czasie wojny Warszawie, o roli w "Zakazanych piosenkach", o poczuci humoru. Był to idealny wywiad na zakończenie książki.

Niektóre wywiady są długie, inne krótkie. Każdym jednak pojawia się jedno, to samo pytanie: "Warszawa jest dla mnie...?"

Zadziwiające, że każdy tęskni za tą przedwojenną Warszawą. Ciekawe, czy to ona rzeczywiście była taka cudowna, czy może to odpowiedni wiek sprawia, że tęsknimy za dawnymi czasami?

Książki z wspomnieniami ludzi mają w sobie coś niezwykłego. Czyta się je zapartych tchem. Sprawiają, że inaczej patrzymy na historię, na ludzi, na samych siebie.

"Warszawa w rozmowach" jest zbiorem wywiadów z ludźmi sławnymi i tymi nieznanymi. Wraz z nimi przenosimy się w czasie do przedwojennej Warszawy. Odbywamy podróż pełną sentymentów i czasem smutnych wspomnień....

więcej Pokaż mimo to

avatar
104
2

Na półkach:

Książka, która miała być rozmowami o Warszawie, jest w połowie rozmowami o życiu głównych bohaterów, a dokładnie tym co robili w powstaniu warszawskim (ale nie liczcie Państwo, na szczegółowe relacje, jak już któryś bohater zaczyna mówić coś naprawdę interesującego, to autorka w ogóle nie ciągnie wątku, tylko kompletnie zmienia temat). Książka skupia się niemal wyłącznie na Warszawie przedwojennej i to w pamięci osób, które w momencie wybuchu II wojny światowej miały około 10 lat (także sami sobie Państwo odpowiedzcie ile pamiętają "z tamtej Warszawy", ale nawet lepiej - osoby urodzone w czasie wojny lub po wojnie pytane są o klimat przedwojennej Warszawy). Z takiej rozmowy wynika prawie zawsze kilka konkluzji:
1) kiedyś Warszawa była piękna i miała klimat;
2) powstanie warszawskie było ciężkie, ale "kiedyś to ludzie mieli ideały";
3) teraz Warszawa to "już nie to samo", a poza tym to "trzeba rozebrać Pałać Kultury" oraz coś o tym, że współczesna architektura jest brzydka, jako przykład podano np. budynek Sądu Najwyższego (!).
I tak w prawie każdym wywiadzie.

Wisienką na torcie jest sposób formułowania pytań przez autorkę przeprowadzającą wywiady z bohaterami - są tendencyjne, sugerujące odpowiedź i wyglądają, jakby były rozbudowywane już po uzyskaniu odpowiedzi. Co chwila autorka w swoich pytaniach utyskuje na współczesną młodzież, współczesny świat, a moim zdaniem jej "dzieło" jest wspaniałym odzwierciedleniem współczesnego świata, na który narzeka "Każdy może pisać, nawet jak ma niewiele do napisania i jeszcze się nie wstydzi".

Książka jest LICHA, jak mało która, nie wnosi absolutnie nic. Proszę nawet nie zawracać nią sobie głowy.

Książka, która miała być rozmowami o Warszawie, jest w połowie rozmowami o życiu głównych bohaterów, a dokładnie tym co robili w powstaniu warszawskim (ale nie liczcie Państwo, na szczegółowe relacje, jak już któryś bohater zaczyna mówić coś naprawdę interesującego, to autorka w ogóle nie ciągnie wątku, tylko kompletnie zmienia temat). Książka skupia się niemal wyłącznie na...

więcej Pokaż mimo to

avatar
264
198

Na półkach: , , , ,

Największa zaletą książki jest to, że autorka zebrała wiele osób związanych z Warszawą w jeden tom i przedstawiała wywiady z nimi. Plusem jest również to, że autorka stara się przekazać czytelnikowi klimat rozmowy z daną osobą krótkim wstępem i zakończeniem. i na tym zalety się kończą. Wywiady są krótkie, lakoniczne i bardzo nie równe (niektóre wręcz słabe). Wypowiedzi bohaterów najeżone są błędami merytorycznymi (jak to z reguły wspomnienia) a autorka nie zadała sobie trudu zweryfikowania niektórych faktów (np. cytatu z Józefa Piłsudskiego) i oparzenia stosownym przypisem. Nie lubię też książek, które już w momencie ukazania się na ryku są nie aktualne (Jeden z bohaterów Bohdan Tomaszewski zmarł w marcu 2015, książka ukazała się w 2016 - brak informacji o śmierci) A za kawiarnie "Lursa" zamiast "Loursa" (pojawia się dwukrotnie ten błąd - w dwóch rożnych wywiadach) autorka powinna karnie spędzić dwa tygodnie na urlopie w Żarnowcu przy lekturze Clausewitza lub Metodologii Historii Topolskiego. Nie polecam tej książki, szczególnie, że to jest drugie wydanie podobnej pozycji (nie wiem czy są identyczne, ale na pewno podobne)

Największa zaletą książki jest to, że autorka zebrała wiele osób związanych z Warszawą w jeden tom i przedstawiała wywiady z nimi. Plusem jest również to, że autorka stara się przekazać czytelnikowi klimat rozmowy z daną osobą krótkim wstępem i zakończeniem. i na tym zalety się kończą. Wywiady są krótkie, lakoniczne i bardzo nie równe (niektóre wręcz słabe). Wypowiedzi...

więcej Pokaż mimo to

Książka na półkach

  • Przeczytane
    17
  • Chcę przeczytać
    13
  • Posiadam
    6
  • 2019
    2
  • 2019
    1
  • Reportaż
    1
  • Historia
    1
  • Kindle
    1
  • Centralna Biblioteka Wojskowa
    1
  • Powstanie Warszawskie
    1

Cytaty

Więcej
Justyna Krajewska Warszawa w rozmowach Zobacz więcej
Więcej

Podobne książki

Przeczytaj także

Ciekawostki historyczne