Książka, choć trochę się już zestarzała, to w moim odczuciu była innowacyjna, szczególnie na swoje czasy. W niespotykany, bardzo plastyczny sposób opisuje niezdrowe relacje nadopiekuńczej i zaborczej matki z synem. Pani Morel to kobieta dość wykształcona, która popełniła mezalians i tkwi w nieszczęśliwym małżeństwie, w miejscu bez perspektyw, z pozbawionym ambicji mężem pijakiem. Niespełniona w małżeństwie, całą swoją miłość i oczekiwania przelewa na synów. Książka bez akcji, głęboko psychologiczna, pokazująca relacje od miłości do nienawiści, mocno dotykająca tematyki awansu społecznego Ciekawe postaci bohaterów, nie tylko pani Morel i jej syna, ale także ojca czy Miriam, dziewczyny Pawła. Relacje między bohaterami mocne, głębokie, nieoczywiste. Na plus także opisy przyrody, a właściwie beznadziejnego górniczego krajobrazu Środkowej Anglii na początku XX wieku. Klasyka literatury angielskiej, aż się prosi o wznowienie i bardziej uwspółcześnione tłumaczenie.

Książka, choć trochę się już zestarzała, to w moim odczuciu była innowacyjna, szczególnie na swoje czasy. W niespotykany, bardzo plastyczny sposób opisuje niezdrowe relacje nadopiekuńczej i zaborczej matki z synem. Pani Morel to kobieta dość wykształcona, która popełniła mezalians i tkwi w nieszczęśliwym małżeństwie, w miejscu bez perspektyw, z pozbawionym ambicji mężem...

Opowieść o człowieku, który nie potrafi znaleźć swojego miejsca ani w świecie, ani w miłości. Przepiękne, poetyckie zakończenie

Opowieść o człowieku, który nie potrafi znaleźć swojego miejsca ani w świecie, ani w miłości. Przepiękne, poetyckie zakończenie

Jest to bardzo dobrze napisana powieść psychologiczna, więc nie ma co oczekiwać tu jakieś ciekawej akcji. Można powiedzieć, że jest to prawdziwa klasyka gatunku. Niezdrowa relacja pomiędzy zaborczą, nieszczęśliwą w swoim małżeństwie matką łamie życie uczuciowe młodego człowieka. Jednak na zakończenie pozostaje nadzieja...

Jest to bardzo dobrze napisana powieść psychologiczna, więc nie ma co oczekiwać tu jakieś ciekawej akcji. Można powiedzieć, że jest to prawdziwa klasyka gatunku. Niezdrowa relacja pomiędzy zaborczą, nieszczęśliwą w swoim małżeństwie matką łamie życie uczuciowe młodego człowieka. Jednak na zakończenie pozostaje nadzieja...

Poruszająca powieść. Obok "Germinala" Zoli - moje ulubione zachodnie książki o specyficznych, górniczych osiedlach, awansie społecznym, selfmejdowaniu, literackie studium socjologiczno-ekonomiczne z pięknie - jak to u Lawrence - wiarygodnie rozpisaną psychologią postaci, motywacją działań. Po latach od lektury wciąż jestem pod dużym wrażeniem pisarstwa Davida Herberta Lawrence'a.

Poruszająca powieść. Obok "Germinala" Zoli - moje ulubione zachodnie książki o specyficznych, górniczych osiedlach, awansie społecznym, selfmejdowaniu, literackie studium socjologiczno-ekonomiczne z pięknie - jak to u Lawrence - wiarygodnie rozpisaną psychologią postaci, motywacją działań. Po latach od lektury wciąż jestem pod dużym wrażeniem pisarstwa Davida Herberta...

Doskonałe studium relacji między matką i synem od czasu oczekiwania na narodziny dziecka do śmierci rodzicielki. Jest to relacja niezdrowa i wykolejona z powodu nieudanego małżeństwa pani Morel. Konsekwencje traktowania syna jak partnera możemy obserwować mniej więcej do 25 roku życia głównego bohatera.
Jakie będą dalsze losy Pawła - możemy się jedynie domyślać.

Doskonałe studium relacji między matką i synem od czasu oczekiwania na narodziny dziecka do śmierci rodzicielki. Jest to relacja niezdrowa i wykolejona z powodu nieudanego małżeństwa pani Morel. Konsekwencje traktowania syna jak partnera możemy obserwować mniej więcej do 25 roku życia głównego bohatera.
Jakie będą dalsze losy Pawła - możemy się jedynie domyślać.

Nie znam drugiego autora, który tak głęboko wnika w psychikę swoich bohaterów, czyniąc to jednocześnie z niebywałą prostotą. U Lawrence'a nie znajdziemy również przekłamań, tuszowania i wybielania postaci, przez co czasem mogą wydawać się okrutne. Tak też i sytuacja przedstawia się w "Synach...". Postaci są zniewolone przez swoje odczucia i emocje, są ludzcy, naturalni, egoistyczni. Jedną z niezwykle często pojawiających się fraz jest: "Nienawidził/a go/jej w tej chwili", bowiem kołowrotek uczuć kręci się szybko, często zmienia też kierunek.
Pani Morel i jej mąż są moim zdaniem nakreśleni bezbłędnie, w tych postaciach widać całe mistrzostwo Lawrence'a. Jednak jest to książka przede wszystkim o zależności mężczyzn od silnych kobiet, przede wszystkim rozpatruje się tu relację matka - syn: piękną, wyjątkowo silną, zdawałoby się nierozerwalną, a przy tym w pewien sposób niszczycielską i zniewalającą.
Fani powieści psychologicznych powinni być usatysfakcjonowani.

Nie znam drugiego autora, który tak głęboko wnika w psychikę swoich bohaterów, czyniąc to jednocześnie z niebywałą prostotą. U Lawrence'a nie znajdziemy również przekłamań, tuszowania i wybielania postaci, przez co czasem mogą wydawać się okrutne. Tak też i sytuacja przedstawia się w "Synach...". Postaci są zniewolone przez swoje odczucia i emocje, są ludzcy, naturalni,...

Bezsprzecznie klasyka gatunku. Bardzo interesujące z psychologicznego punktu widzenia było śledzenie wpływu matki na sprawy sercowe synów. Również ciekawie ukazany był ojciec, choć to nie pierwszoplanowa postać tej powieści, ale kluczowa.

Bezsprzecznie klasyka gatunku. Bardzo interesujące z psychologicznego punktu widzenia było śledzenie wpływu matki na sprawy sercowe synów. Również ciekawie ukazany był ojciec, choć to nie pierwszoplanowa postać tej powieści, ale kluczowa.

Lojalnie uprzedzam, że w tej książce nie ma akcji, są tylko porywy serc.
Może czasem ktoś złamie nogę.

Lojalnie uprzedzam, że w tej książce nie ma akcji, są tylko porywy serc.
Może czasem ktoś złamie nogę.

Czytałam z nadzieją na jakieś emocje , liczyłam do końca na odrobinę fantazji - nie doczekałam się . jednym słowem rozczarowanie . Książka dla tych, którzy lubią dużo liter i stron .

Czytałam z nadzieją na jakieś emocje , liczyłam do końca na odrobinę fantazji - nie doczekałam się . jednym słowem rozczarowanie . Książka dla tych, którzy lubią dużo liter i stron .

Zabierałam się do tej książki dwa razy i nie przebrnęłam, trzeci raz już nie zamierzam:P zupełnie mnie nie zaciekawiła, czytałam na siłę z nadzieją na lepsze rozdziały:], ale nic z tego. Moim zdaniem jest po prostu przegadana - i nie chodzi mi oczywiście o brak akcji jak w westernie:] ale o opis relacji bohaterów.

Zabierałam się do tej książki dwa razy i nie przebrnęłam, trzeci raz już nie zamierzam:P zupełnie mnie nie zaciekawiła, czytałam na siłę z nadzieją na lepsze rozdziały:], ale nic z tego. Moim zdaniem jest po prostu przegadana - i nie chodzi mi oczywiście o brak akcji jak w westernie:] ale o opis relacji bohaterów.