Zacznijmy optymistycznie od plusów: książka napisana lekko, płynnie. Ciekawa, bez problemu można pochłonąć ją w jeden dzień i to bez pośpiechu. I na tym można zakończyć plusy.
Jedyne, co można się dowiedzieć o autorze to krótka notka na wewnętrznej stronie okładki. Że filolog angielski, że z zamiłowania historyk, że od lat mieszka w Wielkiej Brytanii. Skąd pomysł napisania książki się nie dowiemy. Że fascynuje się historią polskich skrzydeł na Zachodzie to wiadomo. Ale to żadna cecha wyróżniająca. Jestem praktycznie rówieśnikiem autora i dobrze pamiętam swoje dziecinne i młodzieńcze fascynacje tym samym tematem, w końcu wspomnień polskich lotników z II wojny światowej, zwłaszcza z okresu walk o Anglię nie brakowało również 30-40 lat temu. I wciąż pojawiają się nowe czy też są wznawiane wspomnienia wydane wcześniej. Jak widać, fascynacja tematem nie mija a nawet wzrosła po zapowiedzi nakręcenia filmu fabularnego o dywizjonie 303. Wygląda na to, że autor wskoczył na falę popularności i… wyręczył się w pisaniu rękami innych.
Napisałem, że książka została napisana lekko. To prawda. Ale czyja w tym zasługa? Autora? Ano nie. Zdecydowana większość tekstu to… cytaty zaczerpnięte z innych książek, niemal samych wspomnień polskich pilotów. Wystarczy spojrzeć w bibliografię. Poza dwoma dokumentami sygnowanymi numerem IPN, cała reszta to książki w Polsce bez problemu dostępne w wielu bibliotekach, nawet tych mniejszych. Wspomnienia Arcta, Meissnera, Urbanowicza i wielu innych są wznawiane od lat.
Zaskakujące jest to, że mieszkając w Wielkiej Brytanii autor nie pokusił się o jakąkolwiek kwerendę po bibliotekach i archiwach tamże. Przecież ma wszystko tuż pod nosem. Ja rozumiem, że nie da się już przeprowadzić wywiadów z żadnym z bohaterów. Czas robi swoje. Ale chyba żyją dzieci, wnuki… Żadnej rozmowy? Serio? Żadnych żywych wspomnień poza wyimkami z cudzych książek? Żałosne.
W paru miejscach wspominana jest kronika prowadzona przez Łokuciewskiego a potem pozostałych pilotów dywizjonu. Nie dało się dotrzeć do tego genialnego źródła? Nie dało się z niego zaczerpnąć paru cytatów? W angielskiej literaturze nie ma wspomnień Brytyjczyków ze spotkań z polskimi pilotami? To powinno być dość łatwe do odnalezienia z racji zajmowania się filologią angielską.
Nie można posądzać autora o plagiat, bo cytaty są ślicznie zaopatrzone w cudzysłów i numer przypisu do źródła. Formalnie wszystko gra. Tylko po lekturze pozostaje niesmak. Dla kogoś, kto po raz pierwszy styka się z tematem, może to być fascynujące, niesamowite, piękne etc. Tylko jaki początkujący czytelnik, który by chciał czegoś się dowiedzieć o słynnym dywizjonie sięgnie w pierwszej kolejności po tę książkę? Raczej natrafi w pierwszej kolejności na Arkadego Fiedlera. Albo na rewelacyjną „Sprawę honoru” Olson i Cloud, do której książkę Aresa nawet wstyd porównywać. Poza cytatami w książce też nie ma specjalnie dużo słów od samego autora. Tekst sprawia wrażenie, jakby autor po prostu skopiował treści z innych książek, tyle że napisał to własnymi słowami. Cytaty trzeba jakoś ze sobą przecież połączyć.
Nie brakuje cokolwiek zaskakujących sformułowań. W rozdziale „Trudne początki” widnieje: „Polscy uciekinierzy z kontynentu zostali z radością przyjęci przez Brytyjczyków. Hm… Poza pewną sprzecznością z tytułem rozdziału za chwilę mamy dwie strony opisu, jak to owi Brytyjczycy wcale tak z pełną radością nas nie przyjmowali i początkowo chętnie widzieli wsparcie personelu lotniczego, ale na ziemi jako obsługę techniczną a nie żołnierzy-pilotów na pierwszej linii frontu.
Niemal w tym samym miejscu, chcąc chyba podbudować nasze narodowe ego, autor sili się na kompletnie idiotyczne porównanie. Pisze, że polskiego personelu powietrznego w Brytanii było ponad osiem tysięcy a Czechów i Słowaków jedynie niewiele ponad tysiąc, choć stanowili oni drugi co do wielkości pozabrytyjski kontyngent. Proponuję autorowi sięgnąć do pierwszego z brzegu atlasu z mapą Europy sprzed wojny. Następnie porównać dwie sprawy. Po pierwsze wielkość Polski i Czech z uwzględnieniem zwłaszcza faktu, że Słowacja odłączyła się od Czech przed wojną tworząc marionetkowe państwo sprzymierzone z Hitlerem. jakkolwiek by patrzeć to jednak większość Słowaków nie miała powodów by uciekać z kraju i walczyć u boku Aliantów. Stąd tych nie musiało być wielu. Drugą, chyba jeszcze ważniejsza kwestią jest porównanie potencjału ludnościowego Czech i Polski przed wojną. Nawet gdy się uwzględni fakt, że w Polsce 1/3 ludności stanowili Żydzi, Ukraińcy i parę innych nacji, to w przypadku Czechosłowacji Czesi stanowili niespełna 50% ludności kraju a Niemcy prawie 30%! Tak więc tych Czechów i Słowaków wcale nie było tak mało, jak sugeruje autor. A w kontekście tego, że w naszym dywizjonie jednym z największych asów był rodowity Czech, trudno przypuszczać, że tylko on jedyny był świetnym pilotem wśród lotników zza naszej południowej granicy. Po co więc takie porównania w książce zupełnie nie monograficznej?
A propos powyższego… jeśli ktoś oczekuje dokładnie tego, co obiecuje tytuł (dużo o dywizjonie 303),to może doznać szoku. Tak, to książka o lotnikach, którzy znaleźli się w słynnym dywizjonie, ale… o samym dywizjonie tu tyle, co kot napłakał. Pierwsza połowa to historie żywotów lotników sprzed wojny i z kampanii wrześniowej. Dopiero w połowie nasi bohaterowie trafiają na Zachód. Oczywiście nie tak malutko jest o tym, co z lotnikami działo się po wojnie. Jak na mój gust zdecydowanie zachwiane proporcje.
Podsumowując – książka słaba, przyczynkarska, porażająco odtwórcza. Nie ma tu prawie nic, czego nie można by znaleźć w licznych innych książkach, co wyraźnie pokazuje bibliografia. Szkoda pieniędzy.
P.S. Czytając kolejną książkę firmowana numerem słynnego dywizjonu chwilami odnoszę wrażenie, że jeszcze trochę lat i w ogóle przeciętny Polak będzie myślał, ze był to jedyny polski dywizjon. Zaskakuje mnie, że nie korzysta się z fali zainteresowania polskimi lotnikami na Zachodzie, żeby przypominać losy paru innych dywizjonów, nie tylko myśliwskich, gdzie danina krwi była równie duża. Nie warto by napisać również o nich lub choćby wznowić książki o tych już coraz bardziej zapominanych bohaterach?

Zacznijmy optymistycznie od plusów: książka napisana lekko, płynnie. Ciekawa, bez problemu można pochłonąć ją w jeden dzień i to bez pośpiechu. I na tym można zakończyć plusy.
Jedyne, co można się dowiedzieć o autorze to krótka notka na wewnętrznej stronie okładki. Że filolog angielski, że z zamiłowania historyk, że od lat mieszka w Wielkiej Brytanii. Skąd pomysł napisania...

Książka opisuje przede wszystkim życie prywatne lotników dywizjonu 303. Mało jest tu szczegółów stricte lotniczych,prawie nie ma opisów walk powietrznych. Książkę czyta się bardzo szybko, napisana jest lekko.
Aczkolwiek jeśli ktoś Was czytał "Sprawę honoru" lub wspomnienia Arcta, Łokuciewskiego lub Zumbacha to nie znajdzie tu wiele nowych informacji.

Książka opisuje przede wszystkim życie prywatne lotników dywizjonu 303. Mało jest tu szczegółów stricte lotniczych,prawie nie ma opisów walk powietrznych. Książkę czyta się bardzo szybko, napisana jest lekko.
Aczkolwiek jeśli ktoś Was czytał "Sprawę honoru" lub wspomnienia Arcta, Łokuciewskiego lub Zumbacha to nie znajdzie tu wiele nowych informacji.

Bardzo dobra książka, nie tylko dla wielbicieli lotnictwa. Asy Dywizjonu 303 okazały się niezłymi towarzyszami, którzy i kulom się nie kłaniali, i nie wylewali za kołnierz.

Bardzo dobra książka, nie tylko dla wielbicieli lotnictwa. Asy Dywizjonu 303 okazały się niezłymi towarzyszami, którzy i kulom się nie kłaniali, i nie wylewali za kołnierz.

po przeczytaniu tej książki postanowiłem zakupić swój własny egzemplarz. Teraz mogę pożyczać go swoim znajomym aby zarazić ich ciekawością o bohaterskich wyczynach naszych pilotów. książka bardzo lekka i szybko się czyta. w sam raz na początek dla osób nie będących w temacie. POLECAM!

po przeczytaniu tej książki postanowiłem zakupić swój własny egzemplarz. Teraz mogę pożyczać go swoim znajomym aby zarazić ich ciekawością o bohaterskich wyczynach naszych pilotów. książka bardzo lekka i szybko się czyta. w sam raz na początek dla osób nie będących w temacie. POLECAM!

Bardzo spodobała mi się ta książka. Nie ma wyłącznie opisów walki i wojskowego życia. Możemy z niej poznać zwykłe losy tych niezwykłych ludzi. Ludzi niezwykle odważnych, których ciężka praca uratowała Wielką Brytanię. Jak potraktowano ich trud? Wystarczy przypomnieć brak odpowiedzi na prośbę o pomoc Warszawie, a także Paradę Zwycięstwa. Pozycja godna uwagi, bardzo wciągająca książka. Polecam!

Bardzo spodobała mi się ta książka. Nie ma wyłącznie opisów walki i wojskowego życia. Możemy z niej poznać zwykłe losy tych niezwykłych ludzi. Ludzi niezwykle odważnych, których ciężka praca uratowała Wielką Brytanię. Jak potraktowano ich trud? Wystarczy przypomnieć brak odpowiedzi na prośbę o pomoc Warszawie, a także Paradę Zwycięstwa. Pozycja godna uwagi, bardzo...

Jestem fanem lotnictwa. W szczególności lotnictwa II Wojny Światowej i oczywiście udziału Polaków w tym konflikcie. Dlatego też ta książka zaciekawiła mnie. Muszę przyznać, że dobrze mi się nią czytało. I tak naprawdę to jedyny jej plus. Cała reszta to kompilacja innych, już wydanych, książek. Być może już nic nie można na ten temat nowego napisać (ironia). Zawsze w takim wypadku szkoda mi tak potraktowanego tematu. Jeśli jest to twoja pierwsza książka lotnicza o II Wojnie Światowej to można ja przeczytać. Jeśli jesteś 'doświadczonym' czytelnikiem takiej literatury, to po prostu szkoda czasu.

Jestem fanem lotnictwa. W szczególności lotnictwa II Wojny Światowej i oczywiście udziału Polaków w tym konflikcie. Dlatego też ta książka zaciekawiła mnie. Muszę przyznać, że dobrze mi się nią czytało. I tak naprawdę to jedyny jej plus. Cała reszta to kompilacja innych, już wydanych, książek. Być może już nic nie można na ten temat nowego napisać (ironia). Zawsze w takim...

Zwykła kradzież. Koleś wziął opublikowane wspomnienia m.in. Bohdana Arcta, Janusza Meissnera i Jana Zumbacha i zrobił z nich kompilację pod własnym nazwiskiem. Łobuzerka. Nie Kupować!!! Nie dorabiać złodzieja!!!

Zwykła kradzież. Koleś wziął opublikowane wspomnienia m.in. Bohdana Arcta, Janusza Meissnera i Jana Zumbacha i zrobił z nich kompilację pod własnym nazwiskiem. Łobuzerka. Nie Kupować!!! Nie dorabiać złodzieja!!!

Książka niezwykła pokazująca najskuteczniejszy w bitwie o Anglię Dywizjon 303 (126 zestrzeleń) nie tyle przez pryzmat walk powietrznych, ile przez barwne losy bohaterów angielskiego nieba. Książka pełna smakowitych epizodów z życia takich postaci jak Zumbach, Urbanowicz, Ferić, Frantisek, Łokuciewski. Autor nie ograniczył się tylko do opisów dot. bitwy o Anglię, ale pokazał też losy przedwojenne jak i powojenne czołowych bohaterów tej formacji. Na prawdę wciągająca i dobrze napisana historia i mimo tego że bierze garściami z już wydanych wspomnień pilotów Dywizjonu 303, przez co jest trochę odtwórcza, to szczerze polecam. Widać, że nie trzeba być historykiem żeby pisać wciągające książki o tematyce historycznej, można być pasjonatem, brawo Panie Ares.

Książka niezwykła pokazująca najskuteczniejszy w bitwie o Anglię Dywizjon 303 (126 zestrzeleń) nie tyle przez pryzmat walk powietrznych, ile przez barwne losy bohaterów angielskiego nieba. Książka pełna smakowitych epizodów z życia takich postaci jak Zumbach, Urbanowicz, Ferić, Frantisek, Łokuciewski. Autor nie ograniczył się tylko do opisów dot. bitwy o Anglię, ale pokazał...

Historia polskich asów lotnictwa od Szkoły Orląt w Dęblinie aż po dzień dzisiejszy. Z naciskiem na ciekawostki z ich życia prywatnego. Warte przeczytania.

Historia polskich asów lotnictwa od Szkoły Orląt w Dęblinie aż po dzień dzisiejszy. Z naciskiem na ciekawostki z ich życia prywatnego. Warte przeczytania.

Autor to, po prostu, Sławomir Koper.

Autor to, po prostu, Sławomir Koper.