,,Tajemnice polskich grobowców'' nie należą chyba do książek, które leżąc na półkach księgarni zwracają szczególną uwagę przechodzących obok klientów. Dość brzydka okładka, tytuł jakich widziało się już miliony i do tego ta powszechnie znienawidzona Bellona. Ja w normalnych okolicznościach zapewne również nie wzięłabym jej nawet do ręki. Tak się jednak złożyło, że na improwizowanym kiermaszu na którym gościłam, to ona wyglądała na najbardziej znośną.
I w tym oto momencie należy zacytować stare jak świat przysłowie, biż książki nie należy oceniać po okładce. ,,Tajemnice...'' okazały się bowiem pozycją nader przyjemną, a czasu z nią spędzonego bynajmnej nie uważam za stracony.
A co mi się tak spodobało? Przede wszystkim pokaźna liczba zawartych w niej anegdot. Otóż, zgodnie z obietnicami z opisu, nie porusza ona jedynie zagadnień związanych ściśle z mumifikacją a korzystając z tematu opowiada o nader ciekawych życiorysach bohaterów i ciekawostkach dotyczących ich otoczenia. Czyli ogólnie rzecz biorąc dowiadujemy się naprawdę dużo o czasach, w których żyły nasze przyszłe truposze.
A te, trzeba przyznać, są naprawdę różnorodne. Z jednej strony mamy świętych, z drugiej moralnie cokolwiek wątpliwą Zofię Potocką. No i króla Polski, dobrze znanego nam wszystkim wąsatego marszałka czy dzieci rzekomo zamordowane przez krwiożerczych Żydów.
Podsumowując- zdecydowanie polecam ją osobom zainteresowanym historią, a zwłaszcza tą związaną z pochówkami (Boże, jak to musi brzmieć dla postronnych). I Tobie czytelniku, kimkolwiek jesteś, też. Bo dobra jest, więc czemu by nie.

,,Tajemnice polskich grobowców'' nie należą chyba do książek, które leżąc na półkach księgarni zwracają szczególną uwagę przechodzących obok klientów. Dość brzydka okładka, tytuł jakich widziało się już miliony i do tego ta powszechnie znienawidzona Bellona. Ja w normalnych okolicznościach zapewne również nie wzięłabym jej nawet do ręki. Tak się jednak złożyło, że na...