Niestety rozczarowała mnie kontynuacja "Sedinum". Nadal jest to porządne czytadło, jednak w porównaniu do debiutu autora - brak tu klimatu przypominającego mi Indianę Jonesa, a zamiast zagadek z przeszłości zachodniego Pomorza dostajemy tak naprawdę powieść o nurkowaniu w Bałtyku i o wrakach leżących na jego dnie (głównie z czasów II wojny światowej). Ciężko wczuć się w większość postaci, skoro w przeciwieństwie do pierwszej części mamy do czynienia z grupą brytyjskich arystokratów, którzy podróżują ekskluzywnym jachtem ze sprzętem o milionowej wartości. Nie są też te postacie szczególnie zindywidualizowane, raczej papierowe, a bohaterowie pierwszej części potraktowani zostali po macoszemu. Szczególnie dziennikarka, która stała się typową panną w opresji, a jej główna aktywność to trafianie do szpitala.
Odnosi się też przykre wrażenie, że najważniejsza w książce jest objętość, dlatego postacie cytują wiadomości z internetu, a akcję co rusz przerywają niezwiązane z nią kwestie. Jak na przykład rozpamiętywanie wycieczki do Budapesztu. Wtedy właśnie, a było to bliżej początku "Latarni umarłych", zaczęłam zastanawiać się, na ile można ufać autorowi w kwestii ciekawostek z polskiego, pomorskiego podwórka - skoro na temat Budapesztu potrafi napisać bzdurę, widocznie nie kłopocząc się tak zwanym riserczem. (Jeśli autor czyta opinie na temat swojej książki: w Budapeszcie nie ma ani jednego mostu z XIX wieku. Wszystkie zostały zbombardowane przez Niemców podczas wycofywania się przed Rosjanami, odbudowano je dopiero po wojnie. Sam Budapeszt zniszczony był w podobnie ogromnym stopniu, jak Warszawa po powstaniu. Jeśli zaliczyło się podczas zwiedzania wzgórze Gellerta, można zobaczyć zdjęcia ruin na murze cytadeli). Trochę wstydliwa wtopa, zwłaszcza że zbędna dla całej fabuły i nie musiała w ogóle zaistnieć.
Nadużywane jest też porównanie "prosto jak strzelił".

Wszystko wskazuje na to, że będzie kontynuacja. Bardzo bym chciała, aby bardziej przypominała część pierwszą...

Niestety rozczarowała mnie kontynuacja "Sedinum". Nadal jest to porządne czytadło, jednak w porównaniu do debiutu autora - brak tu klimatu przypominającego mi Indianę Jonesa, a zamiast zagadek z przeszłości zachodniego Pomorza dostajemy tak naprawdę powieść o nurkowaniu w Bałtyku i o wrakach leżących na jego dnie (głównie z czasów II wojny światowej). Ciężko wczuć się w...