Nie ma o czym mówić, koleszka ustawił głos krytyczny na 150 lat, jak sobie sięgniesz po modną (bez dissu) książkę Sebalda czy Walsera to on 20 lat temu jarał się tym i w postaci 5 postów na Twitterze napisał więcej ciekawych rzeczy niż większość dzisiejszych recenzentów. A też nie tylko jest Bereza nieakademicki, ale zwyczajnie antyakademicki i antyżurnalistyczny. To jest czyste superbohaterstwo jak ten człowiek pisze, z jakim luzem i zaangażowaniem zarazem, no i przeczytał wszystko. Książkę można pewnie potraktować jak przewodnik po przyszłych revivalach, kiedy już ludzie pokroju redaktorów Cyca Gada (notabene często błyskotliwych) przekopią się przez Janów Drzeżdżonów. Bereza to klasyk do kanonu lektur, szef, nie jakiś tam pierro scaruffi katalog tylko geniusz słowa, umiaru i wkładania serca w grę. A rzecz dzieje się, gdy Bereza ma 70 lat, jest legendą i wyrocznią i umówmy się, jaki krytyk/ pisarz jest dziś na bieżąco ze wszystkim co istotne w tym wieku? Błoński czy Burek faktycznie nie byli, i faktycznie- jak pisze Bereza- trudno mieć za to do nich pretensje. Tak rzucam- godnie byłoby to przeredagować w kierunku schludniejszej polszczyzny co też może zrobię, musiałem sobie wyrazić poranny entuzjazm.

Nie ma o czym mówić, koleszka ustawił głos krytyczny na 150 lat, jak sobie sięgniesz po modną (bez dissu) książkę Sebalda czy Walsera to on 20 lat temu jarał się tym i w postaci 5 postów na Twitterze napisał więcej ciekawych rzeczy niż większość dzisiejszych recenzentów. A też nie tylko jest Bereza nieakademicki, ale zwyczajnie antyakademicki i antyżurnalistyczny. To jest...