www.odnowegowiersza.blogspot.com

Od zawsze planowałam przeczytać książkę opowiadającą o prawdziwych historiach ludzi, którzy przeżyli wojnę. Opowieści osadzone w tamtym okresie znałam tylko z fikcji literackiej. Pomimo, że przeszłość naszego kraju jest tragiczna, to muszę przyznać, że mnie w pewien sposób do siebie przyciąga i interesuje. Jakiekolwiek filmy, informacje czy artykuły z którymi miałam okazję się zapoznać wywierały na mnie ogromne wrażenie i pozostawały w mojej głowie na długo. Nie potrafię odpowiedzieć na pytanie skąd te zainteresowanie się bierze. Podejrzewam tylko, iż może to wynikać z ogromu tragedii, która działa się milionom niewinnych ludzi. W tej książce znalazłam kawałek historii Polski.
"Klub Auschwitz i inne kluby..." to zapis rozmów z byłymi więźniami obozów koncentracyjnych. Autorką jest Agnieszka Dauksza, która spotkała się i w oryginalny sposób przeprowadziła rozmowy z następującymi osobami: Stefan Lipniak, Helena Dunicz-Niwińska, Alfreda Gorączko, Julian Wieciech, Władysława/Barbara Wiecha, Halina Krzymowska, Ewa Żelechowska i Anna Puchajda, Karol Tendera, Lidia Maksymowicz. Dlaczego oryginalny? Otóż założeniem było, aby nie przerywać rozmówcy i pozwolić mu, pomimo pewnych nieścisłości i niekiedy braku chronologii, po prostu opowiedzieć to, co go spotkało. Stąd w tytule pojawia się słowo rwane. Są to rwane, niespójne historie ludzi, którzy doświadczyli w swoim życiu niesamowitej niesprawiedliwości losu. Ich opowieści dają przerażający obraz minionych lat. Agnieszka Dauksza każdemu z nich zadaje zasadnicze pytanie: Kim są dziś, po tak wielu latach, które minęły od zakończenia wojny? Czy wciąż miewają sny o przeszłości i czy przeżycia związane z obozami nadal nawiedzają ich myśli? Przeżywcy, bo tak nazywa ich Agnieszka Dauksza, dają na stronach tej książki niesamowite świadectwo wytrwałości, cierpień i bólu.
Książka jest bardzo ładnie wydana. Każda opowieść tworzy nowy rozdział. Pojawiają się również ilustracje, które w moim odczuciu, sprawiają wrażenie niespokojnych. Na końcu można znaleźć zdjęcia z prywatnych albumów rozmówców autorki. Szata graficzna jest naprawdę dopracowana i książka wygląda bardzo dobrze.
Osobiste historie zostają w głowie czytelnika na długo. Przynajmniej taką mam nadzieję. Bo pamięć niestety zawodzi. Doskonałym tego przykładem są przeżywcy i ich rwane opowieści. Choć niektórych wspomnień może lepiej nie pamiętać?

www.odnowegowiersza.blogspot.com

Od zawsze planowałam przeczytać książkę opowiadającą o prawdziwych historiach ludzi, którzy przeżyli wojnę. Opowieści osadzone w tamtym okresie znałam tylko z fikcji literackiej. Pomimo, że przeszłość naszego kraju jest tragiczna, to muszę przyznać, że mnie w pewien sposób do siebie przyciąga i interesuje. Jakiekolwiek filmy, informacje czy...