Mimo iż podczas czytania wierszy Poniedzielskiego „słyszę jego głos w każdym słowie. I jego milczenie w przerwach między słowami”, tak samo jak Jerzy Bralczyk, to chyba wolę twórcę Poniedzielskiego słuchać na jawie.

Ale kilka uśmiechów i półuśmiechów się pojawiło.

Te utwory, które polubiłam to otwierający zbiór utwór „A szczęście?”, a potem „Ostrzeżenie egzystencjalne”, „Powiew wolności”, „Mowo polska” i „Chodzi mi o to”.

A gdy dotarłam do utworu „Gram za gram”, z którego wziął się tytuł tego zbioru uświadomiłam sobie, że znam ten utwór z repertuaru Michała Bajora.
I według mnie, utwory Poniedzielskiego zaśpiewane – zyskują.

Tak naprawdę, to, co kto lubi. Ja poczułam podczas czytania przesyt i to zaważyło na ocenie.

„Powiew wolności”
Bo…
Wolność
to nie jest cel
nie adres
nie przystań
bo Wolność
To taka musi być
By móc
Z niej nawet nie skorzystać

WYZWANIE CZYTELNICZE III 2023
Przeczytam tom poezji

Mimo iż podczas czytania wierszy Poniedzielskiego „słyszę jego głos w każdym słowie. I jego milczenie w przerwach między słowami”, tak samo jak Jerzy Bralczyk, to chyba wolę twórcę Poniedzielskiego słuchać na jawie.

Ale kilka uśmiechów i półuśmiechów się pojawiło.

Te utwory, które polubiłam to otwierający zbiór utwór „A szczęście?”, a potem „Ostrzeżenie egzystencjalne”,...

Tak, Autor - utrzymuje jak zwykle - właściwy balans między humorem a refleksją. Tworzy klimat i odpowiednio operując słowem, pozwala nam go odczuć, zatopić się w nim. Jedyne, czego mi zabrakło, to muzyki, ale i ten problem dało się rozwiązać. :)

Tak, Autor - utrzymuje jak zwykle - właściwy balans między humorem a refleksją. Tworzy klimat i odpowiednio operując słowem, pozwala nam go odczuć, zatopić się w nim. Jedyne, czego mi zabrakło, to muzyki, ale i ten problem dało się rozwiązać. :)

Rozczarowanie, nie zawsze forma pisana i śpiewana/na żywo oddziałuje na nas tak samo. Cenię Poniedzielskiego, chociaż kabaretów nie lubię, ale to elokwentny człowiek, jego osobowość sceniczna jest porywająca, że tak powiem. Niemniej jednak, to się czytało bardzo słabo. Poezja to jednak nie to samo co piosenka, piosenka wypada blado, przaśnie, prymitywnie wręcz w zestawieniu z poezją, a w tym zbiorze nie widziałam różnicy, nie potrafiłam określić co jest czym. Rodzaj rymów kompletnie nie przypadł mi do gustu, jest festiwalowy, typowo muzyczny, przykro mi, nie podoba mi się.

Wyzwanie czytelnicze LC kwiecień 2021: Przeczytam książkę z okładką w moim ulubionym kolorze: czarny (7).

Rozczarowanie, nie zawsze forma pisana i śpiewana/na żywo oddziałuje na nas tak samo. Cenię Poniedzielskiego, chociaż kabaretów nie lubię, ale to elokwentny człowiek, jego osobowość sceniczna jest porywająca, że tak powiem. Niemniej jednak, to się czytało bardzo słabo. Poezja to jednak nie to samo co piosenka, piosenka wypada blado, przaśnie, prymitywnie wręcz w zestawieniu...

Wystarczy powiedzieć: Andrzej Poniedzielski i wszystko jasne. Człowiek fenomen, który śmieszy nie tylko tym, co mówi, ale tym, jaki spokój przy tym zachowuje. A w tym zbiorze wierszy i tekstów piosenek nie tylko bawi, ale też często skłania do refleksji. I wszystko w wielkim stylu.

Wystarczy powiedzieć: Andrzej Poniedzielski i wszystko jasne. Człowiek fenomen, który śmieszy nie tylko tym, co mówi, ale tym, jaki spokój przy tym zachowuje. A w tym zbiorze wierszy i tekstów piosenek nie tylko bawi, ale też często skłania do refleksji. I wszystko w wielkim stylu.

Klasa sama w sobie, jak zresztą cała twórczość Andrzeja Poniedzielskiego. Jest refleksyjnie, przekornie, z zadumą, jak również z optymizmem, który nieco nieśmiale przewija się przez niektóre wiersze. Czego chcieć więcej? Polecam! Z pewnością będę jeszcze wracał do tego zbioru.

Klasa sama w sobie, jak zresztą cała twórczość Andrzeja Poniedzielskiego. Jest refleksyjnie, przekornie, z zadumą, jak również z optymizmem, który nieco nieśmiale przewija się przez niektóre wiersze. Czego chcieć więcej? Polecam! Z pewnością będę jeszcze wracał do tego zbioru.

To jest ta estetyka, intelekt i poczucie humoru - zachwyt. Trzymam na wyciągnięcie ręki przy łóżku.

To jest ta estetyka, intelekt i poczucie humoru - zachwyt. Trzymam na wyciągnięcie ręki przy łóżku.

Lubię Poniedzielskiego. Jak zwykle nie zawodzi lekkością frazy. Przemycona refleksja, lekka opowiastka, piosenka, życie... Skłania do zadumy w najlepszym stylu. Tomik godny polecenia.

Lubię Poniedzielskiego. Jak zwykle nie zawodzi lekkością frazy. Przemycona refleksja, lekka opowiastka, piosenka, życie... Skłania do zadumy w najlepszym stylu. Tomik godny polecenia.

Bardzo dobra książka polecam

Bardzo dobra książka polecam

Ja wiem, że pewnie mnie zlinczują, ale jak uwielbiam Poniedzielskiego i jego zabawę słowem, to chyba w Poezji szukam większej głębi.

Ja wiem, że pewnie mnie zlinczują, ale jak uwielbiam Poniedzielskiego i jego zabawę słowem, to chyba w Poezji szukam większej głębi.

Nie czytałam zbyt wielu wierszy w swoim życiu, chociaż Panią Szymborską uwielbiam, ale w tej pozycji wrażliwość autora do mnie nie przemawia.

Nie czytałam zbyt wielu wierszy w swoim życiu, chociaż Panią Szymborską uwielbiam, ale w tej pozycji wrażliwość autora do mnie nie przemawia.