Akcja powieści rozgrywa się wiosną i latem 1739 roku. Główny bohater – Alfons van Worden – w tym czasie odbywa swoją podróż do Hiszpanii. Wybiera najkrótszą, ale jednocześnie najbardziej niebezpieczną drogę prowadzącą przez góry Sierra Morena , Andaluzję aż do Madrytu. Po drodze Alfonsa spotyka wiele przygód
i postaci, których losy „wplatane” są w trwającą podróż. Samo zakończenie również przedłuża czas opisywanej podróży o kilkadziesiąt lat , w czasie których główny bohater otrzymuje stopień generała i obejmuje stanowisko wielkorządcy Saragossy. Dlatego czytając ma się wrażenie, ze akcja toczy się na przestrzeni wielu lat.
Kolorytu opowieści nadają pojawiające się duchy, widziadła i mistyka.
Na pewno jest to powieść niebanalna, w atmosferze przygody a nawet awanturnictwa.
Na początku długo „załapywałam” wątki i zastanawiałam się „co autor miał na myśli”. Z przerwami czytałam tę powieść cztery miesiące, ponieważ nie jest to książka czy historia, którą mogłam pochłonąć za jednym razem. Składało się na o kilka przyczyn: objętość, język, patchworkowa ( może jak piszą znawcy – szkatułkowa) akcja – które wymagały skupienia, wiązania zdarzeń. Mam kłopot z oceną tego dzieła, które przez znawców uznawane jest za arcydzieło i zapewne takim jest. Ale jak to z arcydziełami bywa, różnie jest odbierane. I tak jest ze mną . Były dni, że chłonęłam, ale były też dni, że nie mogłam zmusić się do dalszego czytania i robiłam sobie przerwy.

Akcja powieści rozgrywa się wiosną i latem 1739 roku. Główny bohater – Alfons van Worden – w tym czasie odbywa swoją podróż do Hiszpanii. Wybiera najkrótszą, ale jednocześnie najbardziej niebezpieczną drogę prowadzącą przez góry Sierra Morena , Andaluzję aż do Madrytu. Po drodze Alfonsa spotyka wiele przygód
i postaci, których losy „wplatane” są w trwającą podróż....