Książkę dorwałem, gdy w mojej starej szkole rozpowszechniła się akcja zwana "Bookcrossing". Sięgnąłem po powieść dlatego, że leżała samotna w kącie (a ja nie lubię samotnych książek, bo jest mi zwyczajnie przykro z ich powodu... Takim jestem wrażliwym człowiekiem), postanowiłem zabrać ją do domu. Potrzebowałem jakiejś lekkiej i przyjemnej lektury na wieczór - z kubkiem melisy w dłoniach.

Nawet nie wiecie, ile radości sprawiła mi ta książka. Napisałem wcześniej, że jestem wrażliwym człowiekiem, dlatego - czytając o problemach Adriana Mole'a zacząłem płakać... Ze śmiechu, oczywiście.

Musicie wiedzieć, że Autorka powieści miała niezwykłe życie i zdecydowanie nie było ono usłane różami. Ale doszedłem do wniosku, że ta kobieta miała do siebie dystans. Townsend pisała już w młodym wieku, więc jej młodzieńcze emocje zostały przelane na bohatera książki. Zdałem sobie sprawę z bardzo ważnej rzeczy - każdy z nas ma jakiś problem. Dla każdego z nas ten problem jest ciężarem. I każdy z nas musi go sam rozwiązać, by odnieść swoje małe zwycięstwo.

W dzisiejszych czasach (w gruncie rzeczy, to się nie zmienia od wieków) ludzie uwielbiają słuchać o problemach innych osób i mówić sobie: "Boże, jak to dobrze, że nie mam takich dylematów" lub "To ma być problem? To żałosne". Nie oszukujmy się, lubimy oceniać. (Może dlatego książki te odniosły ogromny sukces?) Więc... Jeśli macie ochotę spojrzeć na świat oczami nastolatka, poznać go lub - w przypadku starszych - przypomnieć sobie, jak to było - sięgnijcie po książki Townsend. Mam nadzieję, że choć na chwilę zapomnicie o swoich problemach - albo znajdziecie ich rozwiązanie...

Książkę dorwałem, gdy w mojej starej szkole rozpowszechniła się akcja zwana "Bookcrossing". Sięgnąłem po powieść dlatego, że leżała samotna w kącie (a ja nie lubię samotnych książek, bo jest mi zwyczajnie przykro z ich powodu... Takim jestem wrażliwym człowiekiem), postanowiłem zabrać ją do domu. Potrzebowałem jakiejś lekkiej i przyjemnej lektury na wieczór - z kubkiem...