ZAWSZE GDZIEŚ JEST ZIMA...

Najczęściej zaś w ludzkich sercach.

Kolejna powieść Paula Evansa sprawiła, że poczułam się głupio. Zaczęło być mi głupio za samą siebie i za cały ludzki gatunek. Powieść ta jest prawdziwą historią, nie tylko miłości, ale i życia pewnego lekarza Paula Cooka.

Zanim jednak napiszę co nieco o książce pragnę zwrócić uwagę na dwie dręczące mnie po jej lekturze kwestie. Zacznę od tej mniej istotnej. Są na świecie ludzie, którzy mają różne gusta czytelnicze i w książkach szukaj czego innego niż pozostali. Każdy czyta na swój sposób. Jest to prawda. Prawdą też jest fakt, że wielu ludzi interesuje w książce tylko wartka akcja, mówią sobie: "w dobrej książce musi się coś dziać, musi się dużo dziać", całkowicie jednak nie mają racji. Książka bez akcji może wydawać się nudna, mozolna, uciążliwa, jednakże gorsza od książki bez akcji jest książka bez emocji, która nie daje czytelnikowi nic poza zajęciem, sposobem na spędzenie czasu.

Niektóre książki są natomiast głębsze. Przekazują pewne prawdy, wartości. Przekazują... nie tyle czyjeś życie, co czyjeś doświadczenia. Sporo osób powie, że wydarzenia przedstawione w książkach są przesłodzone, prawda jednak jest taka, że w życiu też jest wiele przesłodzonych chwil, tak samo jak wiele chwil cierpienia. Dlatego wydaje mi się, że czytanie książki wyłącznie dla akcji mija się w zupełności z celem.

Teraz chciałabym poruszyć drugą kwestię. Czy ktokolwiek z was zastanawiał się ile ludzi umiera w same Święta Bożego Narodzenia? Albo ile osób trafia w tym okresie do szpitala? Zdecydowanie więcej niż może się wydawać. A czy ktoś z was wyobraża sobie lekarza, który i po czterech latach dalej pamięta swojego zmarłego pacjenta? Trudniejsze pytanie brzmi: kto z nas nie przejmuje się tym, że ma za mało całkowicie nie pomyślawszy wcześniej o tym, że są na świecie dzieci, które nie mają nawet tyle co my? Paul Evans razem z Paulem Cookiem pokazują nam... że nie ma na świecie ludzi biedniejszych od tych, którzy nie doceniają wartości tego co posiadają.

Powieść "Bliżej słońca" to książka w której na zmianę wylewamy wiadra łez i śmiejemy się aż rozboli nas brzuch, jednocześnie nie potrafiąc się oderwać od prawdziwości tej książki i wydarzeń w niej opisanych. Czy istnieje opowieść piękniejsza niż ta o dzieciach, które mają najmniej na świecie?

Paul Evans w swojej książce zwraca uwagę czytelnika na jeszcze jedną ważną kwestię, a mianowicie chodzi tutaj o turystykę seksualną pedofilów.

Ze swojej strony mogę jedynie podziękować Panu Evansowi za kolejną prawdziwą i cudowną historię, a także za książkę do której, zdecydowanie jeszcze nie raz, wrócę. Od dzisiaj niech dla wszystkich, którzy sięgną po tą książkę symbolem nadzieii stanie się słonecznik, a przykładem Paul Cook.

Gorąco polecam!

ZAWSZE GDZIEŚ JEST ZIMA...

Najczęściej zaś w ludzkich sercach.

Kolejna powieść Paula Evansa sprawiła, że poczułam się głupio. Zaczęło być mi głupio za samą siebie i za cały ludzki gatunek. Powieść ta jest prawdziwą historią, nie tylko miłości, ale i życia pewnego lekarza Paula Cooka.

Zanim jednak napiszę co nieco o książce pragnę zwrócić uwagę na dwie dręczące mnie po...