Zaczęło się fajnie. Dawno temu Robert Anthony Salvatore powołał do życia Drizzta w Zapomnianych Krainach i miałem nadzieje na podobną przygodę. Plusem były elfy, inne niż te przedstawione w podobnych uniwersach. Do tego krwawe krasnale, ciekawie rozwiązana magia bazująca na kamieniach szlachetnych. Mogło być dobrze, ale niestety wyszło słabo.
Elbryana - jeden z bohaterów jest tak szlachetny że powinni go od razu kanonizować. Rycerze bez skazy, największy z wojowników.... a skoro mówimy o wojownikach to opisy walk to dobre 1/3 ksiązki. Opisy zupełnie niepotrzebne pasujące do gimnastyki niż walki. Nie da się tego czytać. Zwykły pojedynek- opis na 4 strony które bez żalu można przerzucić by sprawdzić kto wygrał. Fanom Salvatore mówię jedno: Przy obecnych tutaj opisach Drizzt to sztywniak.
Moja sympatia do autor wypaliła się wraz z tka książką. Kontynuacji nie ruszę, bo najgorszą jej wadą jest szablonowa fabuła. trójka bohaterów kontra demon i jego sługi. Co w kolejnych tomach. Powiem tylko: Nie obchodzi mnie

Zaczęło się fajnie. Dawno temu Robert Anthony Salvatore powołał do życia Drizzta w Zapomnianych Krainach i miałem nadzieje na podobną przygodę. Plusem były elfy, inne niż te przedstawione w podobnych uniwersach. Do tego krwawe krasnale, ciekawie rozwiązana magia bazująca na kamieniach szlachetnych. Mogło być dobrze, ale niestety wyszło słabo.
Elbryana - jeden z bohaterów...

Trudno polubić bohaterów, którzy ze sobą nie rozmawiają. Przewlekłe opisy ciągnące się stronami przerywane są krótkimi i płytkimi dialogami. Piszę to z przykrością bo kocham fantastykę całym sercem, ale tak na prawdę nic w tej opowieści nie zrobiło na mnie wrażenia.Muszę jedynie przyznać że o książce nie da się szybko zapomnieć -uczucie znużenia jakie towarzyszyło mi w czasie czytania z pewnością ma długo zostanie w mojej pamięci. Szkoda

Trudno polubić bohaterów, którzy ze sobą nie rozmawiają. Przewlekłe opisy ciągnące się stronami przerywane są krótkimi i płytkimi dialogami. Piszę to z przykrością bo kocham fantastykę całym sercem, ale tak na prawdę nic w tej opowieści nie zrobiło na mnie wrażenia.Muszę jedynie przyznać że o książce nie da się szybko zapomnieć -uczucie znużenia jakie towarzyszyło mi w...

Po ilości komentarzy całego cyklu można się zorientować jak "fascynująca" jest lektura Wojny Demona :)
Pierwsza refleksja po przeczytaniu około 1/3 książki ... Salvatore lepiej się sprawdza jako odtwórca rzemieślnik. Co mam na myśli ? Kilkanaście opowiadań napisanych dla "Forgotten Realms" jest albo dobrych, albo całkiem niezłych. Tam miał do dyspozycji gotowy kompletny wymyślony zaludniony świat stworzony przez Eda Greenwooda.
"Wojny Demona" to pomysł autorski na cykl powieści i mówiąc kolokwialnie Salvadore "dał ciała".
Z każdą przeczytaną stroną pogłębiało się moje wrażenie, że autor nie ma za bardzo pomysłu, a bardziej chęć szczerą. Wędrujemy przez pustawą nijaką krainę, czasami zaglądamy do pustawego nijakiego miasta. Wszystko to jakieś wielkości przeciętnego powiatu. Książka działała na mnie jak środek nasenny. Czytałem bardziej z obowiązku (kupiłem 3 tomy naraz, oj głupi ja człowiek niemądry) niż z chęci i ciekawości. Wymęczyłem tom 1, tom 2 porzuciłem po kilku kartkach i całość zaniosłem do antykwariatu. Moja strata, ale nie lubię jak na półkach miejsce zajmuje nijakość.
Nie dajcie się nabrać, jeśli naprawdę chcecie Salvatore'a, lepiej kolejny raz przeczytać "Pięcioksiąg Cadderly'ego" lub kilka opowiadań o przygodach Drizzta Do'Urdena.

Po ilości komentarzy całego cyklu można się zorientować jak "fascynująca" jest lektura Wojny Demona :)
Pierwsza refleksja po przeczytaniu około 1/3 książki ... Salvatore lepiej się sprawdza jako odtwórca rzemieślnik. Co mam na myśli ? Kilkanaście opowiadań napisanych dla "Forgotten Realms" jest albo dobrych, albo całkiem niezłych. Tam miał do dyspozycji gotowy kompletny...

- przeczytane drugi raz (2005)

- przeczytane drugi raz (2005)