Lata lecą, a ja nie umiem rozstać się z uniwersum stworzonym przez JKR. Tym razem sięgnęłam po jeden z trzech dodatków stanowiących uzupełnienie sagi o Małym Czarodzieju. I okazuje się, że moje przewidywania się potwierdziły – „Baśnie Barda Beedle’a” biją na głowę czytane przeze mnie „Fantastyczne zwierzęta”, a i przypuszczam, że książeczka traktująca o Quidditchu pozostanie w jej cieniu.

Autorka czerpie z dziedzictwa Andersena i braci Grimm, starając się przenieść pewne uniwersalizmy na magiczny grunt. Muszę przyznać, że jej się udało – każda z baśni ma jakieś przesłanie, a ich moralny wydźwięk jest dostrzegalny - pewnie także i przez najmłodszych. JKR w każdym z pięciu opowiadań ukryła swoisty miernik ludzkiego zachowania wskazując, do jakich wzorców należy dążyć, a jakie postawy są naganne. Sporym niedosytem jest niewielka objętość baśni – jest to uwydatnione przez fakt, iż komentarze Dumbledore’a są obszerniejsze, aniżeli treść główna. Przypisy – przynajmniej w takiej formie – uważam za zbędne, bowiem ich wartość merytoryczna jest żadna, a i akcentów humorystycznych nie dostrzegłam.

W kategorii ciekawostek – to na pewno nie lada gratka dla fanów Harry’ego Pottera. Jako pełnowartościowa pozycja – niekoniecznie.

Lata lecą, a ja nie umiem rozstać się z uniwersum stworzonym przez JKR. Tym razem sięgnęłam po jeden z trzech dodatków stanowiących uzupełnienie sagi o Małym Czarodzieju. I okazuje się, że moje przewidywania się potwierdziły – „Baśnie Barda Beedle’a” biją na głowę czytane przeze mnie „Fantastyczne zwierzęta”, a i przypuszczam, że książeczka traktująca o Quidditchu...