" Dawid Copperfield" Dickensa jest powieścią autobiograficzną. Autor napisał do przyjaciela:
-" Mam wrażenie, że wysyłam w ten mroczny świat cząstkę samego siebie".
Zdumiewający związek zachodzi pomiędzy inicjałami pisarza C.D., a tymi, bohatera powieści, D.C.( odwrócenie inicjałów). Świadczy to o pierwiastku emocjonalnym, który łączy twórcę z jego bohaterem.

Tytułowy bohater zwany przez najbliższych Davy, snuje narrację swoich wspomnień. Jego burzliwy los jest twardą szkołą życia naznaczonego przemocą, biedą i samotnością. Mówi o sobie, że był:
-" Bardziej osamotniony od Robinsona Kruzoe, którego samotność nie miała przynajmniej świadków".

Lata wczesnego dzieciństwa spędził pod czułą opieką swojej delikatnej matki i ukochanej niani, Peggotty. Spokój, bezpieczeństwo i ciepło domu rodzinnego zostaje zburzone z chwilą powtórnego wyjścia jego matki za mąż, za pana Murdstone.
Pod pretekstem opieki nad domem, sprowadza do niego swoją siostrę, pannę Murdstone.
-" Murdstone'owie hipnotyzowali mnie jak dwa węże małego, biednego ptaszka".

Davy zostaje wysłany do szkoły z internatem, tam poznaje starszego od siebie Steerfortha, ideał przyjaciela i poniekąd opiekuna.
Szkoła jest kolejnym środowiskiem, gdzie stosuje się przemoc fizyczną.
" Postać pana Creakle'a podobna do postaci ludożercy przyglądającego się swym ofiarom".
Pomimo bezmyślnej terapii " udało mi się połapać pewne okruchy wiedzy".
Z kilkoma chłopcami zaprzyjażnia się na całe
życie. Zdobywa nawet uznanie dzięki umiejętności przekazywania opowieści z książek.

Śmierć matki przypieczętowuje jego sierocy los.
Pan Murdstone, tym razem wysyła go do pracy w londyńskiej fabryce. W podłych warunkach, za nędzne wynagrodzenie, ten nieletni chłopiec pracuje 10 godzin dziennie. Zdeterminowany, ucieka stamtąd do ciotki Betsey. Zanim do niej dotrze, przez szereg dni przeżywa skrajną niedolę:
-" gorąco modliłem się, by już nigdy więcej nie być bezdomnym i aby nigdy o bezdomnych nie zapominać".
Ciotka, osoba ekscentryczna, ale dobra, przejmuje nad nim troskliwą opiekę. W nowym otoczeniu rozpoczyna nowy rozdział życia.

Dawid jest chłopcem grzecznym, mądrym i wrażliwym. Jego nieco zepsuty przyjaciel, z racji dziecięcej naiwności i szczerości,nazywa go Stokrotką.

Narrację Dawida chaakteryzuje wyszukany styl: łagodny humor, ironia, groteska, baśniowość, które sprawiają, że czytelnik uśmiecha się pomimo klimatu dziecięcej niedoli.

Na skutek traumy, krzywdy wyrządzonej dziecku przez dorosłych - nasz bohater doby wiktoriańskiej - nie staje się agresywny ani złośliwy, czy zgorzkniały. Przeciwnie, jest pełen życia, życzliwy wobec otoczenia, potrafi kochać.

Wzrusza romantyzm panicza Davy. Jest taki oddany, a jednocześnie zabawny w relacjach z dziewczętami, które kocha, bądż zakochuje się w nich.
Wspomnę tylko o Emilce, jego pierwszej miłości (była sierotą jak i on) i oddam głos jemu samemu:
-"Jakże mocno ją kochałem...Marzenia roiły mi się przez całą drogę...Pragnąłem, aby lew, wąż lub inny potwór napadł nas, abym go mógł zabić i okryć się chwałą".

Wielką, niepodważalną wartością i zasługą Dickensa jest przekazanie światu z ujmującą prostotą prawdziwego portretu psychologicznego dziecka, co czyni tę powieść arcydziełem literatury nowożytnej. Dla pisarza jak i dla jego literackiego bohatera antidotum na ogłupiałe "wychowanie" są książki:
-" Była to moja jedyna lecz stała pociecha...Czasem marzyło mi się, że jak bohaterowie w bajkach pójdę w świat szukać szczęścia..."

Ten świetny, niezapomniany, XIX-wieczny pisarz angielski zwany "realistycznym" Szekspirem, powiedział o tej powieści:
-" Nie potrafię nigdy podejść do tej książki ze spokojem, tak wielką miała władzę nade mną w czasie, gdy ją pisałem".
O czym to świadczy? O tym, że nie napisał tej książki ot, tak sobie, ale że ją dogłębnie przeżył na sobie samym!

" Dawid Copperfield" Dickensa jest powieścią autobiograficzną. Autor napisał do przyjaciela:
-" Mam wrażenie, że wysyłam w ten mroczny świat cząstkę samego siebie".
Zdumiewający związek zachodzi pomiędzy inicjałami pisarza C.D., a tymi, bohatera powieści, D.C.( odwrócenie inicjałów). Świadczy to o pierwiastku emocjonalnym, który łączy twórcę z jego bohaterem.

Tytułowy...