„Przykry początek” to pierwszy tom słynnego cyklu książek pt. „Seria niefortunnych zdarzeń”, z którą miałam po raz pierwszy styczność kilka lat temu, kiedy w telewizji zobaczyłam film. Ostatnio także zetknęłam się z pierwszym sezonem serialu i pomyślałam, że książka może przynieść mi ulgę po naukowych tomiskach, z którymi jako studentka musiałam się męczyć. Lubię książki dla dzieci, jednak „Seria niefortunnych zdarzeń” jest równie męcząca co serial. Realizacyjne serial to czysty majstersztyk, lecz fabuła pozostawia wiele do życzenia. To pokazuje tylko, z czym można spotkać się w książce.
Już od pierwszych stron czytelnikowi towarzyszy subiektywny narrator, Lemony Snicket, który nie boi się wtrącić swojej własnej interpretacji wydarzeń i skomentować tego, z czym czytający musi się zmierzyć. Jest to wszechwiedzący człowiek, wiernie podążającymi za trójką rodzeństwa, ale nie ingerujący w wydarzenia. Narrator to tylko obserwator, nie bohater.
„Czasem wystarczy powiedzieć głośno, że się czegoś nienawidzi, i usłyszeć, że ktoś się z nami zgadza, aby poczuć się lepiej nawet w najgorszej sytuacji”
„Przykry początek” to również czysta abstrakcja. Nie ma tu miejsca na logikę i konkretne wyjaśnienia. Po prostu zakładamy, że coś jest prawdziwe i tyle. Można podawać wiele przykładów, ale za najlepszy z nich tyczy się samej trójki rodzeństwa. Każde z nich posiada charakterystyczne cechy osobowościowe albo umiejętności, które nie mają prawa bytu w realistycznym świecie. W świecie książki są jak najbardziej akceptowane.
Książka nie jest dla starszego czytelnika. Nadaje się stanowczo dla młodszych pożeraczy powieści. Jest to lekka pozycja, którą przeczytałam może w dwie godziny, więc nie trzeba spędzić nad nią dużo czasu. Jednak nie poczułam satysfakcji z śledzenia losów młodych Baudelairów. Męczyłam się i czułam, że to nie jest coś dla mnie. Akcja pędziła szybciej niż Wioletka tworzyła swoje wynalazki, a logika i prawdziwość zdarzeń zostały zapomniane dawno, dawno temu. Nie twierdzę, że wszystko w książkach ma być realistyczne, ale należy pamiętać, gdzie istnieje granica między wyobraźnią autora a czystą absurdalnością.

„Przykry początek” to pierwszy tom słynnego cyklu książek pt. „Seria niefortunnych zdarzeń”, z którą miałam po raz pierwszy styczność kilka lat temu, kiedy w telewizji zobaczyłam film. Ostatnio także zetknęłam się z pierwszym sezonem serialu i pomyślałam, że książka może przynieść mi ulgę po naukowych tomiskach, z którymi jako studentka musiałam się męczyć. Lubię książki...