Całkiem przyjemna książka. Jest tylko jeden sęk - nie ma absolutnie nic wspólnego z fantastyką. I nie zmieni tego ani fakt przyznania jej British Fantasy Award, ani to, że w Polsce została opublikowana przez Solaris w serii gromadzącej dzieła SF i fantasy.

Z pozoru oczywiście - a przede wszystkim z noty wydawniczej - "Indygo" wygląda na fantastykę. Powieść miałaby traktować o możliwości ujrzenia tytułowego indygo, koloru, który w swojej prawdziwej naturze jest nieznany ludzkiemu oku, a w dalszej perspektywie - staniu się niewidzialnym. Otóż - przepraszam - ale są to nieuzasadnione mrzonki i myślenie życzeniowe. Nic bardziej konkretnego na ten temat nie mogę napisać, żeby nie psuć lektury tym, którzy mimo wszystko zdecydują się sięgnąć po książkę Joyce'a.

Zaś co do samej opowieści - jest to pogranicze dramatu i swego rodzaju kryminału, z dużą dawką historii obyczajowej. Intryga jest poprowadzona bardzo zgrabnie, postaci są pełnowymiarowe i pełne doskonale nakreślonych sprzeczności, relacje między bohaterami także są mocno skomplikowane i dzięki temu ciekawe, do tego zaś dochodzą bardzo zręczne i nad wyraz trafne opisy Chicago i Rzymu. Wisienką na torcie jest natomiast postać właściciela wydawnictwa vanity press, z rozbrajającą szczerością wykładającego głównemu bohaterowi swoją filozofię życiową. Po książkę warto sięgnąć choćby właśnie dla kawałków z wydawcą. Prawdziwa perełka bezpretensjonalnego spojrzenia na niewdzięczny biznes.

Ogólnie więc - jeśli chodzi o potoczystość lektury i jej wartość merytoryczną, a także sam pomysł - należy się mocne 7/10. Niestety, jedna gwiazdka odpada za nieczyste zwodzenie czytelnika łasego na fantastykę...

Całkiem przyjemna książka. Jest tylko jeden sęk - nie ma absolutnie nic wspólnego z fantastyką. I nie zmieni tego ani fakt przyznania jej British Fantasy Award, ani to, że w Polsce została opublikowana przez Solaris w serii gromadzącej dzieła SF i fantasy.

Z pozoru oczywiście - a przede wszystkim z noty wydawniczej - "Indygo" wygląda na fantastykę. Powieść miałaby...

I może ja czegoś nie rozumiem. Wielkiego zamysłu autora bądź po prostu jestem zbyt przeciętny by zobaczyć wyjątkową barwę tej książki. Jednak sporo czasu minęło odkąd jakieś postacie główne aż do tego stopnia mnie irytowały, psując nawet ciekawą fabułę. Jednak największym gwoździem do trumny było totalnie bezpłciowe zakończenie, które wręcz nie wyjaśnia praktycznie nic. Potencjał był. Szkoda, że nie został wykorzystany.

I może ja czegoś nie rozumiem. Wielkiego zamysłu autora bądź po prostu jestem zbyt przeciętny by zobaczyć wyjątkową barwę tej książki. Jednak sporo czasu minęło odkąd jakieś postacie główne aż do tego stopnia mnie irytowały, psując nawet ciekawą fabułę. Jednak największym gwoździem do trumny było totalnie bezpłciowe zakończenie, które wręcz nie wyjaśnia praktycznie nic....

Przyzwoite czytadło, ale dlaczego autor utrzymuje, że koloru indygo nie da się w normalny sposób zobaczyć??

Przyzwoite czytadło, ale dlaczego autor utrzymuje, że koloru indygo nie da się w normalny sposób zobaczyć??

7/10

7/10