Może nie jest to porywająca książka, ale ma w sobie pewnego rodzaju ciężar. Historia o braku zrozumienia drugiego człowieka, czczych gadkach, milczeniu, gdy ma się ochotę wypowiedzieć wszystkie swoje myśli, ale okazuje się, że nasz język nie jest do tego przystosowany. Albo nasze społeczeństwo. A jednak wszyscy jesteśmy ludźmi, coś nas łączy, mimo wszystko. Słodko-gorzka historia, po której czuję spory nakład melancholii.

Może nie jest to porywająca książka, ale ma w sobie pewnego rodzaju ciężar. Historia o braku zrozumienia drugiego człowieka, czczych gadkach, milczeniu, gdy ma się ochotę wypowiedzieć wszystkie swoje myśli, ale okazuje się, że nasz język nie jest do tego przystosowany. Albo nasze społeczeństwo. A jednak wszyscy jesteśmy ludźmi, coś nas łączy, mimo wszystko. Słodko-gorzka...

/czytałam z takiej: https://lubimyczytac.pl/ksiazka/5022411/the-selected-works-of-virginia-wool.../

/czytałam z takiej: https://lubimyczytac.pl/ksiazka/5022411/the-selected-works-of-virginia-wool.../

Z zaskoczenia tak niską średnią oceną poczułam się zobowiązana.

Książka trudna do czytania w oryginale, ale nie żałuję. Zdarzają się fragmenty kiedy miałam wrażenie, że jest trochę "przegadana". Gdybym miała ją porównać do czegoś, powiedziałabym że jest trochę jak oglądanie albumu ze zdjęciami, ale albumu zawierającego ich niewiele, gdzie każde zdjęcie, choć przedstawia drobne z pozoru wydarzenie, stanowi część czegoś b. wartościowego, niepowtarzalnego i przemijalnego. Utrwalenie na kliszy kilku pokoleń. Indywidualność każdego z bohaterów.
Rozkosz czytania.

Z zaskoczenia tak niską średnią oceną poczułam się zobowiązana.

Książka trudna do czytania w oryginale, ale nie żałuję. Zdarzają się fragmenty kiedy miałam wrażenie, że jest trochę "przegadana". Gdybym miała ją porównać do czegoś, powiedziałabym że jest trochę jak oglądanie albumu ze zdjęciami, ale albumu zawierającego ich niewiele, gdzie każde zdjęcie, choć przedstawia...

Jedyna książka VW, którą przeczytałem. Aż wstyd. Bardzo się mi podobała.

Jedyna książka VW, którą przeczytałem. Aż wstyd. Bardzo się mi podobała.

Książka nie jest nudna, lecz trudna. Virginia daje ujście latom stłumienia i krytykuje - w właściwy dla siebie, senny, oddalony sposób - wiktoriańskie wychowanie, któremu była poddawana przez mamę i babkę. Głównym tematem jest i zawsze będzie czas.

Książka nie jest nudna, lecz trudna. Virginia daje ujście latom stłumienia i krytykuje - w właściwy dla siebie, senny, oddalony sposób - wiktoriańskie wychowanie, któremu była poddawana przez mamę i babkę. Głównym tematem jest i zawsze będzie czas.

"Lata" nie zostały moją ulubiona książką Woolf, nie ma ich nawet w pierwszej piątce.

"Lata" nie zostały moją ulubiona książką Woolf, nie ma ich nawet w pierwszej piątce.

http://zatytulowany.blogspot.com/2014/02/lata.html

http://zatytulowany.blogspot.com/2014/02/lata.html

Książka stanowi opis życia mieszczańskiego rodu na przełomie wieków. Jest to typowa książka obyczajowa, mówiąca o szarej, prostej codzienności i przemijaniu. Czytelnik nie znajdzie tu wartkiej akcji, czy też barwnych, charyzmatycznych postaci. Jest to jednak bogate źródło wiedzy na temat konwenansów, strojów, rozrywek londyńskiego pokolenia końca XIX i początku XX w, a także opisy samego miasta z tamtego okresu. Książka napisana jest pięknym, bogatym językiem, dzięki czemu czyta się ją szybko i bez znużenia. Typowa proza, bez charakterystycznego dla pisarki strumienia świadomości.

Książka stanowi opis życia mieszczańskiego rodu na przełomie wieków. Jest to typowa książka obyczajowa, mówiąca o szarej, prostej codzienności i przemijaniu. Czytelnik nie znajdzie tu wartkiej akcji, czy też barwnych, charyzmatycznych postaci. Jest to jednak bogate źródło wiedzy na temat konwenansów, strojów, rozrywek londyńskiego pokolenia końca XIX i początku XX w, a...

Lektura "Lat" Virginii Woolf, niekoniecznie każdemu się spodoba. Jest to rodzaj literatury obyczajowej, w której nie mamy do czynienia z wieloma zwrotami akcji, czy zaskakującymi wątkami. Czytelnik dowiaduje się o losach bohaterów powiązanych z nazwiskiem jednej rodziny, rozgrywających się na przestrzeni dziesięcioleci. Autorka płożyła spory nacisk na intelektualne rozważania swoich postaci, próbujących ogarnąć umysłem, czym właściwie są, jaki jest sens ich życia. W przypadku większości z nich, próby okazują się daremne, tylko od czasu do czasu pojawiają się bliżej niesprecyzowane myśli, do których wypowiedzenia brakuje słów.
Lektura raczej refleksyjna, dająca sporą dawkę relaksu czytelnikowi. Jestem pod wrażeniem zmysłu obserwacyjnego autorki, która potrafiła tak dobrze oddać rozterki większości ludzi żyjących w społeczności.

Lektura "Lat" Virginii Woolf, niekoniecznie każdemu się spodoba. Jest to rodzaj literatury obyczajowej, w której nie mamy do czynienia z wieloma zwrotami akcji, czy zaskakującymi wątkami. Czytelnik dowiaduje się o losach bohaterów powiązanych z nazwiskiem jednej rodziny, rozgrywających się na przestrzeni dziesięcioleci. Autorka płożyła spory nacisk na intelektualne...

Dla mnie głównymi bohaterem tej książki nie jest wcale rodzina Pargiterów jak sugeruje opis, ale właśnie tytułowe Lata. To właśnie je możemy obserwować poprzez piętno, jakie odciskają na ludziach, ich myślach i wyborach.
W książce widać niezwykle wyraźnie upływ czasu, z każdym rozdziałem niemal słychać tykanie zegara - przemijanie. Ale nie jest to książka tylko o tym, co już nie wróci, ale również o tym, co nadchodzi w zamian.
Brawa dla Virginii za tą genialną umiejętność wnikania głęboko w ludzkie myśli, uczucia i świadomość. Dzięki temu czytając tą książkę czuje się, że bohaterowie są bardzo blisko - można ich niemal wyczuć palcami pod powierzchnią stron powieści ;).

Dla mnie głównymi bohaterem tej książki nie jest wcale rodzina Pargiterów jak sugeruje opis, ale właśnie tytułowe Lata. To właśnie je możemy obserwować poprzez piętno, jakie odciskają na ludziach, ich myślach i wyborach.
W książce widać niezwykle wyraźnie upływ czasu, z każdym rozdziałem niemal słychać tykanie zegara - przemijanie. Ale nie jest to książka tylko o tym, co...