recenzja pochodzi z bloga bibliotekapodmarcepanem.blogspot.com

Nazwisko Henry’ego James’a od dawna rzucało mi się w oczy, albo w uszy, zwłaszcza przy oglądaniu amerykańskich i angielskich produkcji. I jeżeli ktoś o jego książkach wspomniał wypowiadał się dosyć pochlebnie. Nic więc dziwnego że Echo, gdy tylko pojawiło się w zapowiedziach, niesamowicie mnie zaintrygowało.

Pan Dosson, wraz z dwiema córkami – Delią i Francie – odwiedza Paryż, aby poznać inne życie i pokazać je swoim córkom. Podczas podróży poznają George’a Flack’a, który pracuje dla amerykańskiej gazety Echo i zna Miasto Światła na wylot. Oferuje im swoją pomoc przy zwiedzaniu i poznawaniu Paryża. Dodatkowo, pan Flack jest zauroczony młodą panienką Francie. Jednak młodemu dziennikarzowi nie jest pisane szczęście u boku amerykanki. Gdy dziewczyna poznaje przystojnego i wywodzącego się z bogatej rodziny Gastona Porbeta, zakochuje się w nim z wzajemnością. Po zaręczynach młodzi planują wspólne życie, ale pan Flack ma plan. Nie chcę dopuścić aby Francie poślubiła kogoś innego i wymyśla intrygę, która całe szczęście ma popsuć.

Nie spodziewałam się że ta powieść tak mnie wciągnie. Była ona po raz pierwszy wydana w 1888 roku w Macmillan Magazine i nie wiem jak czytelnicy mogli wytrzymać – ja pochłonęłam tę nowelę niemal na raz.


Muszę zgodzić się z dotąd usłyszanymi opiniami – Henry James to autor ponadczasowy, który wie jak omamić czytelnika. Miał on olbrzymi talent pisarski, który wykorzystał, a ja nie mogę się doczekać, aż przeczytam jego kolejne dzieło. Moim marzeniem stało się przeczytanie Echa w oryginalne, aby jeszcze bardziej poznać, docenić i zatracić się w prozie autora. Bo to klasyka w pełni tego słowa znaczeniu, obok której nie da się przejść obojętnie.

Echo poprawia humor – to przezabawna komedia, satyra i nawet w momencie w którym powinnam przejmować się losami bohaterów, uśmiechałam się. Autor wiedział w jakie słowa ubrać emocje i wydarzenia, w jakie zabiegi zastosować, aby wciągnąć czytelnika w stworzony przez siebie świat. Postacie, które przewijają się przez strony Echa, są tak żywe, a ich wady i przywary przerysowane w sposób który nie razi w oczy, a bawi, co też jest bardzo trudnie i nie wszystkim pisarzom udaje się osiągnąć taki efekt jak Henry’emu James’owi. Pan Dosson, jego córki, Porbet i jego rodzina, aż wreszcie pan Flack to postacie szalenie ciekawe, życie i różniące się od siebie. Nie spotka się w ich zachowaniu nudy, nie zleją się oni z tłem na żadnej karcie książki.

Echo to balsam na moją duszę. Podczas lektury przypomniałam sobie za co kocham klasykę. I już wiem że bez zastanowienia sięgnę po inne książki Henry’ego James’a. Jeżeli chcecie przeczytać książkę dobra, zabawną, humorystyczną, która niesamowicie was wciągnie, a zarazem jest klasyką, to Echo będzie dla Was historią idealną!

recenzja pochodzi z bloga bibliotekapodmarcepanem.blogspot.com

Nazwisko Henry’ego James’a od dawna rzucało mi się w oczy, albo w uszy, zwłaszcza przy oglądaniu amerykańskich i angielskich produkcji. I jeżeli ktoś o jego książkach wspomniał wypowiadał się dosyć pochlebnie. Nic więc dziwnego że Echo, gdy tylko pojawiło się w zapowiedziach, niesamowicie mnie zaintrygowało....