Bardzo chciałam przeczytać tę książkę ze względu na wydarzenia, które dzieją się w Afryce. Początek książki był dobry, jednak im dalej czytałam tym mniej miałam ochoty robić to dalej. Jestem rozczarowana...

Bardzo chciałam przeczytać tę książkę ze względu na wydarzenia, które dzieją się w Afryce. Początek książki był dobry, jednak im dalej czytałam tym mniej miałam ochoty robić to dalej. Jestem rozczarowana...

Początek intrygujący, jednak im dalej w las tym bardziej trzeba zmuszać się do czytania. Jednak ostatnie 60-80 stron to powrót przyjemnej literatury, znowu czyta się łatwo, a oczy ślizgają się po tekście.

Początek intrygujący, jednak im dalej w las tym bardziej trzeba zmuszać się do czytania. Jednak ostatnie 60-80 stron to powrót przyjemnej literatury, znowu czyta się łatwo, a oczy ślizgają się po tekście.

Mam mieszane uczucia co do tej powieści.
Z jednej strony nie jest do końca tym, co sugeruje tytuł, a mianowicie historią obyczajową o życiu osobistym matki narratora oraz o ich wzajemnych skomplikowanych relacjach. Nie jest również do końca opowieścią o samej matce, chociaż jej postać stanowi panoramę na tle której toczy się właściwa opowieść. I z tego powodu czuję się trochę zawiedziony, jak zresztą zawsze, kiedy książka nie opowiada o tym, czego się można było spodziewać:}
Z drugiej jednak strony to, O CZYM książka opowiada jest niezmiernie ciekawe. Autor, korzystając niejako z pretekstu w postaci zarysu historii życia swojej matki i, de facto, zarysu swoich relacji z matką, opowiada nam o południowej Afryce jako krainie niesamowitych sprzeczności, krainie, w której losy wszystkich mieszkańców są tragiczne oraz o samej Afryce poczynając od samego pojęcia "Afryka" w różnych znaczeniach (np. Afryka jako przenośnia ucieczki od rzeczywistości, jako pewne Shangri-La wyobraźni ludzkiej),a kończąc na krwawej nowoczesnej historii tego lądu, który jeszcze w latach sześćdziesiątych był kontynentem w miarę otwartym i pokojowym. Wszystko to odbywa się w formie osobistych refleksji narratora oraz opowieści z minionych przeżyć.
Niemniej mam mieszane uczucia także z tego powodu, JAK autor prowadzi opowieść, i że przez większą część powieści się zwyczajnie nudziłem. Niewątpliwy wpływ miał na to styl autora, który sprawiał wrażenie chaotycznego, a sama książka pisanej na kolanie. Dopiero gdzieś tak od 2/3 książki, tj. od śmierci matki to wszystko zaczyna nabierać kształtu (tzn. zamiast pisania na zasadzie swobodnego ciągu skojarzeń jak w pierwszej połowie książki, w drugiej części autor prowadzi główny wątek, a niejako przy okazji wprowadza odrębne wątki, najczęściej wspomnienia).
Najciekawszym wątkiem jest historia Bennyego i jego tragicznej śmierci oraz reakcja jego matki na tę tragedię w połączeniu z reakcją narratora-głównego bohatera. Tutaj przejawia się duży kunszt autora, tym bardziej, więc rzuca się w oczy nieudolność poprowadzenia reszty książki.

Mam mieszane uczucia co do tej powieści.
Z jednej strony nie jest do końca tym, co sugeruje tytuł, a mianowicie historią obyczajową o życiu osobistym matki narratora oraz o ich wzajemnych skomplikowanych relacjach. Nie jest również do końca opowieścią o samej matce, chociaż jej postać stanowi panoramę na tle której toczy się właściwa opowieść. I z tego powodu czuję się...