Elżbieta Elsner jest córką żydowskiego profesora i Polki. Po wybuchu wojny mogłaby zostać z matką w ich warszawskim mieszkaniu, ale powodowana miłością do ojca udaje się za nim do getta. Tam, aby zapewnić przetrwanie sobie i swojemu tacie, zostaje prostytutką, co na zawsze zmienia jej psychikę. Dzięki zafascynowanemu nią Niemcowi Elżbiecie udaje się opuścić getto i przedostać na aryjską stronę jako Krystyna Chylińska. Wkrótce Elżbieta/Krystyna poznaje kardiologa Andrzeja i zakochuje się w nim. To on uczy ją czym jest miłość, intymność, prawdziwa bliskość. Jednak przeszłość i tajemnice Krystyny nie pozwalają zaznać im spokoju.

Książka jest pisana w formie listów Krystyny do Andrzeja, w których kobieta wyznaje swojemu ukochanemu to, czego nigdy nie była w stanie mu naprawdę powiedzieć. Listy te przepełnione są miłością i oddaniem, ale zarazem cierpieniem z powodu muru dzielącego zakochanych. Podobnie jak inne przeczytane przeze mnie książki Nurowskiej(,,Postscriptum” i ,,Hiszpańskie oczy”) ,,Listy miłości” są bardzo smutne i gorzkie oraz ukazują życie zwykłej osoby, w której życie boleśnie wkradła się historia. Gdyby nie wybuchła wojna Elżbieta nie musiałaby sprzedawać swojego ciała, nie popadłaby w stan w którym oddzieliła to ciało od reszty siebie, nie spotkałaby Abla, nie musiałaby wyrzekać się swojej tożsamości… Z drugiej strony być może nie poznałaby też Andrzeja, największej miłości swojego życia, i Michała, którego pokochała jak syna. Bohaterka swoje życie przyrównuje do greckiej tragedii, w której każdy wybór jest zły. Z drugiej strony, czy musiała naprawdę żyć w takim kłamstwie? Czy musiała być nielojalna wobec swojego towarzysza życia? Nurowska nie daje odpowiedzi na te pytania, tylko zmusza do refleksji. Elżbieta vel Krystyna przez całą książkę często budziła we mnie irytację i oburzenie, ale ostatecznie i tak zwyciężało współczucie wobec niewinnej dziewczyny, której wojna i okupacja odebrały zdolność tworzenia zdrowych relacji z mężczyznami. Żal budzi też nie tylko Andrzej, ale również Abel, a chwilami nawet Otto. Właściwie wszyscy bohaterowie są niewolnikami swoich uczuć i procesów historycznych. Mimo wszystko w ,,Listach miłości” znajdziemy też odrobinę nadziei i przekonania, że miłość może wiele wybaczyć i zrozumieć, co, nasunęło mi skojarzenia z piosenkę Celine Dion ,,How Does a Moment Last Forever”, której namiętnie słucham od kilku dni: ,, musimy znać trochę złych dni albo nasze życie będzie niekompletne”.

Warto też wspomnieć o pięknym, eleganckim stylu Nurowskiej. Mimo smutnych, gorzkich, a chwilami brutalnych fragmentów książkę czyta się bardzo potoczyście i w zachwycie nad talentem autorki. Bijący z kart smutek nie zmienia faktu, że ciężko oderwać się od lektury. Nie jest to książka na każdą chwilę, bo na pewno wymaga skupienia, nie poprawia humoru, a może go zepsuć… A mimo to jest to wartościowa, zmuszająca do refleksji i zwyczajnie piękna opowieść, którą warto poznać.

,, Bez Ciebie nie umiałabym już nawet oddychać. Ty jesteś moim powietrzem, być może zatrutym. Ale zgadzam się. Mogę nawet przez Ciebie umrzeć. Bo, po co mi inne życie…”

Elżbieta Elsner jest córką żydowskiego profesora i Polki. Po wybuchu wojny mogłaby zostać z matką w ich warszawskim mieszkaniu, ale powodowana miłością do ojca udaje się za nim do getta. Tam, aby zapewnić przetrwanie sobie i swojemu tacie, zostaje prostytutką, co na zawsze zmienia jej psychikę. Dzięki zafascynowanemu nią Niemcowi Elżbiecie udaje się opuścić getto i...