Nie jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Marii Nurowskiej. Za mną już „Gorzki romans”, „Hiszpańskie oczy” i „Miłośnica”. Co mnie zadziwia w jej twórczości? To, że pisarka doskonale zna kobiecą psychikę. Z wielkim znawstwem potrafi opisać kobiece emocje, uczucia, przemyślenia, rozterki. Aż sprawdziłam, czy autorka nie ma może wykształcenia psychologicznego, ale nie. Musi być zatem wnikliwą obserwatorką życia i być bardzo ciekawą ludzi, pełną empatii.
Moje przemyślenia po przeczytaniu „Listów miłości” są następujące. Każdy z nas w swoim życiu dokonuje różnych wyborów: dobrych, złych, czasami jest do nich zmuszony okolicznościami, wydarzeniami wokół nas. Elżbieta (Krystyna) też w swoim życiu musiała ich podjąć wiele. Lecz w jej wypadku były one często wyborem między decyzją złą w skutkach, a decyzją tragiczną w skutkach. Bo jakiego dokonać wyboru między koniecznością zostania prostytutką w getcie, a śmiercią głodową jej i jej ojca? Albo czy wyjawić ukochanemu prawdę o żydowskim pochodzeniu? Jeśli powiedziałaby prawdę utraciłaby miłość swego życia, rodzinę, dotychczasowe życie. Żyjąc z tajemnicą skazała się na ciągły strach i niepewność. Takich trudnych wyborów w książce Elżbieta (Krystyna) musi podjąć wiele.
Książka przepełniona jest skrajnymi emocjami – miłością, troską, namiętnością. Ale także koszmarami nocnymi, lękami, niepewnością.
Szczerze polecam. Na długo pozostaje w pamięci.

Nie jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Marii Nurowskiej. Za mną już „Gorzki romans”, „Hiszpańskie oczy” i „Miłośnica”. Co mnie zadziwia w jej twórczości? To, że pisarka doskonale zna kobiecą psychikę. Z wielkim znawstwem potrafi opisać kobiece emocje, uczucia, przemyślenia, rozterki. Aż sprawdziłam, czy autorka nie ma może wykształcenia psychologicznego, ale nie....