Nie podobała mi się ta książka. Wyjaśnienia były dość mętne, bardzo przeszkadzało mi skakanie po datach - najpierw lata 60., potem cofanie się wstecz, potem z powrotem do przodu, aż znowu lata 60.... Trochę za dużo biografii naukowców i za mało tego, o czym miała być książka. Tytuł jest zresztą mylący, bo książka nie tyle traktuje o narodzinach wszechświata co o tym, kiedy miało miejsce. Co zresztą zostaje ostatecznie przedstawione na bodajże ostatnich dwóch stronach, jakby autor sobie przypomniał w ostatniej chwili, o czym miał pisać. W środku jest kilka kolorowych ilustracji, ale nie ma przypisów, do której części tekstu się odnoszą, trzeba więc się domyślać.

Po skończonej lekturze miałam nieprzyjemne wrażenie, że właściwie nie wiem, o czym to miało być. Zdecydowanie są lepsze książki popularnonaukowe.

Nie podobała mi się ta książka. Wyjaśnienia były dość mętne, bardzo przeszkadzało mi skakanie po datach - najpierw lata 60., potem cofanie się wstecz, potem z powrotem do przodu, aż znowu lata 60.... Trochę za dużo biografii naukowców i za mało tego, o czym miała być książka. Tytuł jest zresztą mylący, bo książka nie tyle traktuje o narodzinach wszechświata co o tym, kiedy...

„Prawda ostateczna” autorstwa Johna Gribbina jest fascynującą opowieścią o licznych badaniach kosmologicznych, które prowadzą do poznania narodzin Wszechświata. Autor dąży do poznania teorii wszystkiego, co samo w sobie jest już interesującym tematem na powstanie książki. John Gribbin należał niegdyś do jednego z zespołów mających ustalić wiek Wszechświata, dlatego jest on właściwą osobą do napisania publikacji o takiej tematyce. Teoria kwantów zgadza się niemal dokładnie z kosmologią, przybliżając ludzkość do poznania prawdy o naszym pochodzeniu. Książka została napisana przystępnym językiem, sprawiając, że czytelnik od razu wsiąknie w tajemniczy i odległy Wszechświat.

John Gribbin potrafi zaciekawić informacjami z dziedziny astronomii, sprawiając, że dla przeciętnego czytelnika lektura nie okaże się nudna. Autor wnioskuje, że teoria kwantowa zgadza się niemal dokładnie z kosmologią. Wiek Wszechświata został obliczony przez kosmologów na mniej więcej 13,8 miliarda lat, a wiek istniejących w nim gwiazd, obliczony przez astrofizyków jest nieco niższy. Wyliczenia te pokrywają się wzajemnie, potwierdzając słuszność obu teorii. Książka zawiera wiele podobnych ciekawostek, o których przeczytałem z dużym zainteresowaniem. Z pewnością sięgnę po podobne publikacje, gdyż są jak najbardziej godne uwagi.

„Prawda ostateczna” nie zawiodła mnie i wyniosłem z niej sporo cennej wiedzy. Jest to ciekawa historia z dziedziny astronomii, która zmusza do refleksji nad pewnymi zagadnieniami. Publikacja ta pozwala spojrzeć z szerszej perspektywy na świat nauki i zrozumieć, w jaki sposób on funkcjonuje. Podczas lektury przeczytamy również o kilku znanych astronomach, ukazując, jak wiele wnieśli swymi odkryciami do naukowego świata. Całość za sprawą swej lekkiej formy potrafi zaciekawić nawet młodszego czytelnika, zachęcając tym samym do dalszego poszerzania wiedzy z dziedziny astronomii. Jak najbardziej polecam.

http://fantasy-bestiarium.blogspot.com/2017/05/prawda-ostateczna-jak-odkrylismy.html

„Prawda ostateczna” autorstwa Johna Gribbina jest fascynującą opowieścią o licznych badaniach kosmologicznych, które prowadzą do poznania narodzin Wszechświata. Autor dąży do poznania teorii wszystkiego, co samo w sobie jest już interesującym tematem na powstanie książki. John Gribbin należał niegdyś do jednego z zespołów mających ustalić wiek Wszechświata, dlatego jest on...

Drobiazg w glosariuszu na stronie 220 w definicji deuteru - napisane, że jest to "cięższa postać wodoru, w której każdy atom ma jeden proton plus dwa neutrony w jądrze". Jeden proton i dwa neutrony ma tryt, trzeci izotop wodoru, promieniotwórczy. Deuter ma jeden proton i jeden neutron.

Poza tym przyjemna historia astronomii, relaksacyjna, lekka lektura. Dobra książka do poczytania w czasie wolnym, oderwania się od twardej nauki i spojrzenia z szerokiej, historycznej perspektywy. Przybliża sylwetki znanych astronomów, ukazuje kim byli i jacy byli. To chyba jej największa wartość.

Drobiazg w glosariuszu na stronie 220 w definicji deuteru - napisane, że jest to "cięższa postać wodoru, w której każdy atom ma jeden proton plus dwa neutrony w jądrze". Jeden proton i dwa neutrony ma tryt, trzeci izotop wodoru, promieniotwórczy. Deuter ma jeden proton i jeden neutron.

Poza tym przyjemna historia astronomii, relaksacyjna, lekka lektura. Dobra książka do...

Bardzo ciekawa historia tego jak odkrywano tajemnice Wszechświata. Dużo dat, nazwisk i teorii, które warto znać. Książka jednak raczej z tych trudniejszych i polecam tym naprawdę zainteresowanym.

Bardzo ciekawa historia tego jak odkrywano tajemnice Wszechświata. Dużo dat, nazwisk i teorii, które warto znać. Książka jednak raczej z tych trudniejszych i polecam tym naprawdę zainteresowanym.