Na wstępie muszę napisać, że w rozumiem postępowanie głównego bohatera Fredrika Steffanssona. Nie wiem, nigdy nie chcę się tego dowiedzieć, jak bym się zachował będąc na jego miejscu. Jednego jestem pewny: nigdy bym nie złożył broni, nie poddał się i walczył wszystkimi sposobami o maksymalnie surową karę i dożywotnią izolację ze społeczeństwa dla zwyrodnialca pokroju Bernta Lund.

Książka porusza problem najbardziej obrzydliwego rodzaju przestępstw: pedofilii oraz fizycznego krzywdzenie bezbronnych dzieci. Napisana została doskonałym i przystępnym językiem, poszczególne postacie opisane są w perfekcyjny sposób.

To chyba pierwsza książka, z która się spotkałem, w której pokazano tak dokładnie stosunek "innych" więźniów do osadzonych zboczeńców. Znajdują się oni zdecydowanie pod najniższym szczeblem hierarchii - niżej nawet od rodziców którzy zamordowali lub zamęczyli własne dziecko. Często gdy inni więźniowie znęcają się nad pedofilem strażnicy "tracą wzrok" lub nagle mają coś pilnego do załatwienia w innej części wiezienia.
Autorzy uświadamiają czytelnikowi, że pedofil bardzo rzadko działa sam. W większości przypadków jest to grupa zboczonych zwyrodnialców wzajemnie się uzupełniająca, wspierająca, podziwiająca, chroniąca i zachęcająca do działania na coraz większą skalę.
Myślę że "ludzie" z takim zboczeniem powinni być na stałe eliminowani ze społeczeństwa, gdyż nie da się ich nigdy wyleczyć! Pedofil nawet po bardzo długim czasie pozostanie pedofilem. Może on kilka, kilkanaście a nawet kilkadziesiąt lat być przykładnym obywatelem aż spotka na ulicy lub placu zabaw dziecko ubrane lub zachowujące się w określony sposób i... zboczeniec nad sobą nie zapanuje!

Książka mimo poruszania takiej tematyki napisana jest w sposób intrygujący i ciekawy. Czyta się ją szybko, gdyż historia przedstawiona jest w sposób interesujący, prostym i przystępnym językiem, bez zbędnych opisów czy rozważań natury psychologicznej: w odbiorze bardzo przypomina mi "Jedyne dziecko" Jacka Ketchuma

Z uwagi na przedstawioną tematykę moim zdaniem powinien ja przeczytać każdy, ale polecam głównie osobom o dość mocnych nerwach.

Na wstępie muszę napisać, że w rozumiem postępowanie głównego bohatera Fredrika Steffanssona. Nie wiem, nigdy nie chcę się tego dowiedzieć, jak bym się zachował będąc na jego miejscu. Jednego jestem pewny: nigdy bym nie złożył broni, nie poddał się i walczył wszystkimi sposobami o maksymalnie surową karę i dożywotnią izolację ze społeczeństwa dla zwyrodnialca pokroju Bernta...