Powtarzam po raz kolejny: Pearl Buck to wielka pisarka, a jej utwory zaliczam do największych dzieł literatury światowej. To, że jej książki mogą czytać miłośniczki prostej literaturki kobiecej, świadczy wyłącznie na korzyść pisarki - potrafiła stworzyć powieści wielopoziomowe, w których poza fabułą zrozumiałą dla każdego jest też poziom "orientalistyczny", czyli opis niuansów kultury azjatyckiej dla białego czytelnika oraz poziom "uniwersalny", ukazujący, przez eliminację (dzięki skonfrontowaniu mentalności euroamerykańskiej z chińską to, co im obu wspólne, wypada uznać za właściwe wszystkim ludziom), głęboką naturę ludzką, naturę związków między ludźmi, naturę więzów rodzinnych, naturę ludzkiego poszukiwania spełnienia.
Za mocno telenowelistyczne wtręty pod koniec powieści zrzucam winę (nie mając dowodów, tylko domysły) na redaktorów dbających w głupi sposób o sukces rynkowy książki. Na szczęście wtręty te są niewielkie i nie psują smaku tej wspaniałej uczty literackiej.
Aha - to książka o kobietach, ale do czytania przez obie płcie z równym zainteresowaniem. Może nawet bardziej dla mężczyzn, tych ciągle nie pozbawionych nadziei, że kiedyś ją (kobietę) zrozumieją...

Powtarzam po raz kolejny: Pearl Buck to wielka pisarka, a jej utwory zaliczam do największych dzieł literatury światowej. To, że jej książki mogą czytać miłośniczki prostej literaturki kobiecej, świadczy wyłącznie na korzyść pisarki - potrafiła stworzyć powieści wielopoziomowe, w których poza fabułą zrozumiałą dla każdego jest też poziom "orientalistyczny", czyli opis...