"Eugeniusz Oniegin" to poemat dygresyjny. Powstał w czasach romantyzmu. Młody Eugeniusz otrzymuje spadek po wuju, który jednak w szybkim tempie trwoni na beztroskich zabawach. Znudzony w końcu romansami i pojedynkami wyjeżdża na wieś. Tam, za namową przyjaciela, Leńskiego zaczyna bywać w sąsiedztwie, w domu pewnej wdowy i jej dwóch córek Tatiany i Olgi. Leńskiemu od dawna podoba się Olga. Tymczasem młodziutka Tatiana zakochuje się w Onieginie od pierwszego wejrzenia. Jednakże on nie zwraca na nią uwagi. Zdesperowana dziewczyna pisze do niego cudowny list, w którym wyznaje mu swą miłość. List doręcza mu niania. Eugeniusz jednak jest bardziej zainteresowany wybranką przyjaciela. Powoduje to między nimi kłótnię i pojedynek, w którym ginie Leński. Oniegin musi wyjechać. Nie odpowiada na list Tatiany. Po dwóch latach na jednym z bali w Moskwie Eugeniusz zauważa Tatianę, która w tym czasie jeszcze wypiękniała ale jest już zoną wiele lat starszego od siebie generała. Oniegin zakochuje się w niej nieprzytomnie i wysyła do zamężnej juz kobiety list z wyznaniem, pełen skruchy, wyznań i próśb. Tatiana, mimo iż nadal go kocha odrzuca jego miłość, jako zdecydowanie spóźnioną....
Ale właściwie nie wiadomo jak kończy się ów poemat, Puszkin nie mówi nam tego jednoznacznie, zostawia nam furtkę, możliwość dopowiedzenia sobie zakończenia wg.uznania. Piękny, poetycki tekst...Polecam.

fragm. Listu Tatiany do Oniegina

"Piszę do Pana - trzebaż więcej?
Na jakież słowa się odważę?
Kto wie, czy Pana nie zniechęcę,
Czy Pan mnie wzgardą nie ukarze?
A jednak list ten mając w ręce,
Pan ulituje się mej doli,
Pan zginąć sercu nie pozwoli.
Z początku chciałam milczeć skromnie,
Zataić sekret mój wstydliwy.
O, nic by Pan nie poznał po mnie,
Gdyby choć czasem, w dzień szczęśliwy,
Choć raz w tygodniu, Pan przyjechał,
Gdyby została mi pociecha,
Że będę Pana znów słyszała,
Że sama słówko jakieś szepnę,
I dzień, i noc aż do następnej
Okazji będę rozmyślała..."

"Eugeniusz Oniegin" to poemat dygresyjny. Powstał w czasach romantyzmu. Młody Eugeniusz otrzymuje spadek po wuju, który jednak w szybkim tempie trwoni na beztroskich zabawach. Znudzony w końcu romansami i pojedynkami wyjeżdża na wieś. Tam, za namową przyjaciela, Leńskiego zaczyna bywać w sąsiedztwie, w domu pewnej wdowy i jej dwóch córek Tatiany i Olgi. Leńskiemu od dawna...