Cora Bender, żona i mama. Życie dzieli między obowiązkami w pracy i w domu. Nie pamięta, albo nie chce pamiętać, co wydarzyło się w przeszłości. Tylko blizny na czole i rękach świadczą o tym, że jej przeszłość, lata młodzieńcze nie były usłane różami. Wystarczył jeden bodziec, który uruchomił lawinę przyszłych zdarzeń. Jeden drobny gest wykonany przez męża w pewien wigilijny wieczór, a Cora traci panowanie nad sobą. Jej niby pozornie poukładany świat, życie runęło. Próbuje otumanić się lekami nasennymi, uspokajającymi, ale nie przynosi to większego efektu. Postanowia inaczej poradzić sobie z problemem. Namawia męża, aby wraz z synkiem pojechali nad jezioro, Otto_Maigler-See. Tam wśród wielu opalających się i odpoczywających osób rozkładają koc i kosz piknikowy. Dzień, który dla męża i syna Cory zapowiadał się miło, kończy się tragicznie. Kobieta coraz częściej zerka na parę, która leży obok niej na kocu. Przy dźwiękach dość głośnej muzyki, młodzi oddają się pieszczotom. Każdy z tych bodźców działała na Corę agresywnie. Nożykiem, którym obierała synowi jabłko zadaje kilka ciosów śmiertelnych obok leżącemu mężczyźnie. Czemu to zrobiła, a w dodatku poczuła ulgę ?


Akcja powieści toczy się dwutorowo. Z jednej strony śledzimy bieżące wydarzenia z życia Cory,z drugiej autorka przedstawia nam dzieciństwo i młodzieńcze lata dziewczyny. Lata przepełnione rządami matki, mającej obsesję na punkcie religii. Matki, która obarczała Corę za narodziny chorej siostry Magdaleny. Jej dziwne pomysły, ograniczenia i ciągłe wznoszenie oczu i modlitw do Zbawiciela nie miały nic związku z wiarą. Doprowadziły do wielu nieszczęść w rodzinie, wręcz do degeneracji psychicznej Cory. Dziewczynka ciągle wstydziła się przed koleżankami w szkole. Nie miała w sobie dziecięcej radości, ponieważ ciągle była karana i musiała klęczeć i prosić Zbawiciela o przebaczenie i siłę do zmiany serca. Marzyła o normalności w rodzinnym domu. Z drugiej strony chora siostra, rozpieszczona przez matkę, wręcz żądająca, aby Cora poświęcała jej czas i robiła okrutne rzeczy, wbrew swoim przekonaniom i zasadom.


Morderstwo, chaos, obłęd, niepokój. Tymi czterema słowami w skrócie opisałabym powieść. Dla mnie trudna, zbyt ciężka, męcząca. Cora opowiadając kolejnym osobom ( policjant, lekarz, adwokat ) wydarzenia z przeszłości rysuje szkic tego co odczuwa, co kłębi się w jej umyśle. Jej szaleństwo jest wręcz przerażające. W połowie książki zaczęłam się gubić, kiedy ona w swych zeznaniach mówi prawdę, a kiedy kłamie. Próbowałam usilnie wychwytywać te momenty prawdy spośród niekończącej się lawiny kłamstw, bo wskazówki rzeczywiście były, ale poległam. Może zbyt na luzie podeszłam do czytania tej książki, może chciałam przez nią zbyt szybko przebrnąć, a jej nie da się migiem przeczytać. Trzeba się skupić i z uwagą oddzielać prawdę od kłamstwa. Niemniej fabuła ciekawa, innowacyjna.

Cora Bender, żona i mama. Życie dzieli między obowiązkami w pracy i w domu. Nie pamięta, albo nie chce pamiętać, co wydarzyło się w przeszłości. Tylko blizny na czole i rękach świadczą o tym, że jej przeszłość, lata młodzieńcze nie były usłane różami. Wystarczył jeden bodziec, który uruchomił lawinę przyszłych zdarzeń. Jeden drobny gest wykonany przez męża w pewien...