Nie myślałam, że jest to zbiór opowiadań. W dodatku wiele z nich mi się nie podobała, nie zrozumiałam ich. Książka zawiera sześć opowiadań. Pierwsze, tytułowe ,,Obok mnie” jest strasznie dziwne. Traktuje o Kalinie, która nie chcę się przyznać do pewnej rzeczy młodemu nauczycielowi matematyki. Jakieś takie bez wyrazu, nic z tego nie wyniosłam. ,,Słoneczny, pogodny ranek” nazwałabym raczej drogą przez mękę, Może historia Marka i jego mamy ze szpitala psychiatrycznego byłaby ciekawa gdyby nie wykonanie. Jest ono krótkie, dodatkowo napisane w 2 osobie np. powiedziałaś, zrobiłaś. ,,Możesz iść”. Do schroniska w górach przychodzi nieznajomy, młody człowiek. Kim się okaże? Raczej średnie, myślałam, że pani Siesicka inaczej wyjaśni tożsamość i powód tajemniczego Stasia. ,,Urszula” Opowiada o zakłamanej dziewczynie, której już później nikt nie chce wierzyć. ,,Być babim latem”. Jedno z najlepszych o ile można w tym zbiorze takie wyróżnić. Jest o dziewczynie bardzo kochającej swojego dziadka i jak ta miłość się przejawiała. ,,Nieprzemakalni”. Do małego domku w lesie przybywa para nieznajomych. Co ich tam sprowadza, bo na pewno nie są tam przypadkowo? Podobało mi się najbardziej, autorka zaciekawiła mnie i z przejęciem czekałam na rozwój wypadków, wyjaśnienia. Jak widzicie opowiadania strasznie słabe i nawet nie wiedziałam co o nich napisać. Może komuś się spodobają. Mi zostaje czytać powieści Siesickiej, a nie jej opowiadania.

Nie myślałam, że jest to zbiór opowiadań. W dodatku wiele z nich mi się nie podobała, nie zrozumiałam ich. Książka zawiera sześć opowiadań. Pierwsze, tytułowe ,,Obok mnie” jest strasznie dziwne. Traktuje o Kalinie, która nie chcę się przyznać do pewnej rzeczy młodemu nauczycielowi matematyki. Jakieś takie bez wyrazu, nic z tego nie wyniosłam. ,,Słoneczny, pogodny ranek”...