Trochę żałuję, że przed przeczytaniem książki obejrzałam film wyprany (co nieuniknione?) z intensywnej zmysłowości ukrytej w literach. Opowieść o przerywaniu ciągu niedorzeczności, znieczulenia na świat zewnętrzny, ogłupieniu kolejnych pokoleń. Dużo o tym, że paradoksalnie uwolniwszy się z sideł zniewolenia politycznego wcale nie dopłynęliśmy do raju kapitalizmu. To co stało się szansą dla myślących i wrażliwych, okazało się piekłem bez nadziei na lepsze jutro dla mas ludzi, które nie żyją dla dnia dzisiejszego ale dziękują Opatrzności codziennie wieczorem "to już na szczęście koniec dnia". Ciekawa opowieść o tym, że pomimo braku komfortu finansowego, możliwe jest znalezienie dźwięków, zapachów, obrazów i celów które naprawdę utwierdzają w przekonaniu, że fajnie odkrywać kolejne płachty życia z rzeczywistym zaciekawieniem co kryje się pod spodem. Zdając sobie sprawę, że bardzo łatwo z mojej pozycji krytykować realia i motywacje życia pokolenia Kiepskich, wyznawców hipermarketów, Big Brothera i podmiejskich dyskotek będących zapowiedzią społecznego awansu dla młodych dziewczyn, trzymam kciuki za szczęście wszystkich wymienionych, jakkolwiek szczęście to by nie wyglądało.
W bonusie intrygujące studium rozkwitu kobiecości i macierzyństwa.
Może nie napawa optymizmem, może nie rozbawia jednak polecam serdecznie!

Trochę żałuję, że przed przeczytaniem książki obejrzałam film wyprany (co nieuniknione?) z intensywnej zmysłowości ukrytej w literach. Opowieść o przerywaniu ciągu niedorzeczności, znieczulenia na świat zewnętrzny, ogłupieniu kolejnych pokoleń. Dużo o tym, że paradoksalnie uwolniwszy się z sideł zniewolenia politycznego wcale nie dopłynęliśmy do raju kapitalizmu. To co...