Lubię twórczość Miszczuk, słowiańskie klimaty uwielbiam, powinnam więc być zachwycona. A nie byłam. Już pierwszy tom okazał się rozczarowaniem, ale to Miszczuk, więc sięgnęłam po tom drugi. I pod kątem wierzeń było dużo lepiej. Więcej informacji i klimatu. Uwielbiam sceny z obchodów Nocy Kupały. Są świetne. Z drugiej strony, gdy główna bohaterka na początku książki zaczęła po prostu wyliczać jakie w wierzeniach istnieją baby, to pomyślałam, że autorka na siłę chce wcisnąć więcej słowiańskości. Na szczęście to był tylko początek i potem opisy wierzeń się poprawiły. Naprawdę kocham sceny z obchodów Nocy Kupały, są cudowne. Bohaterowie niestety cudowni już nie są. Przeczytałam prawie wszystkie książki Miszczuk i wiem, że potrafi tworzyć fajnych bohaterów. Tylko tutaj nie wyszło. Gosia jest tak głupia, że ręce opadają, a Mieszko absolutnie niewiarygodny. Nie pojmowałam też postaci Ote i miłości jej i Mieszka. Z resztą jakiej miłości, ja tam nic takiego nie widziałam. "Noc Kupały" to przykład jak fajny pomysł mogą popsuć bohaterowie. Jednak sam styl Miszczuk uważam za duży plus. Ta kobieta wie jak pisać i nawet romans z irytującymi bohaterami potrafi napisać tak, że chce się czytać. Dzięki sposobie pisania autorki i słowiańskości, książka wypada dobrze.

Lubię twórczość Miszczuk, słowiańskie klimaty uwielbiam, powinnam więc być zachwycona. A nie byłam. Już pierwszy tom okazał się rozczarowaniem, ale to Miszczuk, więc sięgnęłam po tom drugi. I pod kątem wierzeń było dużo lepiej. Więcej informacji i klimatu. Uwielbiam sceny z obchodów Nocy Kupały. Są świetne. Z drugiej strony, gdy główna bohaterka na początku książki zaczęła...