Po "Noc Kupały" sięgnęłam od razu po skończeniu pierwszej części. I moim zdaniem część druga jest dużo lepsza.
Książka ma te same zalety co "Szeptucha", czyli lekki język, wartka akcja oraz nietuzinkowi bohaterowie. Cieszę się, że autorka przedstawiła więcej wspomnień Mieszka. Możemy go bardziej poznać. I tak jak w pierwszej części Mieszko nie ziębił, nie grzał, tak tutaj mogłam go szczerze polubić. Na całe szczęście autorka pozwoliła się rozwinąć swoim bohaterom, dojrzeć. Poznajemy wiele ciekawych faktów z przeszłości, np. Baby Jagi. Dzięki temu postacie nie wydają się płaskie i wydmuchane.
A co się stało z naszą główną bohaterką, Gosią? Moim zdaniem nadal jest trochę infantylna, jednak stała się odważniejsza. Przestała się wszystkiego bać. Mam nadzieję, że ta przemiana będzie postępować. Ta postać nie straciła swojego komizmu, ale gołym okiem widać, że to dojrzalsza wersja Gosi. I bardzo dobrze!
Pozostaje jeszcze kwestia zakończenia. No cóż, trochę się spodziewałam takiego rozwiązania. W gruncie rzeczy to było najlepsze wyjście z sytuacji. Dlatego nie jestem zawiedziona brakiem efektu zaskoczenia.
Już nie mogę się doczekać kolejnej części!

Po "Noc Kupały" sięgnęłam od razu po skończeniu pierwszej części. I moim zdaniem część druga jest dużo lepsza.
Książka ma te same zalety co "Szeptucha", czyli lekki język, wartka akcja oraz nietuzinkowi bohaterowie. Cieszę się, że autorka przedstawiła więcej wspomnień Mieszka. Możemy go bardziej poznać. I tak jak w pierwszej części Mieszko nie ziębił, nie grzał, tak tutaj...