Do jakiejś 450 strony czytałam z zapartym tchem, raz uśmiechając się pod nosem innym razem wpadając w lekką zadumę. Jednak potem na kartach książki coś zaczęło zgrzytać i zamiast zainteresowania na plan pierwszy wkroczyło znużenie. Jakby palący się lont dotarł do bomby, która nie wybuchła.
"Drugie dno" jakie w książce oczywiście można znaleźć zupełnie do mnie nie przemawia. Filozoficzne rozważania autora, niby niepodane wprost,ale jednak trochę naiwne. Być może to kwestia innej wrażliwości.

Pomimo tego świat wykreowany przez Murakamiego ma w sobie dużo czaru. Bohaterowie są niesamowici, szczególnie do gustu przypadł mi Pan Nakata i jego zapoznany w drodze przyjaciel Hoshino - ich dialogi są często przezabawne. Relacja, która ich łączy jest niezabrudzona żadnymi oczekiwaniami co do drugiej strony. Hoshino cieszy się z bycia blisko tak przedziwnego, a jednocześnie naturalnego człowieka, a Pan Nakata jest jak dziecko, ufny, dobry i szczery.

I rozmowy z kotami pierwsza klasa!

Do jakiejś 450 strony czytałam z zapartym tchem, raz uśmiechając się pod nosem innym razem wpadając w lekką zadumę. Jednak potem na kartach książki coś zaczęło zgrzytać i zamiast zainteresowania na plan pierwszy wkroczyło znużenie. Jakby palący się lont dotarł do bomby, która nie wybuchła.
"Drugie dno" jakie w książce oczywiście można znaleźć zupełnie do mnie nie...