Zdecydowanie najlepsza książka jaką przeczytałem w tym roku i wątpię, żeby coś ją jeszcze pobiło. "Odgłos gromu" to prawdziwa uczta dla wyobraźni, spotkanie ze starymi przyjaciółmi (powracają postaci znane z pierwszego tomu oraz pojawiają się nowe) oraz potężny ładunek emocjonalny. A jak to jest napisane!

Tym razem akcja osadzona została podczas drugiej wojny burskiej (1899 - 1902) i dwa lata po jej zakończeniu. Sprawnie połączone zostały realia historyczne, prawdziwe wydarzenia i historyczne postaci z fikcją. Sporo tutaj opisów potyczek, w tym tomie dominuje wojna, ale znalazło się miejsce dla wątków obyczajowych, które u Wilbura Smitha uwielbiam. Tworzy on postaci z krwi i kości, które mają cechy dobre i złe - taki Sean potrafi oburzać, odpychać, budzić współczucie, przyciągać i radować - wszystko naraz. Albo Garrick - zniszczony przez żonę i przekłamane wydarzenia z przeszłości - przedstawiony właściwie jako bohater negatywny, ale czytelnik zna prawdę i przez to postać ta jest tragiczna, smutna, wzbudzająca litość i oczekiwanie, że może w końcu coś się stanie i odmieni się los Garry'ego. Aż ma się ochotę trącić autora w ramię i powiedzieć "no weź!". Re-we-la-cja!

Marsz do czytania!

Zdecydowanie najlepsza książka jaką przeczytałem w tym roku i wątpię, żeby coś ją jeszcze pobiło. "Odgłos gromu" to prawdziwa uczta dla wyobraźni, spotkanie ze starymi przyjaciółmi (powracają postaci znane z pierwszego tomu oraz pojawiają się nowe) oraz potężny ładunek emocjonalny. A jak to jest napisane!

Tym razem akcja osadzona została podczas drugiej wojny burskiej...