To moje pierwsze spotkanie z twórczością Vaclava Pankovcina i pierwsze spotkanie z Marakeszem. Wioską, która jakby zawisła w pewnej czasoprzestrzeni. Mężczyźni znajdą tu zawsze okazję, aby się napić samogonu. Może to być spotkanie towarzyskie, rodzinne, ale wystarczy wizyta z synem u domorosłego fryzjera, przy czym pije ojciec i fryzjer. Skutków nie trzeba się domyślać. Kobiety starają się ogarnąć domostwo, zaplanować co i z czego ugotować, trochę poplotkować, wymienić się nowinkami. Brzmi swojsko? Życie w Marakeszu płynie spokojnie, nieco monotonnie. Codzienne radości przeplatają się z troskami. Niektórzy mieszkańcy marzą o przeprowadzce do miasta, czasem o podróżach. Inni podróżują nie ruszając się z miejsca w snach, fantazjując lub czytając książki. Sam Marakesz jest też magiczny, tu wszystko może się zdarzyć, a każdą sytuację przyjmuje się z wiarą i spokojem. Ktoś wyszedł narąbać drewna, a znalazł się na odległej wyspie, inny spotkał „ufonów”, mężczyzna zaszedł w ciążę i urodził beczkę piwa… Dlaczego nie? Pewnie zadziałała magia, albo ktoś rzucił urok.
Zupełnie inaczej wygląda zycie w Wielkim Mieście. Czy Sandokan odnajdzie się w tej nowej rzeczywistości? A może zatęskni za Marakeszem?!
Odpowiada mi styl Autora. Dominuje w nim prostota, poczucie humoru. Pewnie sięgnę po jego inne książki.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Vaclava Pankovcina i pierwsze spotkanie z Marakeszem. Wioską, która jakby zawisła w pewnej czasoprzestrzeni. Mężczyźni znajdą tu zawsze okazję, aby się napić samogonu. Może to być spotkanie towarzyskie, rodzinne, ale wystarczy wizyta z synem u domorosłego fryzjera, przy czym pije ojciec i fryzjer. Skutków nie trzeba się domyślać....