„Safiya i Iseult, młode czarodziejki, znów wpadły w tarapaty. Muszą uciekać. Natychmiast.

Safi jest jedyną w Czaroziemiach prawdodziejką, zdolną zdemaskować każde kłamstwo. Swój dar trzyma w sekrecie, inaczej zostanie wykorzystana w konflikcie między imperiami. Z kolei prawdziwe moce Iseult są tajemnicą nawet dla niej samej. I lepiej, żeby tak zostało.
Safi i Iseult pragną jedynie wolności. Niebezpieczeństwo czai się tuż za rogiem. Zbliżają się niespokojne czasy, wojna wisi w powietrzu i nawet sojusznicy nie grają fair. Przyjaciółki będą walczyć z władcami i ich najemnikami. Niektórzy posuną się do ostateczności, by dopaść prawdodziejkę.”



Iseult jest więziodziejką - potrafi odczytać i zrozumieć ludzkie więzi. Dzięki temu rozumie zachowania innych. Bardzo jej się to przydaje, tym bardziej, że różni się czymś od większości ludzi zamieszkujących Venazę. Oddziela ich kolor skóry przez co nastolatka nie ma łatwo w mieście, w którym mieszka.

Safiya z kolei jest prawdodziejką - potrafi wyczuć czy osoba, z którą rozmawia mówi prawdę. Większość ludzi nie wie o tym, że dziewczynę można oszukać. W przypadku kiedy rozmówca wierzy w to co mówi, moc będzie bezużyteczna. Jest jeden problem.. Dziewczyna może zostać zabita, ponieważ inni obawiają się, że może zostać ona wykorzystana przez wroga z innego państwa.

Bohaterki są więziosiostrami. Mają swoje własne szyfry - tak jak to bywa z Wami i Waszymi przyjaciółmi. Safiya wydaje się być „głupią” nastolatką, która nie ma pojęcia o czym mówi, ale w rzeczywistości obie dziewczyny są bardzo mądre i przeszkolone w walce. Prawdodziejka jest porywcza, nie myśli o tym co robi, nie bierze pod uwagę zagrożenia. Więziodziejka z kolei potrafi zachować zimną krew i znaleźć wyjście z każdej opresji za pomocą planu.


( empik.com - mój telefon jest za brzydki, aby go tu pokazywać)


No cóż. Mam dosyć mieszane uczucia co do tej książki. Od pierwszego zdania miałam wrażenie, że czytam kontynuację, a nie pierwszą część przygód Safiyi fon Hasstrel i Iseult det Midenzi. Szczerze powiem, że nie polubiłam się za bardzo z tą książką. Autorka nie wyjaśniała niektórych pojęć, a kiedy już to nastąpiło, zostało to tak pokierowane, że nie mogłam nawet domyślać się o co może chodzić. I powstało coś w stylu „Ja napiszę, a ty sobie człowieku zgaduj o co mi chodzi”. Nie na tym rzecz polega.

Pierwszy raz czytałam książkę na swoim telefonie ( w postaci pliku ). Nie było to za wygodne, jestem przyzwyczajona do tradycyjnej formy. ALE ciesz się z tego co masz i nie narzekaj, bo to nie o to tutaj biega.

Sczerze - nie polubiłam fabuły. Nie wiem czy przeczytam inne pozycje tej autorki. Jedno wiem na pewno. Po kontynuację nie sięgnę. Jest mi bardzo przykro. Wiązałam bardzo duże nadzieje z tą książką, ale trochę się zawiodłam.

„Safiya i Iseult, młode czarodziejki, znów wpadły w tarapaty. Muszą uciekać. Natychmiast.

Safi jest jedyną w Czaroziemiach prawdodziejką, zdolną zdemaskować każde kłamstwo. Swój dar trzyma w sekrecie, inaczej zostanie wykorzystana w konflikcie między imperiami. Z kolei prawdziwe moce Iseult są tajemnicą nawet dla niej samej. I lepiej, żeby tak zostało.
Safi i Iseult pragną...