Moje pierwsze spotkanie z twórczością Pauli Hawkins.

"Czasami wydaje nam się, że znamy ludzi z którymi żyliśmy"

"Dziewczyna z pociągu" jest jedną z głośnych i reklamowanych książek. Głównie przez to, wiele ludzi po nią sięga i doznaje zawodu. Gdybym czytała opinie innych, a nie sprawdzała książek sama, czasami mogłabym sporo stracić.

Książkę tę dostałam na Mikołaja od męża. Zadowolona, że będę mogła poszerzyć horyzonty czytelnicze, sięgnęłam po nią z obawą, że może mi się nie spodobać. Jak było naprawdę? O tym poniżej.

Główną i tytułową bohaterki "Dziewczyny z pociągu" jest Rachel Watson - niegdyś mężatka, teraz panna bez pracy, która popadła w alkoholizm.Jej współlokatorka Cathy, nie podejrzewa, że Rachel ją okłamuje w sprawie pracy i, że ma problemy finansowe jak i z porzuceniem alkoholu.

Rachel jest przykładem zwykłej szarej osoby - codziennie jeździ pociągiem, udając, że jedzie do pracy. Z pociągu obserwuje dom dwudziesty trzeci w którym mieszka według niej - idealne małżeństwo. Bardzo by chciała żyć tak jak oni i być szczęśliwa podobnie jak oni.

Życie Rachel się zmienia, w chwili, kiedy widzi coś nieoczekiwanego - oto "idealna żona" zdradza swojego "idealnego męża" z innym mężczyzną. Ten obrazek, widziany z pociągu, burzy jej idealne wyobrażenie o Jess i Jason - jak ich nazwała Rachel.

Jednak potem następuje coś jeszcze... Megan, zniknęła i nikt nie może jej odnaleźć. Policja przeszukuje wszystkie tropy i osoby, które mogą mieć coś z tym wspólnego: Scotta, terapeutę Megan i Rachel, która jak się okazuje była ostatnią osobą, która widziała Megan.

Od tej pory Rachel, zaczyna prowadzić swoje śledztwo. Idąc po tropach, którymi dysponuje, zaczyna powoli dochodzić prawdy...

Warto wspomnieć, że w opowieści występują trzy narratorki: Rachel - główna bohaterka, nieszczęśliwa z powodu rozstania z Tomem, alkoholiczka, Anna - żona Toma, matka Evie, nie lubiąca kręcącej się wokół ich życia Rachel i Megan - żona Scotta, matka dziecka, które nie żyje, nieszczęśliwa, nie mogąca poradzić sobie z własnymi problemami życiowymi.

Jestem bardzo zaskoczona, powieścią Hawkins. Thrillery mają to do siebie, że czasami są zbyt brutalne i, że wolno się rozwijają. I tak jest, ale jest coś takiego w tej książce co sprawia, że mimo wszystko chce się poznać dalsze losy bohaterów. Choć książkę można porównać do powoli jadącego pociągu na szynach - to pewne jest jedno - jestem mile zaskoczona, zakończeniem, rozwiązaniem zagadki i kto naprawdę jest odpowiedzialny za śmierć Megan...

Moja rada jest taka: Sami przeczytajcie książkę i dopiero wtedy wyrobicie sobie na jej temat zdanie.

Moje pierwsze spotkanie z twórczością Pauli Hawkins.

"Czasami wydaje nam się, że znamy ludzi z którymi żyliśmy"

"Dziewczyna z pociągu" jest jedną z głośnych i reklamowanych książek. Głównie przez to, wiele ludzi po nią sięga i doznaje zawodu. Gdybym czytała opinie innych, a nie sprawdzała książek sama, czasami mogłabym sporo stracić.

Książkę tę dostałam na Mikołaja od...