Autor chcąc wyświadczyć swojemu zmarłemu koledze przysługę i przedstawić go we właściwym świetle sam wpadł w pułapkę. Książka miejscami bardzo ciekawa a miejscami nuży dłużyznami, nadmiarem cytatów, listami Beksińskiego, wypowiedziami przyjaciół Tomka, które od pewnego momentu sprawiają wrażenie jakby były przeklejane z poprzednich - mowa trawa, powtarzające się stwierdzenia i opinie powodują zmęczenie i znużenie lekturą, ciężko spędzić nad nią więcej niż 2 godziny jednorazowo. Dziwne jest również zmienianie imion narzeczonych Tomka, tym bardziej że w dwóch najbardziej reprezentatywnych przypadkach są one powszechnie znane fanom. Autor nie wyjaśnił tego paradoksu czytelnikom. Rozumiem intencje, faktycznie ostatnie publikacje (książka Grzebałkowskiej) oraz film ( Ostatnia rodzina) znacząco wypaczyły obraz Tomka, szczególnie filmowa rola Ogrodnika jest karykaturalna i krzywdzi Beksińskiego. Uważam jednak, że miejscami portret nie jest prawdziwy, autor za mocno przeciągnął linę w przeciwnym kierunku przez co momentami odnosiłem wrażenie, że Tomasz jest na siłę wybielany mimo tego, że przytaczane fakty samoistnie nasuwały odmienne wnioski. W ostatecznym rozrachunku wyszła książka obszerna ale pozostawiająca czytelnika w poczuciu niedosytu, książka która zadaje więcej pytań nie dając przy tym najważniejszych odpowiedzi.

Autor chcąc wyświadczyć swojemu zmarłemu koledze przysługę i przedstawić go we właściwym świetle sam wpadł w pułapkę. Książka miejscami bardzo ciekawa a miejscami nuży dłużyznami, nadmiarem cytatów, listami Beksińskiego, wypowiedziami przyjaciół Tomka, które od pewnego momentu sprawiają wrażenie jakby były przeklejane z poprzednich - mowa trawa, powtarzające się...