" To co dla jednych było świetlistym drogowskazem, innych skazywało na wieczne ciemności" (str 237)
Naprawdę udany debiut. Autorka stworzyła historię poruszającą nawet najtwardsze serca, obnażyła ludzkie słabości, a jednocześnie ukazała iż z mroków ciemności można wyjść na światło dzienne i dostrzec jego piękno. Malutka wyspa u wybrzeży Australii, na niej latarnia morska i młody człowiek podejmujący decyzję o życiu w izolacji, by oderwać się od koszmarów wojennych.Z czasem liczba jej mieszkańców się powiększa i zaczynają się dramaty. Kiedy marzenia o posiadaniu dużej rodziny nie są w stanie się spełnić przychodzi ból i depresja po stracie prowadząca do decyzji niezgodnych z prawem, a gniew kierowany jest przeciwko najbliższej osobie.Dylematy czy żyć w kłamstwie zapewniając poczucie spełnienia w rodzinie, z wyrzutami do końca życia, czy ujawnić prawdę. To także historia i szczęściu spływającym na jednych i tragedii innych. O spuściźnie wojennej obejmującej ból i pustkę po stracie biorących w niej udział, koszmary wojenne tych co przeżyli. O ludzkich dramatach oscylujących wokół problemu ocalenia czy zniszczenia rodziny. O ogromnym poświęceniu człowieka w imię uczciwości i egoizmie drugiego zabarwionego kłamstwem.O trudnych wyborach mających zadecydować o przyszłości. O miłości rodzicielskiej. Obserwujemy do czego zdolny jest człowiek kiedy dociera na skraj wytrzymałości psychicznej.

" To co dla jednych było świetlistym drogowskazem, innych skazywało na wieczne ciemności" (str 237)
Naprawdę udany debiut. Autorka stworzyła historię poruszającą nawet najtwardsze serca, obnażyła ludzkie słabości, a jednocześnie ukazała iż z mroków ciemności można wyjść na światło dzienne i dostrzec jego piękno. Malutka wyspa u wybrzeży Australii, na niej latarnia morska i...