Nie miałam w stosunku do tej książki żadnych oczekiwań. Prawdę mówiąc, nawet nie zamierzałam po nią sięgać, ponieważ wydawało mi się, że klimat kompletnie do mnie nie przemówi. Jednak znalazłam swój egzemplarz pod choinką, a z definicji czytam wszystko co posiadam.
Gdy sięgałam po lekturę, wciąż nie byłam szczególnie zachęcona, ale po dwóch dniach, gdy skończyłam czytać, nie wyobrażam już sobie swojej biblioteczki bez tego dzieła.

Zaskoczył mnie przede wszystkim ton wypowiedzi autora, dzięki któremu nie wyróżnia się bohaterów pozytywnych i negatywnych, ale dostrzega się ich błędy i racje.
Potrafię skrytykować i wstawić się za każdym bohaterem, za Tomem, Isabel i Hannah. Jestem w stanie zrozumieć ich wszystkich.

Hannah, kobietę, która straciła lata wcześniej dziecko i dowiaduje się, że ono żyje i choć nie ma z nim żadnej więzi, walczy o nie.
Isabel, która straciła już wystarczająco dużo ciąż i dla której spełnienie podstawowego pragnienia kobiety staje się niemożliwe.
Oraz Toma, który jest w stanie zrobić wszystko dla swojej ukochanej żony, jednak nie może walczyć ze swoim sumieniem.

Autor stosuje bardzo ciekawy zabieg narracyjny, stawiając w różnych momentach książki na miejscu głównego bohatera, każdą z postaci. Pozwala to się postawić na miejscu każdego z nich. Akcja toczy się dość wartko, nawet na wyspie Janus Rock, wydającej się tak nudną.
A zakończenie...jednocześnie łamie serducho i je skleja.

Nie miałam w stosunku do tej książki żadnych oczekiwań. Prawdę mówiąc, nawet nie zamierzałam po nią sięgać, ponieważ wydawało mi się, że klimat kompletnie do mnie nie przemówi. Jednak znalazłam swój egzemplarz pod choinką, a z definicji czytam wszystko co posiadam.
Gdy sięgałam po lekturę, wciąż nie byłam szczególnie zachęcona, ale po dwóch dniach, gdy skończyłam czytać,...