"(Nie)święci" Doroty Żywczak to książka opowiadająca o wierze. A może raczej o przekonywaniu do niej. Pewnego dnia grupka świętych powraca na Ziemię i pragną zorganizować religijne spotkanie. Tam spotykają trójkę zupełnie obcych sobie ludzi, których łączy tylko jedno: niechęć do Kościoła katolickiego. Czy uda się zmienić poglądy niewierzących?

Czytając tą pozycję można było utożsamić się z bohaterami, którzy byli pokazani ze swojej gorszej strony. Dzięki temu czytelnik mógł zwrócić uwagę na błędy, jakie popełnia w swoim życiu, świadomie czy też nie. Uważam, że książka ta skłania do przeżycia pewnego rodzaju metamorfozy, zmian duchowych. Ja osobiście, czegoś takiego doświadczyłam i muszę przyznać, że jest to niesamowite doznanie.

Oprócz dość poważnej tematyki znajduje się tam też wiele humorystycznych fragmentów, które powodują, że na twarzy pojawia się uśmiech.

"(Nie)święci" to książka prezentująca mało znany gatunek literacki, a jest nim dramat. Szczerze powiedziawszy dramat kojarzy mi się tylko z lekturami szkolnymi. Nigdy wcześniej nie miałam styczności z tego typu pozycjami, oprócz w szkole, i niestety jest to mój wielki błąd, ponieważ uwielbiam ten gatunek. Brak zbędnych opisów, mnóstwo dialogów, czytanie w mgnieniu oka... - to coś co lubię!

Książkę, z racji tego, że jest to mało obszerny dramat, czytało się naprawdę szybko, przeczytałam ją może w ponad godzinę. Nietypowa, jednowątkowa fabuła sprawiła, że czas przy lekturze spędziłam miło i przyjemnie. Mam nadzieję, że na długo nie zapomnę o tej pozycji.

Niestety po przeczytaniu, czuję lekki niedosyt, ponieważ nie jest dokładnie określone co stało się z antykościelnym trio, jak po tym spotkaniu zmieniło się ich życie. Może autorka zdecyduje się na kontynuację i już za jakiś czas będziemy mili możliwość poznania dalszych losów Sary, Tomasza i Filipa i na to z całego serca liczę.

Podsumowując: "(Nie)święci" to pozycja dla starszych czytelników, mających za sobą już wzloty i upadki. Przeczytanie jej sprawiło mi ogrom przyjemności i dało mi dużo do myślenia. Mam nadzieję, że "(Nie)święci" wywołają u Was wiele refleksji, a w luźniejszych momentach poprawią Wam humor.

"(Nie)święci" Doroty Żywczak to książka opowiadająca o wierze. A może raczej o przekonywaniu do niej. Pewnego dnia grupka świętych powraca na Ziemię i pragną zorganizować religijne spotkanie. Tam spotykają trójkę zupełnie obcych sobie ludzi, których łączy tylko jedno: niechęć do Kościoła katolickiego. Czy uda się zmienić poglądy niewierzących?

Czytając tą pozycję można...

Dziś przychodzę do Was z książką reprezentującą dość mało popularny w blogosferze gatunek literacki, a mianowicie dramat. Przyznam się Wam, że sama, mimo iż kiedyś uwielbiałam dramaty już dawno żadnego nie czytałam, dlatego też ucieszyła mnie perspektywa sięgnięcia po "(Nie)świętych" i wiązałam z tą lekturą spore nadzieję. Niestety z żalem muszę stwierdzić, ża na nadziejach się skończyło...

Akcja dramatu rozgrywa się w kawiarni "Pod Złotym Cielcem" gdzie pojawiają się: feministka-Sara, polityk- Tomasz i homoseksualista- Filip. Wszyscy troje mają dość antyklerykalne poglądy, więc nie cieszy ich pojawienie się grupy Świętych, którzy dodatkowo próbują ich nawracać. Co wyjdzie z tego spotkania? Cóż, nie to, czego się spodziewałam.

Od samego początku bardzo podobał mi się pomysł na fabułę, wydał mi się ciekawy, odważny i nieco kontrowersyjny, więc z wielką przyjemnością zabrałam się za lekturę licząc na kawał dobrej literatury. Niestety nie przewidziałam jednego- że autorka będzie chciała przekazać typowo pro-katolickie wartości i w gruncie rzeczy nie było by to jeszcze tak złe, gdyby nie nachalność z jaką to robi. Czytając "(Nie) świętych" miałam wrażenie jakbym czytała lekturę na lekcji religii i to niestety niezbyt wciągającą.

"(Nie)święci" to bardzo specyficzna książka, przeznaczona dla dość wąskiego grona odbiorców. Myślę, że znajdą się fani tej publikacji, jednak ja z pewnością się do nich nie zaliczam i drugi raz bym po nią nie sięgnęła.

Dziś przychodzę do Was z książką reprezentującą dość mało popularny w blogosferze gatunek literacki, a mianowicie dramat. Przyznam się Wam, że sama, mimo iż kiedyś uwielbiałam dramaty już dawno żadnego nie czytałam, dlatego też ucieszyła mnie perspektywa sięgnięcia po "(Nie)świętych" i wiązałam z tą lekturą spore nadzieję. Niestety z żalem muszę stwierdzić, ża na nadziejach...

Ta maksyma zapewne niejednemu z nas obiła się o uszy. A jak ona wygląda w praktyce? Trudno o książkę, która oddawałaby to lepiej niż (Nie)święci. Ten jednoaktowy dramat (który aż się prosi o to, by wystawić go na scenie) kryje w sobie całe bogactwo różnych treści i do końca podsyca ciekawość czytelnika.

W tej książce przeszłość zderza się z teraźniejszości, sacrum – z profanum. Trójka antykościelnie nastawionych osób (feministka Sara, polityk Tomasz i homoseksualista Filip) przypadkiem spotyka w kawiarni siódemkę podejrzanych typów, którzy są podobnie ubrani, głośno się modlą i z ożywieniem zabierają się za omawianie Pisma Świętego. Sara, Tomasz i Filip mają ochotę wyjść, ale dzięki temu, że ostatecznie zostają, przekonują się, że ta siódemka to święci i błogosławieni, których duchy niespodziewanie pojawiły się na ziemi. Co więcej, w trakcie gorącej dyskusji między świętymi a pozostałą trójką wychodzi na jaw nie tylko to, że Sara, Tomasz i Filip borykają się w wieloma problemami, ale także to, że obecni w kawiarni święci jeszcze za życia doświadczali do złudzenia podobnych trudności i dylematów.

Otwierając (Nie)świętych czytelnik zanurza się w pasjonującej lekturze, gdzie o sprawach poważnych mówi się w przystępny sposób. Książka prowokuje, pobudza wyobraźnię i zmusza do refleksji. Czytelnik, mając świętych na wyciągnięcie ręki, poznaje ich słabostki i grzeszki; poznaje, kim są bez nimbu tajemniczości i niedostępności. Przekonuje się, że każdy z nich ma „swoje za uszami”, co jest najlepszym dowodem na to, że każdy może zostać świętym.

Ta maksyma zapewne niejednemu z nas obiła się o uszy. A jak ona wygląda w praktyce? Trudno o książkę, która oddawałaby to lepiej niż (Nie)święci. Ten jednoaktowy dramat (który aż się prosi o to, by wystawić go na scenie) kryje w sobie całe bogactwo różnych treści i do końca podsyca ciekawość czytelnika.

W tej książce przeszłość zderza się z teraźniejszości, sacrum – z...

„Świętość? Nie, dziękuję…”

Słyszysz słowo „świętość”. Hmm… Ładnie brzmi i nawet kojarzy się z czymś dobrym, ale… co ja mam z tym wspólnego? Chyba nie za wiele. To nie dla mnie… I odchodzisz.

A co, gdyby się okazało, że się mylisz?

Poznaj Ambrożego, Mateusza, Małgorzatę, Anielę, Piotra, Joannę i Prudencjusza – siódemkę zakręconych przyjaciół, którzy kiedyś myśleli całkiem podobnie, a dziś przed imionami większości z nich dziwnym trafem pojawia się skrót „św.” lub „bł.”… Jakim cudem?

O tym właśnie są (Nie)święci. Lekka i przystępnie napisana komedia, w której oryginalnie pokazana świętość zderza się z nieświętością, a przeszłość z teraźniejszością. Akcja toczy się w kawiarni Pod Złotym Cielcem gdzie trójka „nieświętych” (feministka Sara, polityk Tomasz i homoseksualista Filip) spotyka siódemkę świętych i błogosławionych. Różni ich niemal wszystko, więc nic dziwnego, że antykościelnie nastawiona trójka szybko wchodzi w konflikt z pozostałą siódemką. Po chwili rozmowy okazuje się jednak, że święci mają z feministką, politykiem i gejem o wiele więcej wspólnego niż na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać.

(Nie)święci to dramat, który bawi i uczy; dowcip przeplata się tutaj z aforyzmem, a ironia z poradami, jak wybierać właściwą drogę w życiu. Komedia porusza wiele ważnych (i nierzadko: drażliwych) kwestii istotnych dla współczesnego człowieka. Zaskakuje tutaj oryginalne ujęcie tematu i sposób, w jaki zachowują się święci.

Lektura (Nie)świętych pozwala zrozumieć, że świętość nie powinna być postrzegana jako odległa, pompatyczna i nudna; że w świętości jest też miejsce na humor, żarty i dobrą zabawę. Bo właśnie postrzeganie jej jako czegoś niedostępnego i pełnego powagi sprawa, że wielu z nas nigdy nawet nie przeszło przez myśl, że mamy wszelkie predyspozycje do tego, aby zostać świętymi.

„Świętość? Nie, dziękuję…”

Słyszysz słowo „świętość”. Hmm… Ładnie brzmi i nawet kojarzy się z czymś dobrym, ale… co ja mam z tym wspólnego? Chyba nie za wiele. To nie dla mnie… I odchodzisz.

A co, gdyby się okazało, że się mylisz?

Poznaj Ambrożego, Mateusza, Małgorzatę, Anielę, Piotra, Joannę i Prudencjusza – siódemkę zakręconych przyjaciół, którzy kiedyś myśleli całkiem...