Kawiarnia jest zagrożona. Tak samo wszyscy , którzy tam są. Czy Kaneki ocali przyjaciół? Ten tom jest już o wiele lepszy od poprzednich. Mamy ciągłą akcję i od początku czuć , że coś się zbliża. Inspektorzy i Ghoule się szykuję i niektórzy podejrzewają , że zginą. A kolejny tom zapowiada się jeszcze lepiej. Widać , że Kaneki za wszelką cenę chcę ocalić przyjaciół.

Kawiarnia jest zagrożona. Tak samo wszyscy , którzy tam są. Czy Kaneki ocali przyjaciół? Ten tom jest już o wiele lepszy od poprzednich. Mamy ciągłą akcję i od początku czuć , że coś się zbliża. Inspektorzy i Ghoule się szykuję i niektórzy podejrzewają , że zginą. A kolejny tom zapowiada się jeszcze lepiej. Widać , że Kaneki za wszelką cenę chcę ocalić przyjaciół.

Kurde kurde, ciekawie ciekawie. Bardzo polecam akcja się robi coraz lepsza

Kurde kurde, ciekawie ciekawie. Bardzo polecam akcja się robi coraz lepsza

Trzynasty tom „Tokyo Ghoul”, jak dla mnie jest tym pechowym… odkładałam jego czytanie w nieskończoność, bo nie mogłam przeżyć tego, że gdy go skończę, nie będę mogła sięgnąć od razu po ten ostatni. Niestety, ale nie mam go na półce i to chyba była moja największa bolączka i wielkie utrapienie. Możecie mówić, że wyolbrzymiam, ale to nie jest fajne, kiedy w trakcie akcji trzeba przerwać lekturę, kiedy tak bardzo chce się dowiedzieć, jak to wszystko się zakończy. W końcu zbliżamy się do wielkiego finału pierwszej serii, więc mogę sobie trochę polamentować…

Kaneki ponownie sobie wszystko przemyślał i rozwiązał swoją dotychczasową grupę. Postanowił wrócić do Anteiku, ale… czy to faktycznie będzie takie proste?
Tymczasem BSG namierzyło ghula rangi SSS „Sowę”, który ukrywa się w dwudziestej dzielnicy. Opracowują plan i szykują prawdziwe oblężenie, aby zakończyć walkę, która zaczęła się dziesięć lat temu. Wielu inspektorów ma z nim swoje porachunki…
Czy są w stanie pokonać legendarnego ghula?
Przygotujcie się na: początek końca. Tragedia właśnie się rozpoczęła…


Nie, nie, nie… NIE! Tak się nie robi, nie w takim momencie. To zbrodnia! Moje serduszko właśnie pękło na pół. Będę płakać, zgrzytać zębami i wyrywać sobie włosy z głowy. Tak być nie może. Jestem wewnętrznie rozdarta, z początku jeszcze myślałam, że nie będzie tak źle, a cała akcja rozpocznie się w ostatnim tomiku… byłam w błędzie. Pozorne powolne tempo mnie zmyliło, uśpiło moją czujność. I szczerzę mogę się wam przyznać, że tym razem naprawdę się boję tomiku numer czternaście, jeśli teraz tak już wyglądają sprawy, to nie ma szans, żeby w przyszłym wyglądały lepiej.


„Jeśli naszym przeciwnikiem będzie „Jednooka Sowa”, istnieje spore prawdopodobieństwo, że spotkamy nemezis mojego ojca, będę mogła pomścić matkę.”


Sowa, legendarny ghul, który swego czasu był prawdziwym utrapieniem, ale to było dziesięć lat temu. Przez ten okres żył w uśpieniu, bez żadnej aktywności, która mogłaby ujawnić jego miejsce pobytu. Jednak wszystko się zmieniło przez jeden mały epizod, to było motorem napędowym dla Inspektorów. Tym razem nie zamierzali odpuścić, póki nie dokończą sprawy. Operacja na bardzo dużą skalę, na którą przygotowuje się bardzo wielu pracowników BSG. Nawet, są zobligowani do napisania testamentu, gdyby ich życie nieoczekiwanie się zakończyło. Czy są gotowi na takie poświęcenie?

Pewnie wielu z was na ten moment już wie, jak wygląda zakończenie. Nie sądzę, że jest ono takie, jak bym sobie to wyobrażała. Czuję w kościach ten rozlew krwi, brutalność, ale także te momenty, które boleśnie mnie dotkną. Wszystko na to wskazuje za sprawą tej feralnej trzynastki, która chyba zawsze jest pechowa, przynajmniej dla mnie. Tym razem decyzje, które zapadły w tym tomiku są z jednej strony dla mnie niezrozumiałe, ale patrząc na to obiektywnym okiem, tego właśnie wymagała fabuła. Ubolewam tylko nad tym, że pociągnie to za sobą ogromne straty.

Przestałam już liczyć na odpowiedzi, których tak bardzo pragnęłam. Na tym etapie już ich nie uzyskam, a wiem (to może zbyt duże słowo, raczej domyślam się tego),że są podwalinami kolejnej serii. Przecież na czymś musi zostać oparta. Dlatego też jestem w stanie przymknąć na to oko. I do końca cieszyć się akcją, która teraz się rozgrywa.

Tym razem nie byłam w stanie oderwać się od głównej historii, żeby przeczytać wstawki, zwane też „Kącikiem Poetyckim”. Wiem, że miały na celu pozwolić ochłonąć czytelnikowi, ale akcja była ważniejsza. Tak samo, nie zapoznałam się z krótkim komiksem na ostatnich stronach. Najpierw muszę się oswoić z wydarzeniami, które miały miejsce, kiedyś do tego wrócę na pewno, ale na ten moment nie mogę się do tego przemóc. Emocje we mnie są jeszcze zbyt żywe – wciąż buzują, a okiełznanie ich będzie graniczyło z cudem. Smutne, ale prawdziwe.




Moja ocena: 9/10

Trzynasty tom „Tokyo Ghoul”, jak dla mnie jest tym pechowym… odkładałam jego czytanie w nieskończoność, bo nie mogłam przeżyć tego, że gdy go skończę, nie będę mogła sięgnąć od razu po ten ostatni. Niestety, ale nie mam go na półce i to chyba była moja największa bolączka i wielkie utrapienie. Możecie mówić, że wyolbrzymiam, ale to nie jest fajne, kiedy w trakcie akcji...

WOJNA Z GHULAMI

Trzynasty i przedostatni tom „Tkoyo Ghoul” rozpoczyna wielką bitwę, która ma raz na zawsze rozwiązać problem z ghulami. Chociaż na wiele pytań wciąż nie znamy odpowiedzi, a wiele kwestii nie zostało rozwiązanych, wszystko zbliża się wielkimi krokami ku finałowi. Czy będzie on satysfakcjonujący? Okaże się już niedługo, ale ta część opowieści satysfakcjonuje na pewno.

BSG zebrało wszystkie dostępne siły, żeby przypuścić atak na Anteiku. Funkcjonariusze napisali już testamenty i jedne co pozostało to wielka wojna. Yoshimura wie, co nadchodzi, stara się ocalić jak najwięcej swoich ludzi, ale przy okazji także nie zamierza być bierny. Gromadzi więc własne siły, żeby stawić odpór funkcjonariuszom. Jednocześnie upomina się o niego jego własna przeszłość, ale ta kwestia musi na razie zaczekać. Zaczyna się wojna, nikt nie jest bezpieczny, trupy padają jeden za drugim i to po obu stronach konfliktu. Kto zwycięży? Kto przetrwa? Trupów jest tylu, by nikt nie doszukał się kto właściwie zginął, ale czy ma to naprawdę jakakolwiek znaczenie w obecnej sytuacji? Czy ktoś chciałby żyć, gdy giną wszyscy mu bliscy?
Kaneki tymczasem pozostaje poza odciętą od świata dzielnicą. Czy powinien się wtrącić się do starcia skoro tylu potężnych ghuli nie ma szans na zwycięstwo? I jak jego decyzje wpłyną na całą sytuację?

Walka, krew, trupy, pędząca na złamanie karku akcja, nuta patosu, poświęcenie, smutek… Przedostatni tom „Tokyo Ghoul” to szalona jazda bez trzymanki, która usatysfakcjonuje wszystkich fanów serii. Tu nie ma czasu na wprowadzanie czytelnika do akcji. niebezpieczeństwo i adrenalina nie odpuszczają ani na chwilę, a czytelnik nie chce przerywać lektury przed jej finałem. Tyle, że jest to finał umowny, bo ten właściwy nastąpi dopiero w kolejnej części.

Ale warto jest czekać. „Tokyo Ghoul” to w końcu znakomita zabawa dla dużych chłopców, którzy nadal lubią pełne walk opowieści tyle, że teraz mają ochotę na coś mroczniejszego i krwawszego niż „Dragon Ball”. Czyli można rzec dla większości przedstawicieli płci męskiej, którzy przestali być już nastolatkami (albo dopiero kończą nimi być). Znakomicie narysowana, szybka w odbiorze manga… Polecam!

Recenzja opublikowana na moim blogu: http://ksiazkarnia.blog.pl/2017/10/03/tokyo-ghoul-13-sui-ishida/

WOJNA Z GHULAMI

Trzynasty i przedostatni tom „Tkoyo Ghoul” rozpoczyna wielką bitwę, która ma raz na zawsze rozwiązać problem z ghulami. Chociaż na wiele pytań wciąż nie znamy odpowiedzi, a wiele kwestii nie zostało rozwiązanych, wszystko zbliża się wielkimi krokami ku finałowi. Czy będzie on satysfakcjonujący? Okaże się już niedługo, ale ta część opowieści satysfakcjonuje...

Cała historia powoli zmierza ku końcowi... przynajmniej tak mi się wydaje :/

Cała historia powoli zmierza ku końcowi... przynajmniej tak mi się wydaje :/

To już trzynasty tom, a autorowi wciąż nie udało się sprawić, bym przejął się losem któregokolwiek z bohaterów. Nudzi mnie ta historia, ale z kronikarskiego obowiązku doczytam do końca pierwszej serii. Po :re sięgnę pewnie dopiero po zakończeniu cyklu wydawniczego. W podobnych klimatach o wiele, wiele, wiele, wiele, wiele, wiele bardziej podoba mi się Ajin od Studia JG.

Więcej o popkulturze piszę na fb.com/polishpopkulture

To już trzynasty tom, a autorowi wciąż nie udało się sprawić, bym przejął się losem któregokolwiek z bohaterów. Nudzi mnie ta historia, ale z kronikarskiego obowiązku doczytam do końca pierwszej serii. Po :re sięgnę pewnie dopiero po zakończeniu cyklu wydawniczego. W podobnych klimatach o wiele, wiele, wiele, wiele, wiele, wiele bardziej podoba mi się Ajin od Studia...

BSG zebrało wszystkie dostępne siły, żeby przypuścić atak na Anteiku. Jest na tyle poważnie, że funkcjonariusze piszą przed walką swoje testamenty. Yoshimura nie siedzi z założonymi rękami – także on przygotowuje się do bitwy i wydaje ostatnie rozkazy swoim podwładnym. Chce uchronić od śmierci z rąk BSG jak najwięcej swoich ludzi i jako dobry dowódca także weźmie udział w walce. Czas zamknąć kawiarenkę.

Bitwę zaczyna BSG, które wkracza szturmem do Anteiku. Okazuje się, że są tu tak liczne siły, że walka będzie wymagała najcięższego oręża i najtęższych umysłów: do akcji wkroczą dowódcy Kuroiwa i Shinohara, nadinspektorzy Hougi i Hachikawa, starszy inspektor Tankamaru. Po stronie ghouli będą walczyć gangi pod wodzą Czarnego Psa i Demonicznej Małpy. Zupełnie oddzielnie włączy się w bitwę Jednooka Sowa. W chwili, kiedy szala przechyla się na stronę ludzi, do akcji wkracza Kaneki. Nie chce więcej stać w boku. Czy uda mu się pomóc wszystkim? Czy jego mesjańska misja się powiedzie?

Więcej na https://www.monime.pl/tokyo-ghoul-tom-13/

BSG zebrało wszystkie dostępne siły, żeby przypuścić atak na Anteiku. Jest na tyle poważnie, że funkcjonariusze piszą przed walką swoje testamenty. Yoshimura nie siedzi z założonymi rękami – także on przygotowuje się do bitwy i wydaje ostatnie rozkazy swoim podwładnym. Chce uchronić od śmierci z rąk BSG jak najwięcej swoich ludzi i jako dobry dowódca także weźmie udział w...