Małe miasteczko, gdzieś ukryte daleko, sprawia wrażenie aż nierealnego. Mała społeczność, w której każdy zna swoje miejsce, w której wszyscy się doskonale znają. I tu poznajemy grupę kliku mężczyzn, wielbicieli polowań, którzy zebrali się w domu jednego z nich, by omówić szczegóły nadchodzącego polowania. Trochę wypili, a mieli wyjechać na stację odebrać znajomego. Prawie zapomnieli przy tak świetnej zabawie, więc teraz musieli się spieszyć. Najlepsza więc była droga na skróty, ciemna, wąska i niebezpieczna. Nie zauważyli kobiety, jadącej na rowerze, bez świateł. Nie mogli jej już pomóc więc postanowili uciec z miejsca wypadku. Ale nie zatarli wszystkich śladów… A do tego, ktoś ich widział.

Wypadek to początek. Można by spodziewać się kryminału, ale w takowym zazwyczaj wraz z rozwojem akcji tropi się winnego, sprawcę jakiegoś czynu. Tutaj go znamy. Znamy sprawcę i okoliczności śmierci.
Ekman patrzy więc na zbrodnię z zupełnie innej perspektywy. To, co najważniejsze to odpowiedzialność jednostki za popełniony czyn ale również relacje w grupie jakie po tym wydarzeniu się tworzą.

Bohaterowie stawiają sobie pytanie o sens zła, o jego znaczenie i skutki, wreszcie o odpowiedzialność i karę. Wszyscy razem jak i każdy nich osobno musi sobie na te pytania odpowiedzieć. Ale to, co ważne to by trzymać się razem, nierozerwalnie trwać przy wybranym wariancie a jednocześnie być odpowiedzialnym za siebie jak i za innych w obrębie grupy. Wszak od każdego z nich może zależeć ich przyszłość.

Autorka prezentuje nam bohaterów, którzy doskonale się znają. A jednak tym razem, stają twarzą w twarz z ludźmi zupełnie innymi, pozornie znajomymi ale tak zaskakującymi swoim zachowaniem w zaistniałej sytuacji.
Co za tym idzie, muszą nie tylko odnieść się do zbrodni, jakieś się dopuścili, ale muszą potem bronić swojej prawdy i być konsekwentnym. Jedno kłamstwo rodzi kolejne. Jak daleko można się posunąć, by ochronić siebie? Siebie i swoich przyjaciół?

Ekman prezentuje doskonały portret psychologiczny kilku mężczyzn, stawia ich w trudnej sytuacji, a zbrodnię ustanawia tylko jako tło. Bo tutaj najważniejsze są zachowania, reakcje bohaterów, napięcie, jakie się między nimi tworzy, niepokój, który powoduje wypłynięcie na wierzch zadawnionych urazów i ciemnych instynktów. Bo ta powieść jest pełna mroku.

Możemy spokojnie przewidzieć zakończenie, nie czeka się na nie w napięciu. Śledzi się tylko stosunek bohaterów do nich samych, do zła, do odpowiedzialności. Szorstko i oszczędnie a jednak dobitnie Kerstin Ekman prezentuje wojnę nerwów wyrazistych, ostrych postaci, których starcie jest naprawdę ciekawe i trzyma w napięciu jak tradycyjny kryminał.

Małe miasteczko, gdzieś ukryte daleko, sprawia wrażenie aż nierealnego. Mała społeczność, w której każdy zna swoje miejsce, w której wszyscy się doskonale znają. I tu poznajemy grupę kliku mężczyzn, wielbicieli polowań, którzy zebrali się w domu jednego z nich, by omówić szczegóły nadchodzącego polowania. Trochę wypili, a mieli wyjechać na stację odebrać znajomego. Prawie...