Świetna podróż, zostaje z czytelnikiem na długie lata.

Świetna podróż, zostaje z czytelnikiem na długie lata.

Autor łączy swoje doświadczenia podróżnicze po Azji i Afryce z podróżami Herodota. Mistrz słowa.

Autor łączy swoje doświadczenia podróżnicze po Azji i Afryce z podróżami Herodota. Mistrz słowa.

Wspomnienia mistrza reportażu (być może nieco ubarwionego). Ryszard Kapuściński wspomina swoje pierwsze podróże zagraniczne, w których towarzyszył mu wydany w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku egzemplarz „Dziejów” Herodota z Halikarnasu.
Poszczególne epizody z podróży współczesnego autora przeplatają się z relacjonowanymi przez niego fragmentami starożytnego kronikarza. Wyprawy Kapuścińskiego miały z nimi – jak się okazuje sporo wspólnego. Polski dziennikarz był bowiem świadkiem wielu wydarzeń, przede wszystkim politycznych,jak chociażby anonsowany mu przez algierskiego dyplomatę pocz w stolicy tego kraju, który pozbawił władzy Ahmeda Ben Bellę.
Są jeszcze inne podobieństwa między dwoma wybitnymi podróżnikami. Otóż po pierwsze podróżowali oni niejako zawodowo Po drugie ich sposób przemieszczania się nie miał nic wspólnego ze współczesną turystyką, nie mówiąc już o turystyce masowej.
Własne doświadczenia pozwoliły też autorowi wybrać z dzieła Herodota kluczowe fragmenty oraz zrelacjonować je czytelnikom współczesnym językiem.
Trudno oprzeć się wrażeniu, że powracając do swoich pierwszych podróży oraz konstatując,że towarzyszący mu Herodot był również de facto reporterem, Kapuściński jednocześnie żegnał się z czytelnikami oraz dotychczasowym fachem. Bo jak mówią historia lubi zatoczyć koło.

Wspomnienia mistrza reportażu (być może nieco ubarwionego). Ryszard Kapuściński wspomina swoje pierwsze podróże zagraniczne, w których towarzyszył mu wydany w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku egzemplarz „Dziejów” Herodota z Halikarnasu.
Poszczególne epizody z podróży współczesnego autora przeplatają się z relacjonowanymi przez niego fragmentami starożytnego...

28 rozdziałów przeplatanych reportaży, ze streszczeniem dzieła antycznego pisarza Herodota.

Autor analizuje historie dziejów oraz procesy, które żądzą narodami i jednostkami.

Kapuściński pełni rolę korespondenta wydarzeń toczących się od końca lat 50-tych po początek 60-tych.
Najpierw pisze o Indiach. Potem zestawia je z Chinami.

Następnie przenosi się do Afryki: Egipt, Sudan, Demokratyczna Republika Kongo, z dygresją na Iran.

Wraca do Ugandy, skąd przez Tanzanie i Kenie trafia do Etiopii. Powraca do Dar es-Salaam (Tanzania) skąd przemieszcza się do Algierii. Swoją wędrówkę kończy w Dakarze czyli Senegalu.

Na plus:
- ciekawie przeplatane reportaże własne ze streszczeniami antycznej książki,
- bardzo ciekawie zaprezentowane różne kultury tuż na progu współczesności,
- ciekawie zarysowana różnica między Europą i Azją,
- autor trafia w sedno afrykańskich problemów.


Na minus:
- za dużo refleksji nad postacią Herodota,
- książka nie robi takiego wrażenia jak inne czołowe reportaże tego autora.

28 rozdziałów przeplatanych reportaży, ze streszczeniem dzieła antycznego pisarza Herodota.

Autor analizuje historie dziejów oraz procesy, które żądzą narodami i jednostkami.

Kapuściński pełni rolę korespondenta wydarzeń toczących się od końca lat 50-tych po początek 60-tych.
Najpierw pisze o Indiach. Potem zestawia je z Chinami.

Następnie przenosi się do Afryki:...

Największe wrażenie robi wspaniała kompozycja książki. Ta dwutorowość na przestrzeni ponad dwóch tysięcy lat, stanowiąca podwójną podróż przez czas i miejsca. Czyta się wspaniale i, tak jak autor, powoli wpada w zachwyt nad dziejami i samą postacią Herodota.

Największe wrażenie robi wspaniała kompozycja książki. Ta dwutorowość na przestrzeni ponad dwóch tysięcy lat, stanowiąca podwójną podróż przez czas i miejsca. Czyta się wspaniale i, tak jak autor, powoli wpada w zachwyt nad dziejami i samą postacią Herodota.

Chciałbym, żeby kiedyś Ryszard Kapuściński wraz z Herodotem wstali z grobów i spuścili wpierdol wszystkim współczesnym "oświeconym" pseudopodróżnikom.

Chciałbym, żeby kiedyś Ryszard Kapuściński wraz z Herodotem wstali z grobów i spuścili wpierdol wszystkim współczesnym "oświeconym" pseudopodróżnikom.

Książka bardzo mi się podobała. Jestem pełna podziwu nad tym, jak autor potrafi łączyć swoje opisy z fragmentami "Dziejów", czym nie wprowadza zamieszania w treść książki, a znacząco ją wzbogaca.

Książka bardzo mi się podobała. Jestem pełna podziwu nad tym, jak autor potrafi łączyć swoje opisy z fragmentami "Dziejów", czym nie wprowadza zamieszania w treść książki, a znacząco ją wzbogaca.

Bo czemu nie napisać podróżniczego reportażu z czasów starożytnych?

Niebagatelnie ciekawy motyw. Na poziomie osobistych relacji Kapuścińskiego z pierwszych podróży bardzo udany. Niestety w ustępach poświęconych wojnom persko-greckim mający szansę wpaść w oko wyłącznie zaznajomionym z historią.

Bo czemu nie napisać podróżniczego reportażu z czasów starożytnych?

Niebagatelnie ciekawy motyw. Na poziomie osobistych relacji Kapuścińskiego z pierwszych podróży bardzo udany. Niestety w ustępach poświęconych wojnom persko-greckim mający szansę wpaść w oko wyłącznie zaznajomionym z historią.

Powiedzieć, że to dobra książka, to jak nic nie powiedzieć. Kapiścińskiego się albo kocha albo nienawidzi, ja kocham!

Powiedzieć, że to dobra książka, to jak nic nie powiedzieć. Kapiścińskiego się albo kocha albo nienawidzi, ja kocham!

Ryszard Kapuściński jako student dziennikarstwa miał jedno mgliste marzenie: przekroczyć granicę. Nie miał wtedy bladego pojęcia gdzie go to marzenie zaprowadzi. Okazało się że najpierw do Indii, ogromnego państwa o którym nic nie wiedział, więcej nie znał wtedy nawet angielskiego. A jednak skromny reporter z kresów, poradził sobie znakomicie. Podróżował razem z "Dziejami" dziełem greckiego historyka, Herodota. To na nim się wzorował, doprowadzając swój reporterski kunszt do perfekcji.

"Podróże" były dla mnie niezwykłą ucztą, każde ze zdań wspaniale smakowało, pachniało, dźwięczało i mieniło się tysiącem barw. Pan Ryszard przeniósł mnie w te wszystkie egzotyczne dla przeciętnego Kowalskiego miejsca. Czułem więc lejący się z nieba żar, obezwładniającą duchotę, gdy wdychałem więcej wody niż tlenu, ale i dojmujący chłód nocnej pustyni.
Jego przenikliwe, inteligentne spostrzeżenia pozwoliły lepiej poznać otaczający nas świat i mechanizmy nim rządzące.

U Pana Ryszarda na pierwszy plan wysuwa się człowiek, jako istota zawsze godna szacunku i zrozumienia. Czytając czułem się druhem a nawet przyjacielem, tego zawsze otwartego i życzliwego człowieka. Nie zmienia tego nawet fakt jego śmierci.

Literackiej, wytrawnej uczcie stawiam 9/10. Dla mnie Kapuściński to mistrz reportażu.

Ryszard Kapuściński jako student dziennikarstwa miał jedno mgliste marzenie: przekroczyć granicę. Nie miał wtedy bladego pojęcia gdzie go to marzenie zaprowadzi. Okazało się że najpierw do Indii, ogromnego państwa o którym nic nie wiedział, więcej nie znał wtedy nawet angielskiego. A jednak skromny reporter z kresów, poradził sobie znakomicie. Podróżował razem z...