W porównaniu do Tatarkiewicza to słaba książka. Jednak dowiedziałam się z niej kilku ciekawych rzeczy. Jest bardziej współczesna.

W porównaniu do Tatarkiewicza to słaba książka. Jednak dowiedziałam się z niej kilku ciekawych rzeczy. Jest bardziej współczesna.

Dla mnie arcydzieło. Wracałem do tej książki wielokrotnie :)

Dla mnie arcydzieło. Wracałem do tej książki wielokrotnie :)

Od czasu do czasu muszę się wzmocnić pozytywnie, dlatego ta książka wpadła w me ręce. Kupiłam ją dość dawno, kiedyś zaczęłam czytać, ale nie jest łatwa beletrystyka, tylko oparte na dokonaniach filozoficznych próba odpowiedzi na jedno z najstarszych pytań, jak żyć, aby być szczęśliwym?
Dużo recept, dużo poglądów,z którym można wybrać, co się lubi.
Do mnie przemawia to: Być szczęśliwym, to kochać własne życie!

Od czasu do czasu muszę się wzmocnić pozytywnie, dlatego ta książka wpadła w me ręce. Kupiłam ją dość dawno, kiedyś zaczęłam czytać, ale nie jest łatwa beletrystyka, tylko oparte na dokonaniach filozoficznych próba odpowiedzi na jedno z najstarszych pytań, jak żyć, aby być szczęśliwym?
Dużo recept, dużo poglądów,z którym można wybrać, co się lubi.
Do mnie przemawia to: Być...

Według mnie średnia pozycja, uważam że trochę za dużo faktów historycznych a za mało mówienia o szczęściu.

Według mnie średnia pozycja, uważam że trochę za dużo faktów historycznych a za mało mówienia o szczęściu.

„Jestem szczęśliwy i nic nie jest tego przyczyną.”
To piękne zdanie to kwintesencja tej wspaniałej, mądrej książki.
Frédéric Lenoir przenosi nas w czasie i prowadzi przez mądrości Wschodu i Zachodu, i w każdym rozdziale coraz bardziej zachęca nas do refleksji nad sensem naszego życia. Chce, byśmy zastanowili się, czy kochamy własne życie. Ze smakiem łączy ze sobą różne epoki i mądrości, aby poprowadzić nas do odkrycia odpowiedzi na jedno z najważniejszych dla człowieka pytań. Dowiadujemy sie, co pojęcie szczęścia oznaczało w różnych filozofiach, u różnych filozofów. Aż w końcu dowiadujemy się, że szczęście to przede wszystkim świadome pragnienie, by je budować. Ważne jest, by doceniać chwile szczęścia, często jakże ulotne. Lenoir mówi nam, że szczęście polega na tym, by żyć w zgodzie z naszą naturą, rozwijać naszą wrażliwość, żebyśmy mogli cieszyć się życiem i światem. Polecam gorąco!

„Jestem szczęśliwy i nic nie jest tego przyczyną.”
To piękne zdanie to kwintesencja tej wspaniałej, mądrej książki.
Frédéric Lenoir przenosi nas w czasie i prowadzi przez mądrości Wschodu i Zachodu, i w każdym rozdziale coraz bardziej zachęca nas do refleksji nad sensem naszego życia. Chce, byśmy zastanowili się, czy kochamy własne życie. Ze smakiem łączy ze sobą różne...

Frederic Lenoir jest filozofem i religioznawcą, którego książki to przede wszystkim rozprawy filozoficzne, trafiające do bardziej ukierunkowanych czytelników. Inaczej, a jednocześnie podobnie jest z „O szczęściu”. Ta książka to po prostu zebrane ujęcia filozoficzne na temat szczęścia. Jest swoistą antologią, której Lenoir nadał łatwo przyswajalne brzmienie.

Całość na zukoteka.blox.pl

Frederic Lenoir jest filozofem i religioznawcą, którego książki to przede wszystkim rozprawy filozoficzne, trafiające do bardziej ukierunkowanych czytelników. Inaczej, a jednocześnie podobnie jest z „O szczęściu”. Ta książka to po prostu zebrane ujęcia filozoficzne na temat szczęścia. Jest swoistą antologią, której Lenoir nadał łatwo przyswajalne brzmienie.

Całość na...

Cudowna książka odpowiadająca na życiowe pytania:
- Czym jest szczęście?
- Od czego zależy – od naszych genów, wrażliwości, od czynników zewnętrznych czy od naszych starań?
- Czy to stan, który może trwać, czy to tylko ulotne chwile?
- Jak szukać szczęścia i jak je pielęgnować?
- Czy szczęście może współistnieć z cierpieniem?

Każdy, kto choć raz poszukiwał odpowiedzi na któreś z tych pytań, powinien sięgnąć po tę książkę.

Cudowna książka odpowiadająca na życiowe pytania:
- Czym jest szczęście?
- Od czego zależy – od naszych genów, wrażliwości, od czynników zewnętrznych czy od naszych starań?
- Czy to stan, który może trwać, czy to tylko ulotne chwile?
- Jak szukać szczęścia i jak je pielęgnować?
- Czy szczęście może współistnieć z cierpieniem?

Każdy, kto choć raz poszukiwał odpowiedzi na...

Szeroko rozumiane szczęście zawsze było i będzie „na topie”. Nie skończymy o nim rozmawiać, kłócić się o nie i poszukiwać jego znaczeń. Dlaczego? Po prostu dlatego, że każdy szczęścia chce każdy, niezależnie od tego, jak sam je definiuje. Z tego samego względu jest ono niewyczerpanym workiem, z którego można wyciągać garściami tematy książek związanych z szeroko rozumianym lajfstajlem, jak i, w mniejszym lub większym stopniu, z filozofią. Tego rodzaju literatura to gwarantowany sukces marketingowy - jesteśmy ludźmi i lubimy chodzić na skróty, nie przestaniemy więc wierzyć, że kiedyś w końcu znajdziemy ładny, zgrabnie wypisany przepis na szczęście instant. Nic, tylko brać i korzystać. Ale czy wszędzie trzeba skrótami? A może lepiej po prostu zachęcić człowieka do myślenia, poszukiwania własnych dróg i definicji?

Przyznam szczerze, że trochę mnie zawsze te książki o Wielkich Sprawach odstraszają. Trudno ustrzec się banału, gdy pisze się na temat przerabiany na tysiące sposobów praktycznie od momentu, gdy zaistniała literatura jako taka. Szczęśliwie, Frederic Lenoir nie próbuje być w swoich rozważaniach niesamowicie oryginalny i odkrywczy - można by powiedzieć, że wręcz przeciwnie. O szczęściu jest bowiem nie tyle kolejnym genialnym pomysłem na to, jak szybko i bez wysiłku stać się szczęśliwym człowiekiem, a dokładnie tym, na co wskazuje tytuł - podróżą filozoficzną, w trakcie której autor przybliża nam to, co o szczęściu już napisano i powiedziano powołując się na rozmaite autorytety - od Epikura, Montaigne'a i Spinozy począwszy, a na Jezusie czy Buddzie skończywszy. Przedstawia przy tym różne poglądy na sprawę szczęścia jako takiego i próbuje znaleźć odpowiedzi na kilka istotnych pytań - czym jest szczęście? od czego zależy? jak je odnaleźć? Próbuje znaleźć, ale nie rzuca ich czytelnikowi pod nos, raczej pozostawia z paroma możliwymi odpowiedziami, do wyboru do koloru (albo do wymyślenia własnej, lepszej odpowiedzi).

Na tym poziomie widać jednak lekki zgrzyt, jakim dla domorosłej niespełnionej filozofki jaką mam (nie)szczęście być jest niezwykle pobieżne potraktowanie przykładów, na które autor się powołuje. Czy wynika to z chęci zmieszczenia w niewielkiej objętości jak największej rozpiętości poglądów, czy też chodzi o uczynienie książki bardziej przystępną dla czytelnika - trudno stwierdzić, odnoszę jednak wrażenie, że Lenoir zaledwie prześlizguje się po powierzchni niektórych doktryn. Mojej ciekawości takie opracowanie nie zaspakaja, a co najwyżej podsyca ją jeszcze bardziej, choć może jest to tylko kwestia nadmiaru dociekliwości.

Gdy idzie o szczęście, autor nie zatrzymuje się jedynie na filozoficznym jego kontekście – powołuje się także na wiedzę psychologiczną, tłumaczy mechanizmy biologiczne odpowiedzialne za jego odczuwanie i odnosi niejednokrotnie do własnego doświadczenia. Zwłaszcza te dwa pierwsze aspekty znacznie poszerzają perspektywę tego niewielkiego eseju, który dzięki nim staje się czymś więcej, niż tylko opisem ewolucji pojmowania szczęścia w historii filozofii, ewoluując w coś bardziej kompleksowego i próbującego tłumaczyć szczęście w sposób całościowy.


Koniec końców, jest to twór całkiem udany. Za krótki (wiem, że dopóki nie mam do czynienia z ośmiuset stronami narzekam na to zawsze),nieco zbyt powierzchowny, ale pobudzający do myślenia i zapewniający podejście nieco bardziej zdystansowane do sprawy, którą zwykliśmy traktować ze wszech miar osobiście. Jeśli szukacie ładnego wprowadzenia do tematu szczęścia w filozofii – nadaje się Jeśli już trochę w filozofii siedzicie i co nieco na ten temat wiecie – raczej nie będziecie jej potrzebować. Lektura całkiem porządna, żaden zachwyt, ale coś, co przeczytać jak najbardziej można bez zgrzytania zębami i z czego można wyciągnąć parę pożytecznych myśli.

W ramach zakończenia chwytajcie całkiem udany cytat Woody'ego Allena, który posłużył autorowi za motto jednego z rozdziałów:

"Jak byłbym szczęśliwy, gdybym był szczęśliwy!"

Ta recenzja wylądowała także na czymkolwiek.blogspot.com. Zajrzyj!

Szeroko rozumiane szczęście zawsze było i będzie „na topie”. Nie skończymy o nim rozmawiać, kłócić się o nie i poszukiwać jego znaczeń. Dlaczego? Po prostu dlatego, że każdy szczęścia chce każdy, niezależnie od tego, jak sam je definiuje. Z tego samego względu jest ono niewyczerpanym workiem, z którego można wyciągać garściami tematy książek związanych z szeroko rozumianym...

Czym jest szczęście dla każdego z nas? Od czego zależy szczęście? Co nam je daje i co nam je zabiera? Nie chcemy czy nie potrafimy być szczęśliwi? Na te wszystkie pytania Lenoir odpowiada w swojej książce. Odnosząc się jeszcze do starożytnych pokazuje, że mimo upływu wieków, szczęście niewiele się zmieniło.

Ciężko stworzyć długi opis tej pozycji. Równie trudno jest o niej długo mówić. Dlatego to będzie jeden z tych krótszych tekstów. Choć temat jaki podejmuje autor jest rzeką, to rozprawianie o nim wcale nie jest takie łatwe. Bo te książkę można podsumować w kilku zdaniach. Ba, wręcz wypadałoby.

Bo szczęście niby jest proste i można je znaleźć wszędzie. Jednak nie każdy o tym wie lub chce wiedzieć. I właśnie o tym mówi autor. Pokazuje różne podejścia do szczęścia i tłumaczy jak wygląda jego szukanie. Odnosi się przy tym do wielu filozofów czy współczesnych esejów. Dzięki temu, czytelnik może poznać pojmowanie szczęścia na przestrzeni lat. I odnieść je do siebie samego.

To ten typ książki, który nie jest zbytnio męczący. No chyba, że czytelnik chce zwrotów akcji, wszechobecnej krwi i trzęsień ziemi. To jednostajna opowieść o czymś co dotyczy każdego z nas.To esej przy którym powinniśmy się na chwilę zatrzymać i zastanowić. Pomyśleć jak jest z naszym szczęściem. Autor jakby chciał nas skłonić do refleksji i dostrzeżenia pozytywów swojego życia.

Podoba mi się forma jaką przyjął autor. Osobiście wole czytać eseje niż je pisać. I ten jest właśnie jednym z tych fajniejszych w lekturze. Zupełnie jakby przyszło nam słuchać czyjejś opowieści o czymś niby banalnym, a jednak tak ciężkim do znalezienia.

Ta książka to swoista lekcja. Pozytywnego myślenia i dostrzegania szczęścia. To niemal obowiązkowa pozycja dla pesymistów i dla tych, którzy zbytnio nie radzą sobie z odlezieniem radości w życiu. Może dzięki tej pozycji będą w stanie dostrzec je w swoim własnym życiu.

Tekst z http://smieszna-nazwa.blogspot.com/

Czym jest szczęście dla każdego z nas? Od czego zależy szczęście? Co nam je daje i co nam je zabiera? Nie chcemy czy nie potrafimy być szczęśliwi? Na te wszystkie pytania Lenoir odpowiada w swojej książce. Odnosząc się jeszcze do starożytnych pokazuje, że mimo upływu wieków, szczęście niewiele się zmieniło.

Ciężko stworzyć długi opis tej pozycji. Równie trudno jest o niej...