"Kocioł miał ciśnieniomierz: stary, spękany, zatłuszczony, lecz wciąż sprawny. Jack nie miał."

Nigdy mnie jakoś nie ciągnęło do "Lśnienia". Bo grube toto...ciut zaprzeszłe...zdezaktualizowane..
Ale, jak każdy z nas dobrze wie, nadchodzi taka chwila w życiu żółwia, kiedy musi...zmierzyć się z samotnością w hotelu "Panorama".
Nie mogłam jednak, mimo panujących mrozów, tak skutecznie zamrozić swojej pamięci, by zatarła się w niej znakomita rola Jacka Nicholsona. Książkowy Jack Torrance miał jego twarz, chodził jak on, mówił jak on... i nie potrafiłąm tego zmienić. Może dzięki temu przebrnęłam przez książkę? A może sprawił to mały Dany i jego jasność? A może to duchy namieszały mi w głowie i pozostawiły w niej głęboko wyryte słowo REDRUM?! Albo też postanowiłam dokończyć lekturę za sprawą Tony'ego i jego szatańskich podszeptów..
NIE! Pozostałam przy lekturze, bo Jack - zaprzeszły alkoholik, jednorazowo sadystyczny ojciec, nijaki mąż, mierny pisarzyna i w miarę obowiązkowy dozorca hotelu NIE MIAŁ CIŚNIENIOMIERZA!
A ciśnienie w nim rosło.. rozrastało się.. absorbowało resztki zdrowego rozsądku (bo przecież spokoju nie mogło. Z pustego i Salomon nie naleje a w Jacku spokoju nie było ani na lekarstwo!).. Z każdą odwróconą kartką czekałam na moment, kiedy wskazówka wyjdzie daleko poza czerwone pole i nastąpi wybuch... A przed oczami, filmowa scena z siekierą, bielą drewna na łazienkowych drzwiach i wszechobecna, rozreklamowana twarz Nicholsona, usiłująca wcisnąć się przez wyrąbaną szczelinę i( przyprawiające o ciarki na plecach) "Here's Johnnyyyyyyy.." .Z tego oczekiwania na nieuniknione zrobiłam sobie chyba nieco pewrweryjną przyjemność! Na szczęście Jack Torrance to zupełnie inna postać, niż bohater filmu, a książka to zupełnie inny świat, głębszy i bardziej wielowymiarowy. Sceny z pokoju 217, salonu Kolorado, placu zabaw i hotelowych korytarzy działają na korzyść książki. Natomiast bardzo drażniła mnie postać Wendy. Zupełnie nie wpasowana w klimat, wymiętoszona, stłamszona i strachliwa...nie w moim guście.
Czy się zachwycam? Nie. Czy czuję się rozczarowana lekturą? Również nie. Raczej idę w stronę miłego zaskoczenia i czystej czytelniczej przyjemności. Ale arcydziełem bym tej książki nie nazwała. King miewał lepsze (moim zdaniem horrory) jak choćby "To" czy "Misery".
Ale lekturę polecam. Nie powinniście być nią ani znudzeni ani zawiedzeni. 7/10 mówi samo za siebie.

"Kocioł miał ciśnieniomierz: stary, spękany, zatłuszczony, lecz wciąż sprawny. Jack nie miał."

Nigdy mnie jakoś nie ciągnęło do "Lśnienia". Bo grube toto...ciut zaprzeszłe...zdezaktualizowane..
Ale, jak każdy z nas dobrze wie, nadchodzi taka chwila w życiu żółwia, kiedy musi...zmierzyć się z samotnością w hotelu "Panorama".
Nie mogłam jednak, mimo panujących mrozów, tak...