„Niebezpieczna gra” to drugi tom z cyklu o pani psycholog Aleksandrze Wilk. Dobrze jest zapoznać się z historią przedstawioną w pierwszej części, czyli w „Grze pozorów”, jednak nie jest to konieczne do swobodnego zagłębienia się w fabule. Spokojnie mogę stwierdzić, że Joanna Opiat-Bojarska niczego nie zdradza czytelnikowi niezapoznanemu z wcześniejszymi poczynaniami bohaterki, a nawet powiedziałabym, że pojawiające się do nich nawiązania są subtelnym mrugnięciem oka i smaczkami dla osób towarzyszących jej w przeszłych doświadczeniach. Ale.. o co tak właściwie chodzi i w związku z czym delektować się podanymi przysmakami?

Zacznijmy od początku. W życiu każdego pracującego człowieka pojawia się czas, kiedy idzie na urlop! Z takiego przywileju planuje też skorzystać wspomniana już poznańska pani psycholog - Aleksandra Wilk. Jej dzieci wyjechały na obóz, więc oczami wyobraźni już widziała spokojne, romantyczne wieczory spędzane w domu ze swoim partnerem. Wszystko pewnie poszłoby po myśli Aleksandry, ale w tym samym czasie do jednego z łódzkich szpitali trafia mężczyzna - ofiara wypadku samochodowego, w wyniku którego utracił pamięć. Wydarzenie weryfikuje urlopowe zamiary kobiety, ponieważ pacjent wymawiając tylko jej imię i nazwisko, skutecznie skłania Aleksandrę do przyjazdu do Łodzi i zagłębienia się w jego tajemniczą sprawę.

Joanna Opiat-Bojarska kolejny raz zaskoczyła mnie swoją dociekliwością i chęcią przekazania czytelnikom informacji zaczerpniętych u specjalistów z dziedzin dotykających fabuły książki. Widać, że autorka dokłada starań, aby osoby sięgające po jej powieści, dostały konkretną wiedzę (naprawdę odnoszę wrażenie, że nie wyciągnęłam z tej książki jedynie kryminalnej historii), a nie informacje znalezione pobieżnie na Wikipedii.

W pozycjach z serii o Aleksandrze Wilk podoba mi się także skondensowanie akcji w kilku dniach (każdy rozdział opisuje jeden dzień), dzięki czemu czytając te książki, nie mam mowy o nadmiernym rozciągnięciu fabuły. Przez możliwość patrzenia na akcję z kilku perspektyw, czytelnik nie ma wrażenia, że coś dzieje się za szybko czy w niewytłumaczony sposób, ale wszystko składa się w uzasadniony ciąg wydarzeń. A skoro już mowa o kilku spojrzeniach – jedno z nich pozwala niemalże od pierwszych stron książki poznać odczucia.. osoby o ciężkiej przeszłości, która bezpośrednio jest zamieszana w samo sedno sprawy z „Niebezpiecznej gry”.

Spotkałam się z opinią, że książki Joanny Opiat-Bojarskiej czyta się dla zakończeń i rzeczywiście, jestem w stanie zgodzić się z tą opinią. O ile, jak napisałam na początku - „Niebezpieczną grę” można przeczytać jako osobny tom, to – drogi Czytelniku, nie nastawiaj się, że będzie to Twoje ostatnie spotkanie z Aleksandrą Wilk.

Katarzyna Irzyk