Niełatwo jest oceniać taki kamień milowy w historii światowej literatury.
Konstrukcja jest miejscami dość siermiężna, tekstowi często brakuje finezji. A jednak uderzający jest rozmach dzieła, zakres podjętej tematyki, wreszcie wyobraźnia autora. Wspaniale oddaje też Cervantes dualizm natury ludzkiej, skazanej na nieprzerwane starcia dwóch przeciwstawnych pierwiastków, a ogrom dzieła pozwala mu na ukazywanie kolejnych tychże pierwiastków wariacji.
Jakość tłumaczenia Czernych pozwolił mi docenić przypadek - w moim egzemplarzu drugiego tomu brakowało trzydziestu stron, które zmuszony byłem doczytać w serwisie Wolne Lektury w przekładzie Walentego Zakrzewskiego. Tłumacz ten pozwolił sobie na dość dowolne potraktowanie tekstu, usuwając między innymi odautorskie komentarze Cervantesa, stanowiące przecież integralną część powieści i wznoszące ją na kolejny poziom.
Opisywanie kolejnych przygód słynnego błędnego rycerza mija się z celem, bo dopiero spojrzenie na powieść z perspektywy znajomości jej w całości pozwala ją w pełni docenić. Dlatego lektura drugiego tomu była dla mnie nawet bardziej satysfakcjonująca, pozwalając odsłonić kolejne możliwości interpretacji.

Niełatwo jest oceniać taki kamień milowy w historii światowej literatury.
Konstrukcja jest miejscami dość siermiężna, tekstowi często brakuje finezji. A jednak uderzający jest rozmach dzieła, zakres podjętej tematyki, wreszcie wyobraźnia autora. Wspaniale oddaje też Cervantes dualizm natury ludzkiej, skazanej na nieprzerwane starcia dwóch przeciwstawnych pierwiastków, a...