Świetnie się czyta powieści z wieku XIX, to jest właśnie realizm. Dla mnie powieść pozytywistyczna (tu traktuję Pozytywizm nie tylko jak ideę ogólnie) jest wspaniała z takiego powodu, że porusza się tematy ważne, ale pisane bardzo zrozumiałym językiem, a to w końcu wiek XIX.
Sama powieść jakieś kilka lat temu czytana przeze mnie. Bardzo podobało mi się opisywanie stosunków społecznych, obyczajowości tamtejszej Anglii. Nie jest to jakieś wyjątkowe jak na powieść pozytywistyczną, ale dlatego tak bardzo one mi się podobają.
Żyjemy w świecie gdzie kilku durniów książkę tą posądziłoby o wątki antysemickie (durnie owi nie wiedzą, że ludy semicki to w większości Arabowie, ale mędrcy owi mają tu na myśli Żydów). Czyli wątki bardziej antyjudejskie jak już. Chodzi tu o "czarny charakter", Żyda, który no nie jest tu dobrą postacią. By móc się "spuszczać" przez filojudejczyków nad nienawiścią Dickensa do Żydów należy pamiętać o tym, że jak się ocenia pewne zdarzenia z historii to należy patrzeć z perspektywy czasu o którym się dyskutuje czy pisze.
Powieść jest "git".

Świetnie się czyta powieści z wieku XIX, to jest właśnie realizm. Dla mnie powieść pozytywistyczna (tu traktuję Pozytywizm nie tylko jak ideę ogólnie) jest wspaniała z takiego powodu, że porusza się tematy ważne, ale pisane bardzo zrozumiałym językiem, a to w końcu wiek XIX.
Sama powieść jakieś kilka lat temu czytana przeze mnie. Bardzo podobało mi się opisywanie stosunków...