Jedna z licealnych lektur, kolejna, której nie miałam obowiązku czytać a jednak po nią sięgnęłam. Zastanawiał mnie fenomen Nałkowskiej. Z początku "Granica" wydawała mi się niewiarygodnie nudna i zaczynałam myśleć, że rzeczywiście niechęć do tej książki jest uzasadniona jednak później... zachwyciła mnie. To jedna z tych powieści, o której trzeba koniecznie powiedzieć aby nie oceniać jej po "okładce".

"Granica" opowiada o życiu Zenona Ziembiewicza, pochodzącego ze szlacheckiej, ale niezamożnej rodziny młodzieńca. Akcja rozpoczyna się, kiedy ten wyjeżdża do miasta aby się uczyć. Tam poznaje Elżbietę Biecką i zakochuje się w niej, jednak droga do ich małżeństwa nie jest prosta. Po pewnym czasie Zenon wraca do rodzinnej miejscowości poznaje Justynę Bogutównę, która zostaje jego kochanką... Cała sytuacja jest o tyle skomplikowana, że Zenon uświadamia sobie, że kocha Elżbietę i chce wziąć ją za żonę jednak Justyna pozostaje jego kochanką.

Na podstawie tego krótkiego streszczenia można łatwo ocenić Ziembiewicza: zimny, nieuczuciowy, szukający tylko własnej przyjemności. Nie jest tak jednak. Zenon wciąż przekracza tytułową "granicę". Swojego dobrego smaku, swojej moralności, swoich zasad. Nagina wszystko co uważa za trzon w swoim życiu aby jakoś utrzymać je w całości. Pragnie aby jego zraniona kochanka nie pozostała z niczym, aby nie cierpiała zbyt dużo po jego odejściu, jest to jednak trudniejsze niż mógłby przypuszczać. Podobnie rzecz ma się z Elżbietą, którą rzeczywiście kocha. Pragnie dać jej szczęście i spokój, jednak z wciąż powracającą w ich życiu Justyną nie jest to proste.

Powieść reprezentująca dwudziestolecie międzywojenne porusza bardzo ważne tematy, nie tylko miłości, ale również aborcji - granicy, którą przekroczyć to nieludzki czyn i problemy gospodarcze ówczesnego okresu.

Według mnie to jedna z polskich powieści, które na prawdę warto przeczytać. Zawiera nieporównywalnie więcej wartościowych rzeczy niż "Chłopi" czy "Potop".

Jedna z licealnych lektur, kolejna, której nie miałam obowiązku czytać a jednak po nią sięgnęłam. Zastanawiał mnie fenomen Nałkowskiej. Z początku "Granica" wydawała mi się niewiarygodnie nudna i zaczynałam myśleć, że rzeczywiście niechęć do tej książki jest uzasadniona jednak później... zachwyciła mnie. To jedna z tych powieści, o której trzeba koniecznie powiedzieć aby...