Zbiór opowiadań „Wszystkie boże dzieci tańczą” nie jest za długi, ma tylko 182 strony. Ale to wystarczy, żeby wynieść z niego coś magicznego. Istotnym elementem wszystkich opowiadań jest motyw trzęsienia ziemi w Kobe. Jednym z powodów napisania książki, niewątpliwie było to zdarzenie.

Zbiór składa się z sześciu opowiadań, w których bohaterowie zastanawiają się nad swoim życiem, snują refleksje i starają się znaleźć sposób na swoją dalszą drogę.
Podoba mi się to, że przy każdym tytule opowiadania jest nazwa zarówno polska, jak i japońska, np. „Hachimitsu pai”, czyli „Ciastka z miodem".

W środku znajdziemy:
Opowiadanie o panu Komura, którego opuszcza żona żądając rozwodu. Do tej pory monotonnie żyjący mężczyzna dowiaduje się o sobie niepochlebnych rzeczy od swojej żony, o których nie wiedział. To sprawia, że Komura stara się zniszczyć monotonię i doznaje zawirowań w życiu, m.in. wdając się w romans. Jest to opowiadanie pierwsze „UFO ląduje w Kushiro”.

„W krajobrazie z żelazkiem” poznajemy pana Mitake oraz specyficzną parę - Junko i Keisuke. Opowieść skupia się głównie na rytuałach pana Mitake polegających na rozpalaniu ogniska. Mówi również o tym, że zwykła czynność może stać się niezwykła.

Tytułem trzeciego opowiadania został zatytułowany cały zbiór. Nic dziwnego, ponieważ tekst „Wszystkie boże dzieci tańczą” jest wśród tych sześciu moim zdaniem najlepszy. Dokładnie przedstawiona jest psychologia chłopca Yoshiya, który wychowywany był bez ojca. Jego bardzo religijna matka całe życie wmawiała mu skrajnie moralne poglądy i to, że jest "synem Boga". W momencie gdy chłopiec odczuwa co innego i ma własne zdanie, poszukuje swojej fizyczności i swojego "ja".

W opowiadaniu „Tajlandia” występuje znakomita lekarka pani Satsuki, która postanawia wyjechać do Tajlandii, aby odpocząć. Nie spodziewa się, że wyjazd „otworzy jej oczy” na postrzeganie swojego dotychczasowego życia. Podczas podróży spotyka Nimita - wyluzowanego mężczyznę, który umila jej pobyt.

„Pan Żaba ratuje Tokio” to rzeczywiście opowiadanie o żabie i ratowaniu Tokio. A więc nie jest to tylko symboliczny tytuł. Bohatera pana Katagiri nawiedza pan Żaba, który prosi go, aby ten pomógł mu uratować miasto przed trzęsieniem ziemi. Właściwie to nie wiemy, w którym momencie śnimy, a kiedy jesteśmy w realnym świecie. To zresztą jest charakterystyczną i nierozłączną cechą wszystkich książek Murakamiego.

Ostatnie opowiadanie to „Ciastka z miodem”. Kolejna treść, nad którą warto się zastanowić. To też dowód na to, że jeśli z przyjaźni ma zrodzić się miłość, nie zawsze może być kolorowo. Tak dzieje się w przypadku trójki przyjaciół: Sayoko, Jumpej i Takatsuki, którzy poznali się na studiach. Równowaga w ich relacjach zostaje zachwiana.

Co mnie troszkę zaskoczyło? Mianowicie to, że podczas gdy już jesteśmy w pełni skupieni na treści i tkwimy w zadumie, autor nagle wtrąca wyrażenia i wątki - erotyczne. Bez owijania w bawełnę opisuje emocje towarzyszące stanowi podniecenia. Czytając kolejne książki Murakamiego, okazuje się, że nie tylko w tym zbiorze opowiadań da się to zauważyć. Co ciekawe, te „miłosne uniesienia” pasują do jego książek.

"Wszystkie boże dzieci tańczą", jak to każdy zbiór, który się dobrze czyta, pozostawia niedosyt. Ledwo co rozkręcimy się przy jednym z opowiadań, wciągniemy się w akcję, a tu nagle koniec. Prawdopodobnie jest to celowy zabieg autora, aby czytelnik sam mógł sobie niektóre sprawy dopowiedzieć.

LINK: http://makane88.blogspot.com/2013/09/haruki-murakami-wszystkie-boze-dzieci.html

Zbiór opowiadań „Wszystkie boże dzieci tańczą” nie jest za długi, ma tylko 182 strony. Ale to wystarczy, żeby wynieść z niego coś magicznego. Istotnym elementem wszystkich opowiadań jest motyw trzęsienia ziemi w Kobe. Jednym z powodów napisania książki, niewątpliwie było to zdarzenie.

Zbiór składa się z sześciu opowiadań, w których bohaterowie zastanawiają się nad swoim...